آخرین میهمانی تنها درنای ایرانی الاصل سیبری

به گزارش خبرنگار مهر، تنها درنای به جا مانده از دسته ایرانی این پرنده در حالی از سوی یکی از اعضای تشکل غیر دولتی "انجمن حمایت از درنای سیبری" مشاهده شده که یک پرنده شناس نسبت به طول حیات این تک پرنده بی جفت به شدت ابراز نگرانی کرد و گفت: درنای سیبری بجا مانده یکی از چهارگونه در معرض خطر ایران است که شاید دیگر در سرزمینمان دیده نشود.

پرویز بختیاری به خبرنگار مهر گفت: وضعیت این چهارگونه آنچنان بحرانی است که نیاز به توضیح ندارد و همین که بدانیم تنها یک درنا از دسته درنای سیبری که به ایران می آمدند زنده مانده است توانسته ایم عمق این فاجعه را درک کنیم. وضعیت این گونه های در خطر آنقدر بحرانی است که احتمالا به زودی از بین خواهند رفت و البته باید فکر اساسی در این زمینه کرد.

با این حال احمدپور فارغ التحصیل رشته محیط زیست و از اعضای تشکل غیر دولتی انجمن حمایت از درنای سیبری که از اولین بینندگان درنای سیبری در منطقه بوده در این باره گفت: این درنای نر تنها بازمانده جمعیت درنای سیبری است که در گذشته نه چندان دور 16 قطعه از آن در ایران شمارش می شد و در روز شنبه 28 آذرماه امسال در بعد از ظهری بارانی پروازکنان در آسمان تالاب شهرستان سرخرود واقع در شمال ایران دیده شده است.

با این حال بختیاری ادامه داد: تنها دلخوشی علاقمندان به پرندگان درباره درنای سیبری این است که یک دسته از این پرنده که به چین مهاجرت می کند هنوز زنده اند. با این حال دولت چین در زیستگاه بالا دست این دسته سدی احداث کرده که حیات این گونه حیوانی در حال خطر را به شدت کاهش می دهد. 

این روایت غمناک از آخرین میهمانی آخرین بازمانده نسل درناهای ایرانی آنچنان تکان دهنده است که این کارشناس محیط زیست را در گفتگو با مهر به تاسف می اندازد. 

سه دسته درنای سیبری در دنیا وجود دارد که به سه منطقه مختلف جهان مهاجرت می کنند. گروهی از منطقه "کنوات سیبری" به سمت مناطق جنوبی مهاجرت می کنند که شامل ایران، هندوستان و چین می شود.

با این حال تنها تعدادی از گروهی که به چین مهاجرت می کنند باقی مانده اند اما از تعداد آنها دارد کاسته می شود. از دسته ایرانی تنها یک پرنده مانده و دسته ای که به هند می رفت اما به طور کامل از بین رفته اند.

بختیاری در مورد دسته های درنای سیبری مهاجرت کننده به هندوستان افزود: این پرندگان به کشورهای مشترک المنافع مهاجرت می کردند (افغانستان، پاکستان، هند) و در اصل زیستگاهشان پارک ملی "که اولادو" در هند بود که البته به دلیل ناامنی و وقوع جنگ این منطقه در سال 1992 کاملا منقرض شدند. 

این مدرس پرنده شناسی شکار پرندگان در کشورهای مشترک المنافع را به دلیل مشکل تامین غذا یکی از علل اصلی نابودی این دسته کمیاب در منطقه دانست و گفت: با این حال دسته ایرانی این گونه که یکی یکی از بین رفتند الان به یک عدد رسیده و اگر مهاجرتش به مازندران درست باشد آخرین فرصتها برای مشاهده این پرنده زیباست و شاید این آخرین روزهای حیاتش در ایران باشد.

این کارشناس محیط زیست همچنین به زمان مهاجرت درنای سیبری به ایران اشاره کرد و گفت: درنای سیبری در روزهای آخر پائیز به ایران می آید و در میانه اسفند ماه به سمت شمال (منطقه سرد سیبری) باز می گردد. با این حال امیدورایم سازمانهای حامی پرندگان و همین طور دستگاههای مسئول، حیات این تنها بازمانده درنای سیبری را تضمین کنند و با پرورش جوجه از تخمهای زاده شده در اسارت و باغ وحشها برای ازاد سازی در طبیعت استفاده کنند.

درنا پرنده ای منحصر به فرد است که در زندگی اش شیوه تک همسری را برگزیده و بعد از مرگ همسر هرگز جفتی اختیار نمی کند. کارشناسان معتقدند یکی از علل انقراض این گونه محجوب پرنده همین اختیار نکردن همسر است که باعث تخمگذاری اندک و در نتیجه کاهش تعداد این پرنده در جهان شده است.

----------------------------------

گزارش: جواد حیدریان