سهم آسارا از همسایگی با چهارمین جاده زیبای دنیا؛ اسارت در قفس حریمها

به گزارش خبرنگار مهر در کرج، آسارا 85 کیلومتر از جاده زیبای چالوس را در قلب خود جای داده است و ماهانه از هزاران گردشگر و توریست پذیرایی می کند اما سهم مردمانش از این جاذبه و زرق و برق نه تنها پیشرفت و آبادانی نیست، بلکه تحمل مشکلات و محرومیت هایی است که همه آنها ناشی از بخشی نگری مسئولان شهرستان کرج و استان تهران است.

جاده چالوس که در شمار بکرترین مناطق جهان به حساب می آید و دارای اهمیت ملی و فراملی است حتی نتوانسته بودجه و اعتبارات کامل یک بخش را جذب کند و رده های مختلف مدیریتی به جای حل مشکلات بخش آسارا و جاده چالوس، آن را بر دوش یکدیگر می نهند.

بخش آسارا به واسطه استعلام ها و حریم ها قفل شده و این معضل راه زندگی را بر مردم سد کرده است.

در واقع آسارا، بخشی با 20 هزار جمعیت نیست، آسارا هزاران و میلیون ها نفر جمعیت دارد، چالوس برای آسارا نیست، برای ایران و ایرانی است و طرفداران جهانی دارد.

 آسارا از بخشی نگری مسئولان رنج می برد

عباس دشتی از اهالی منطقه در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: مردم آسارا نباید تاوان گردش و تفریح دیگران را بپردازند، مسافر و گردشگر و توریست به این منطقه می آیند و درعوض دولت و مسئولان نیز باید به همین نسبت نگاه خود را فراخ کنند و با دیدی باز به مشکلات جاده چالوس و بخش آسارا بنگرند.

وی ادامه داد: تعداد بالای گردشگرانی که به این منطقه سفر می کنند به مراکز اقامتی نیاز دارند و ارمغان این هه جاذبه باید پیشرفت و توسعه باشد اما در این میان استعلامها و حریمها اجازه نمی دهد که این منطقه از رشد کافی برخوردار باشد.

دشتی افزود: مردم بومی حق زندگی و نفس کشیدن در سرزمین مادری خویش را ندارند و باید علت این همه تنگ نظری مسئولان نسبت به این منطقه مشخص شود.

این شهروند ساکن در مناطقه آسارا (بخشی واقع در جاده منتهی به چالوس) با انتقاد از اینکه چرا کسی به فکر حل مشکلات بخش آسارا نیست، خاطرنشان کرد: برخی از نقاط کشور به حال خود رها شده اند و این درحالیست که جاده چالوس و بخش آسارا که هزار وکیل دارد و از آبفا گرفته تا اداره محیط زیست و منابع طبیعی و سایر ادارات هر کدام بر گوشه ای از این منطقه دست گذاشته و حریمی را ایجاد کرده اند اما در الین میان حق ساکنین منطقه حفظ نشده و در ظاهر ساکنان این منطقه باید کم کم کوله بار خود را جمع کنید و برای همیشه از خانه و کاشانه خود خداحافظی کنند.

95 درصد از کل املاک بخش آسارا در حریم واقع شده است

رئیس شورای بخش آسارا در گفتگو با خبرنگار مهر، گازرسانی به روستاهای این بخش را از دغدغه اعضای شورا برشمرد و خاطرنشان کرد: متاسفانه در حال حاضر تنها یک روستا از نعمت گاز شهری بهره مند است و برای گازرسانی به سه روستای مصوب دیگر نیز تاکنون اقدامی صورت نگرفته است و با توجه به سرمای شدید هوا در فصل پاییز و زمستان لزوم بهره مندی از گاز شهری برای تمام روستاهای بخش امری اجتناب ناپذیر است که باید مورد توجه مسئولان امر قرار گیرد.

جواد نوری کمبود مراکز بهداشتی و درمانی را از دیگر مشکلات بخش آسارا دانست و ادامه داد: با توجه به خیل عظیم جمعیتی که برای تفریح وارد منطقه می شوند تعداد مراکز بهداشتی و درمانی کافی نیست و باید بر تعداد آن افزوده شود، از آنجا که جاده چالوس یکی از محورهای حادثه خیز منتهی به شمال کشور است احداث مراکز درمانی، اورژانس و خدمات بین جاده ای ضروری است که با وضع موجود امکانات بهداشتی و درمانی حتی پاسخگوی نیاز جمعیت منطقه هم نیست چه برسد به گردشگران.

