پروفسور جفری ریمان استاد فلسفه در دانشگاه امریکن است که فلسفه سیاسی، حقوق و تاریخ فلسفه حوزه های تخصصی وی محسوب میشوند، چرا که این قرن با دیدگاه عملگرایانی چون پیرس، جیمز و دیویی شروع و با نفوذ عملگرایانی چون رورتی، کواین و دریدا به پایان میرسد.
قرن افلاطون و ارسطو بهترین قرن در تاریخ فلسفه بوده است
ریمان در گفتگو با خبرنگار مهر و در مورد اینکه آیا قرن بیستم بهترین قرن در تاریخ فلسفه است به خبرنگار مهر گفت: قرن بیستم بهترین قرن در تاریخ فلسفه نیست. قرن چهارم پیش از میلاد بهترین قرن در میان تمام اعصار در فلسفه بوده است. در این قرن شاهد آثار ارسطو و افلاطون هستیم. این آثار نه تنها بنیانهای فلسفه غرب را گذاردند بلکه جایگاه و موقعیتی را ایجاد کردند که توسط فلاسفه در طول تاریخ بعد از آن و تا عصر حاضر مورد تایید و تصدیق قرار گرفته است.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: ما اینشتاین را یک نابغه میدانیم زیرا که علوم را برای یک قرن متحول کرد ولی باید توجه داشت که نظریههای ارسطو برای دو هزار سال بر علوم غربی سلطه و سیطره داشته است.
ریمان تصریح کرد: دیدگاه افلاطون درباره علوم و معارف و دیدگاه ارسطو درباره اخلاق هنوز هم نمایندگان و طرفدارانی دارد. قرن نوزدهم بعد از قرن مذکور بهترین قرن در تاریخ فلسفه بوده است.
وی یادآور شد: در این قرن هگل و دیدگاههای او تأییر زیادی بر فلسفه گذاشت. در این قرن شاهد نقد مارکس بر مفاهیم رایج و متداول در جامعه و اقتصاد هستیم. در این قرن جرمی بنتام و جان استوارت میل بنیانهای نظریه اخلاق فایدهگرا را بنا نهادند. در این قرن متفکران زیادی بنیانهای منطق صوری مدرن را پایه گذاری کردند. در این قرن نیچه تمام اقدامات فلسفه غرب را با چالش مواجه میسازد.
وی افزود: در واقع آنچه در قرن بیستم اتفاق میافتد تأکید بر دستاوردهای فلسفی قرن نوزدهم و پیگیری و بسط این دستاوردهاست. قرن بیستم آن پیشرفتهایی را که فلسفه در قرن چهارم پیش از میلاد در آن شاهد بودیم و آن پیشرفتهایی که در قرن نوزدهم رخ داده را دارا نیست. یکی از نشانههای این موضوع و دلیل این ادعا این است که قرن بیستم با توسعه عملگرایی آغاز میشود که افرادی چون پیرس، ویلیام جیمز و جان دیویی پیشگامان آن بودند.
ریمان در پایان یادآور شد: همچنین این قرن با عملگرایی به پایان میرسد. بیشتر فیلسوفان پایانی این قرن از جمله دریدا، رورتی و کواین فیلسوفانی عملگرا محسوب می شوند.
نظر شما