به گزارش خبرنگار مهر در بندرعباس، صاحب صدا از جنوبی ترین خطه ایران، پر طنین و ترانه خوان، موسیقی پاپ ایران را در اغما فرو برد و خودش را به خاطره ای مبدل کرد که حافظه و حواس هر ایرانی را برای تمام زندگی در بر می گیرد و چه غریبانه پشت پا به رسم دنیا زد و رفت...
این موسیقی پاپ است که برای سومین سال کار تازه ای را از حنجره مردی که ایرانی بود و تمام شرق را در گلویش آواز می داد، نمی شنود. موسیقی ایرانی یکی از گرم ترین٬ جسورترین و زنده ترین صداهای تمام سالهایش را سه سال پیش از دست داد و در رثایش مرثیه نازک غمناکی خواند که ناصر با ترانه (نازتکه) برایش به ارمغان آورده بود.
ناصر عبداللهی ساعت 10 و 10 دقیقه دهمین روز از دی ماه سال 1349 به دنیا آمد او سومین فرزند خانواده بود فرزندی که بعدها به ناصریای موسیقی پاپ ایران معروف شد.
ناصریای گنوغ جنوب آمد شاید کسی باور نمی کرد جوان جنوبی ایران بتواند در آینده ای نه چندان دور با صدای خود گوشها را نوازش دهد و رسا و بی پرده گفت: "م گنوغوم مثل خو گنوغ موا..."
چه روزهایی بود روزهایی که با صدای آشنا و دعای ناصریا همراه بود:
یا فاطمه بنت نبی، عشق محمّد با علی / حاجت ما روا بکن، حاجت ما روا بکن
و اینک سومین یلدای رفتن ناصریا است یلدای سال 85 که صبحش با رفتن ناصر عبداللهی همراه شد.
از ناصریا گفتیم اما از زمانه بی وفا نگفتیم، زمانی که سومین سالگرد ناصریا در شهر بندرعباس حتی عکسی از ناصریا را هم بر روی بنرها و حتی پشت شیشه ماشین ها نداشت.
یادمان رفت از غریبی ناصریا بگوییم وقتی که برج میلاد سالگرد پرکشیدن ناصریا را فریاد زد و بندرعباس در سکوت بی تفاوتی مسئولان برای ناصر گریست.
مزار ناصریا امسال مثل سالهای قبل پر رفت و آمد نبود نه خبری از مسئولان استانی بود نه ... فقط مادر و برادر و خواهرش به یاد او بودند زمانی که همه در فراموشی یاد ناصریا بودند.
و چه غریبانه یاد شد از صدای پاپ موسیقی ایران ...
نظر شما