دیپلماسی هسته ای ایران و سیاست خردمندانه جمعی منطقه ای

1. مقام معظم رهبری در مراسم الحاق ناوشکن جماران به ناوگان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران فرمودند: " ما بارها گفته ایم، مبانی و اعتقادات دینی ما سلاح های هسته ای را سمبل نابودی حرث و نسل، ممنوع و حرام می داند و به همین علت ما هیچ اعتقادی به سلاح و بمب اتم نداریم و دنبال آن نمی رویم .... همسایگان ما نیز می دانند که این ادعاها دروغ است ... کشورهای منطقه، برادران و همسایگان ما هستند و ما معتقدیم مجموعه خلیج فارس می تواند با سیاست خرمندانه جمعی، به سود همه ملت ها و کشورهای منطقه اداره شود."

تهران مکانیزم استفاده از غنی سازی را در "تعامل سازنده طرفینی" و "همکاری با IAEA" می داند و دیپلماسی مبتنی بر "فریب و اعمال زور و جنگ روانی" طرف مقابل را بر نمی تاید.

2. کنت والتز نظریه پرداز نوواقع گرای روابط بین الملل به رئیس جمهور آمریکا توصیه می کند که: در مورد ایران رئیس جمهور باید بار تهدیدها و ارعاب را کم کند، ما در حال حاضر صرفا ایران و خطر آن را در بوق و کرنا کرده ایم، اما لازم است که با خونسردی و تعقل بیشتری صحبت کنیم. هنری کیسینجر نیز خطاب به اوباما می نویسد: اتخاذ دیپلماسی پویا از سوی آمریکا می تواند فرصت های جدید را به همراه داشته باشد. ما باید یاد بگیریم به آنچه دست یافتنی است عمل کنیم و آمادگی این را داشته باشیم که با نتایج متفاوتی روبرو شویم.

3. آنتونی کوردسمن مدیر مؤسسه آمریکایی CSIS در کنفرانس ژانویه 2010 تحت عنوان "خاورمیانه در عصر هسته ای" می گوید: ... به نظر من اهداف ایران در طرح ریزی استراتژیک خود چندان هم جاه طلبانه نیست، چرا که در دهه  گذشته کشورهای عرب حوزه خلیج فارس 13 برابر ایران واردات نظامی داشته اند و بودجه نظامی آنها 8 برابر ایران بوده است.

4. حفظ فناوری بومی غنی سازی برای جمهوری اسلامی ایران به منظور پیگیری اهداف صلح آمیز بسیار حائز اهمیت است. تهران مکانیزم آن را در "تعامل سازنده طرفینی" و "همکاری با IAEA" می داند و دیپلماسی مبتنی بر "فریب و اعمال زور و جنگ روانی" طرف مقابل را بر نمی تاید.

5. با علم به اینکه جهان بین الملل معاصر در مرحله "گذار" و "انتقال" قرار دارد، و مفاهیم متعدد سیاسی، امنیتی و بین الملل متحول شده اند، جمهوری اسلامی ایران در بسته جامع پیشنهادی خود به 1+5 به عوامل اصلی "تهدید امنیت بین الملل" که مورد تایید "وجدان های آگاه" می باشد پرداخته و فرصت جدیدی را فرا روی آمریکا و غرب قرار داده تا در فضای بحران های تهدیدزای جهانی، با بهره گیری از "منطق" و "خردورزی"، تحولات و مفاهیم جدید را دریافته و به روند رشد، توسعه و امنیت واقعی جامعه جهانی معطوف گردند.

در نتیجه جمهوری اسلامی ایران راه حل اساسی درک "برنامه صلح آمیز هسته ای تهران" را در "تعامل دیپلماسی مذاکراتی جدی و سازنده" دانسته و "دیپلماسی مبنی بر فریب، زور و تهدید" را در فضای اعمال سیاست ناکارآمد "ایران هراسی" و اتخاذ "دیپلماسی شتاب" مانع جدی در حصول درک جمعی و خردورزانه دانسته و طبعا ادامه مسیر نادرست آمریکا و غرب نیات برخی طرف ها را آشکارتر می سازد.

6. بهره برداری ایالات متحده و غرب از "موضوع صلح آمیز هسته ای ایران" با هدف بازتعریف سیاست ناکارآمد" ایران هراسی " در منطقه ، نشانگرابعاد اهمیت و جایگاه جمهوری اسلامی ایران در منطقه و تاثیرات مثبت سیاست خارجی ایران در چارچوب توسعه و تحکیم همکاری های منطقه ای است. پرواضح است  که: مهم ترین عامل همکاری منطقه ای "اعتماد سازی متقابل" و "درک اهداف قدرت های فرامنطقه ای" است. آگاهی از اینکه ایجاد "کنوانسیون های منطقه ای" و "اندیشیدن به آینده بدون نفت منطقه" و برنامه ریزی جهت دستیابی نسل آینده به انرژی پاک و صلح آمیز هسته ای، نیاز ضروری عصر کنونی می باشد.

جمع بندی:

- شعار انتخاباتی "تغییر" اوباما بسرعت در حال رسیدن به خط پایان تاریخ انقضای خود است. چنانچه در مدت کوتاه باقیمانده، صاحبان عقل در کاخ سفید به کمک اوباما بشتابند و تصمیم گیرندگان را از "سرگیجه سیاسی موجود" رها سازند، احتمال تحقق برخی از شعارهای رئیس جمهور جدید آمریکا وجود خواهد داشت. خطاهای استراتژیک آمریکا درعراق و افغانستان اثبات می کند که "دیپلماسی خاورمیانه ای ایالات متحده با "تناقض رفتاری جدی" و "ناکارآمدی فزاینده" مواجه است.

- امروزه کشورهای منطقه و بویژه همسایه خلیج فارس با برخورداری از درکی هوشمندانه تایید می نمایند که پیروی از سیاست های ناکارآمد آمریکا "سرگیچه سیاسی" و "ناامنی فزاینده" را به این منطقه استراتژیک تسری خواهد داد. تجربه تلخ منطقه از اشغال عراق و افغانستان، نشان داد که تداوم حضور نظامی نیروهای فرا منطقه ای، عامل اساسی نا امنی و بی ثباتی است، همانگونه که تداوم سیاست های جاه طلبانه رژیم صهیونیستی و تروریسم بین المللی مانع اصلی امنیت و ثبات منطقه می باشد.

- امنیت منطقه ای از بطن همکاری های اقتصادی، فنی، تجاری و مراودات فرهنگی سر بر می آورد و این مشترکات مهم، پشتوانه ارزشمندی برای نیل به همکاری و امنیت دسته جمعی در منطقه خلیج فارس به شمار می رود. همانگونه که در آخرین ملاقات سال جاری امیر قطر با مقام معظم رهبری، ایشان فرمودند: "منطقه خلیج فارس باید با همکاری کشورهای منطقه، به منطقه ای امن و آباد و محلی برای همکاری تبدیل شود".