با شرايط كنوني تلويزيون، ديگر تله تئاتر نمي توان ساخت

دكتر جواد ظهيري، تهيه كننده تئاتر تلويزيوني در گفت و گو با خبرنگار " مهر" ضمن بيان اين مطلب گفت:   در راه توليد تئاتر تلويزيوني مشكلات بسيار زيادي وجود دارد. دليل روشن اين مطلب هم در اينجا مشخص مي شود كه  مديران صدا و سيما سال گذشته را به عنوان سال توليد تله تئاتر معرفي كردند، اما فقط دو اثر در اين ژانر به مرحله توليد رسيد. من واقعا" نمي دانم كه مشكل از كجا ناشي مي شود؛ ولي تا جايي كه من در جريان هستم، شرايط براي توليد تئاتر تلويزيوني به حدي مشكل است كه فعلا" هيچ دريچه اميدي به رويمان باز نخواهد شد.
وي درباره اينكه مشكل توليد بيشتر متوجه چه بخشي است، خاطر نشان كرد:  مطلب به همين سادگي نيست كه بتوانم در اينجا همه مطلب را شرح دهم. به نظر من بررسي مشكلات اين بخش نيازمند انجام يك كار پژوهشي است تا دليل اينكه برخلاف تمايل مديران كلان سازمان صدا و سيما كه تمايل زيادي به توليد تله تئاتر نشان مي دهند، چرا تا اين اندازه توليد تئاتر تلويزيوني در تمامي شبكه هاي تلويزيوني ما پايين بوده است. در غير اين صورت بايد طي سال گذشته 20 تئاتر تلويزيوني توليد مي شد و ما مي توانستيم هر هفته شاهد پخش هر كدام آنها از شبكه هاي مختلف تلويزيون باشيم. ولي همانطور كه مي بينيم فقط شبكه چهار سيما تله تئاتر پخش مي كند؛ آن هم آثاري كه حدود 10 سال پيش توليد شده اند و براي چندمين بار به نمايش در مي آيند.
ظهيري در خصوص ميزان تاثير و كيفيت فعاليت هنرمندان اين بخش در شرايط  موجود، توضيح داد:  من پيش از اين تهيه كنندگي دو تله تئاتر " به سوي دمشق "  و " همه پسران من " را انجام داده ام كه هر كدام از اين آثار در جشنواره هاي گذشته سيما موفق به كسب 5 جايزه در بخش هاي مختلف شده اند. اين در حالي است كه تاكنون هيچ اثر تلويزيوني در ژانرهاي مختلف، حتي آنهايي با درجه كيفي الف ساخته مي شوند، نتوانسته موفق به كسب اين تعداد جايزه در يك جشنواره بشود. از طرف ديگر، بهترين هنرمندان كشور در بخش هاي مختلف توليد يك تئاتر تلويزيوني فعاليت و همكاري مي كنند تا آن اندازه كه تعداد بازيگران يك تئاتر تلويزيوني  با تعداد بازيگران دو فيلم سينمايي است. ضمن اينكه بازيگران يك تله تئاتر از ميان حرفه اي ها انتخاب مي شوند .
وي تاكيد كرد:  به هر حال تئاتر تلويزيوني، گونه خاصي از هنر به شمار مي رود كه گروه كوچكي از افراد هر اجتماع توانايي درك و فهم آن را دارند. البته اين عدم برقراري ارتباط و درك در مورد مخاطبين تلويزيوني صدق نمي كند، بلكه اين عدم درك متوجه مديران مياني صدا و سيما است. شايد اين مساله يكي از دلايل اصلي توليد محدود تئاتر تلويزيوني باشد. چون وقتي سياست كلي سازمان از سوي مديران بالايي بر توليد تله تئاتر قرار مي گيرد اما در نهايت ميزان توليد بالا نمي رود، بايد كار از جاي ديگري ايراد داشته باشد. روشن است كه وقتي دستور توليد از سطح مديران كلان به مديران مياني مي رسد، با بي انگيزگي، عدم علاقه و ناكارآمدي مواجه مي شود.