نوری یکی از عمده مشکلات بخش آسارا را جمع آوری زباله های سطحی دانست و تاکید کرد: از آنجا که بخش قابل توجهی از آب شرب تهران از رودخانه کرج تامین می شود، اعتبارات ویژه جهت جمع آوری زباله های سطحی برای جلوگیری از آلودگی آب شرب مصرفی پایتخت نشینان ضروری است که متاسفانه ریالی در این خصوص به ما پرداخت نمی شود و بخشداری از محل درآمدهای مردمی و ایجاد فشار مالی به مجموعه نسبت به جمع آوری زباله های سطحی اقدام می کند که امیدواریم هرچه سریعتر تدابیر لازم اتخاذ شود و جمع آوری زباله ها ساز و کار مناسب خود را پیدا کند.

رئیس شورای بخش آسارا یکی از مشکلات آزاردهنده و بزرگ این منطقه را بحث حریم ها دانست و گفت: برای جلوگیری از آلودگی آب رودخانه کرج که تامین کننده بخش اعظم آب شرب مصرفی تهرانی هاست، 150 متر از هر طرف رودخانه را حریم اعلام کرده اند که هرگونه فعالیتی در این محدوده ممنوع است و این به معنای فلج شدن بخش قابل توجهی از توانمندیها و پتانسیل های بالقوه بخش آسارا است، زیرا 95 درصد از کل املاک بخش در حریم واقع شده و عملا راه برای هرگونه ساخت و ساز و فعالیت های انسانی که لازمه ادامه حیات ساکنان بومی است، مسدود است.

نوری ادامه داد: این در حالیست که عمده آلودگی آب رودخانه نه تنها متوجه ساکنان بومی نیست بلکه آنان در صورت مشاهده آلودگی آب توسط مسافران و گردشگران تذکرات لازم را می دهند زیرا معتقدند آلودگی بیشتر آب علاوه بر خطرآفرین بودن با سختگیری و تشدید فشارهای مسئولان ذیربط نسبت به ساکنین مواجه می شود.

این نماینده در ادامه این گفتگو با بیان اینکه نبود استراحتگاه های عمومی و مراکز تفریحی - گردشگری باعث شده تا مسافران خسته در دل کوه و کنار جاده اتراق کنند و در نتیجه زباله های آنان باعث آلودگی آب رودخانه می شود، حریم رودخانه را در بسیاری نقاط بسیار کمتر از 150 متر عنوان کرد و اظهار داشت: اگر حریم رودخانه را 500 متر هم در نظر بگیرند باز هم مشکلات پابرجاست زیرا ریشه مشکلات از ساخت و ساز یا فعالیتهای انسانی نیست بلکه عمده آن متوجه بی مبالاتی برخی مسافران است که با بی توجهی خود باعث آلودگی آب رودخانه می شوند.

قرار گرفتن 40 درصد از روستاهای بخش آسارا در مناطق حفاظت شده

 بخشدار آسارا نیز در گفتگو با مهر، قرار گرفتن 40 درصد از روستاهای بخش آسارا در مناطق حفاظت شده را غیرقابل هضم توصیف دانست و گفت: ماهیت زندگی روستایی استفاده و بهره مندی از مواهب طبیعی است و اینکه به اهالی بومی روستاها بگوییم شما حق ندارید از مواهب طبیعی و نعمت های خدادادی اطراف روستا بهره مند شوید، غیرقابل هضم و امری دور از انصاف است که باید در آن تجدیدنظر شود.

ابوالقاسم باقری همچنین با اشاره به قرنطینه کردن زمینهای چسبیده به روستاها تحت عنوان اراضی ملی، آن را ظلمی دیگر به اهالی بومی آسارا دانست و خاطرنشان کرد: این موضوع از پایه غیرمنطقی بوده و با واقعیتهای موجود همخوانی ندارد زیرا با گسترش جمعیت و نیاز روستاها به بناهای مسکونی جدید، گورستان، مراکز بهداشت و درمان، مدرسه، ورزشگاه و سایر نیازهایی که با گذشت زمان مشخص می شود، به زمینهای روستایی نیاز داریم که با پیوستن زمینهای اطراف روستاها به اراضی ملی عملا بخش اعظمی از نیازهای مردم روی زمین می ماند و بعدها مسئولان باید پاسخگوی مردم منطقه باشند.

باقری با تاکید بر اینکه این موضوع با طرح جامع هادی روستاها در تضاد است، گفت: براساس این طرح، کوچه های یک متری باید به هشت متر افزایش پیدا کنند که تحقق این مهم نیازمند گسترش روستاهاست و با رویه موجود نه تنها مشکلی حل نمی شود، بلکه بر بار مشکلات موجود نیز افزوده می شود و مردم و مسئوولان را در نقطه مقابل هم قرارمی دهد.

به هر روی به نظر می رسد ساکنان چهارمین جاده زیبای جهان از بی توجهی مسئولان و بخشی نگری به این منطقه رنج می برند حال آنکه به لحاظ حجم گردشگر و تردد مسافران عبوری از این منطقه، توجه ویژه به مشکلات گوناگون آن ضروری است و این امر به نوبه خود می تواند حجم گردشگران خارجی را نیز به این منطقه افزایش دهد و موجب رونق کسب و کار برای روستاییان و نیز ارزآوری شود.