وی با بیان اینکه جلالی را بسیار دوست داشت افزود: "بهمن جلالی برایم فردی قابل احترام بود و جایگاهش روز به روز پررنگتر می‌شود. ما سالها است در بهار، تابستان، پاییز و زمستان در خانه هنرمندان جمع می‌شویم تا کسی را که دیگر در میان ما نیست تحسین و ستایش کنیم. هر چند برخی از این ستایش به همان فرد برمی‌گردد اما بخشی از ستایش هم نصیب کسانی می‌شود که برای آن فرد گرد هم آمده‌اند. افرادی که در این مراسم جمع می‌شوند سعی می‌کنند به هم تذکر دهند که همه ما پاسداران معنا و فرهنگ هستیم و اگر کسی از میان ما برود ستایش اش می‌کنیم.
آغداشلو ادامه داد: "جلالی در طول حیاتش بسیار کار کرد. زندگی او پراز افتخار است. هر یک از ما خاطره و یادی از او را حمل می‌کنیم. ما نمایندگان سالهای دور بهمن جلالی هستیم."
محسن راستانی- عکاس نیز در مورد درگذشت این عکاس پیشکسوت ابراز داشت: "اگر امروز در این مکان جمع شده‌ایم به خاطر مرگ جلالی نیست بلکه به خاطر زندگی پرشکوه او است. زندگی آنقدر باشکوه است که قرار نیست با مرگ، تمام شود. جلالی یک چشم هوشمند بود. بنابراین سعی کنیم با نجابت چشم‌های او بار دیگر به زندگی نگاه کنیم."
حمید سوری، منتقد هنری در ادامه مراسم فقدان جلالی را برای تمام جامعه هنری و فرهنگ دشوار دانست:"امروز فقط جامعه عکاسی سوگوار نیست بلکه کل جامعه هنری و فرهنگی سوگوار است. طبعا این به خاطر تلقی جلالی از عکاسی است. او درکی معاصر از عکاسی داشت. نه تنها تجربه‌گری را تشویق کرد بلکه خودش هم تجربه‌گری کرد وآثاری ممتاز آفرید که در موضوع، تکنیک و نحوه ارائه عکس معاصر بود."
سوری سپس به شخصیت این هنرمند اشاره کرد:"جلالی صریح بود. نقدهای شفاف داشت و بسیاری این نگاه را برنمی‌تابیدند. باید زمانی بگذرد تا ارزش کار جلالی تبیین شود."
همچنین مهدی فیروزان از همکاران جلالی در مجله سروش بخشندگی را مه‌ترین وجه تمایز جلالی ذکر کرد و ادامه داد: بارها بدون اینکه به کسی بگوید، به میدان‌های جنگ رفت. در عکاسی مستند بی‌مهابا در تمام میادین حضور داشت. در تدریس و آموزش جایی نیست که ردپایی نداشته باشد، از موزه و عکسخانه تا مراسم‌های مختلف عکاسی همیشه نام او وجود داشت. کتاب‌هایی که منتشر کرد یا بانی انتشار آنها شد، کم نیستند. شاید مهم‌ترین اثر جلالی، کتاب ایران باشد. او شرایط عکاسی دیگران را با این کتاب فراهم کرد. با وجود کارنامه پرافتخارش که از جوایز معتبر بین‌المللی انباشته است، همیشه متواضع و بخشنده بود.
آرش حنایی- عکاس و از شاگردان جلالی هم در مورد این عکاس گفت:او علاقه فراوانی به تدریس و آموزش عکاسی در شهرستان‌ها داشت و معتقد بود عکاسان برجسته‌ای از نقاط مختلف ایران به این کلاس‌ها می‌آیند. او تاکید داشت عکاسی در انحصار کسی نیست.
محمدحسن رجبی- پژوهشگر به عنوان کسی که تا آخرین لحظه‌ها در کنار جلالی بوده، عنوان کرد:جلالی در درجه اول یک ایران شناس خردمند بود. کتاب عظیم ایران که در سال 79 منتشر شد، حاصل سالها عکس‌برداری از فرهنگ و مردم کشورمان است.
وی همچنین پیشنهاد کرد که نگارخانه‌ای به یاد جلالی تاسیس شود:چه نیکوست که شهردار تهران، نگارخانه‌ای را با رویکرد عکاسی و به نام بهن جلالی اختصاص دهد.
اکبر عالمی به عنوان دوست و مجری برنامه گفت: "گنج پیدای عکاسی ایران به سفری بی‌بازگشت رفت. عکاس مستقل کتاب خرمشهر، پژوهشگر و معلم خوب ایران که 25 سال سابقه تدریس داشت، مردی که تاریخ، هنر و فرهنگ را عاشقانه دوست داشت از میان ما رفت اما در دل و ذهن ما همواره جایگاه بلندی دارد. جلالی در هشت رشته از 114 شاخه عکاسی مدرن به معنی کامل استاد بود.
رعنا جوادی همسر بهمن جلالی هم در پایان مراسم از تمام کسانی که در این مراسم حضور داشتند تشکرد کرد.
محمد حسین ایمانی خوشخو،آرمان استپانیان، نصرالله کسرائیان، سیف الله صمدیان، اصغر بیچاره، بهمن فرمان‌آرا، رضا کیانیان، عباس کیارستمی، محمد رحمانیان، خسرو سینایی، لیلی گلستان، داریوش شایگان،محمود کلاری، جعفر پناهی، ابراهیم حقیقی، محمد چرم‌شیر، پیروز کلانتری، امرالله فرهادی، مسعود زنده‌روح کرمانی، مصطفی اسدالهی، رسول اولیا زاده، علیرضا کریمی صارمی، عباس میرهاشمی، افشین شاهرودی، پیمان هوشمندزاده،عادل بزدوده، بهرام دبیری، ایرج اسکندری، ساعد نیک‌ذات و رامبد جوان از جمله شرکت‌کنندگان در این مراسم بودند.
نظر شما