یادمان خاطره پروانه برگزار شد

به گزارش خبرنگار مهر، در این برنامه که به مناسبت اولین سال درگذشت این خواننده فقید موسیقی ایرانی برگزار شده بود خوانندگان، موسیقیدانان وبسیاری ازعلاقه مندان هنر موسیقی حضور داشتند.

زندگی خاطره برای زندگی بود

در ابتدای این مراسم  فرزند خاطره پروانه، حمید اسکندانی به روی صحنه آمد و ضمن خوش آمدگویی به حاضرین در سالن گفت : خانم خاطره پروانه قبل از اینکه یک خواننده،نویسنده و یا یک هنرمند دلسوز درعرصه فرهنگ و هنر باشد، مادر خوبی بود، من فرزند سوم خانم پروانه هستم و به جرات می گویم که اگر درحال حاضر من به موسیقی،سینما ، تئاتر و خواندن کتاب علاقه دارم به پشتوانه حمایت های مادرم و قرار دادن من در مسیر درست زندگی بود.

فرزند این هنرمند در ادامه افزود : در یک جمله خاطره پروانه تجلی کامل اراده و توانمندی بود چرا که معتقد بود اگر سعی و پشتکار باشد، هیچ امری غیر ممکن نیست ، مادر من وقتی سعی می کرد آشپز خوبی باشد خوب آشپزی می کرد وقتی می خواست بنویسد خوب می نوشت تاجائیکه سه کتاب از خود به جا گذاشت و نکته مهم تر اینکه مادرمن برای خود زندگی زندگی کرد او به توانمندی نسل جدید ایمان داشت و عاشق دوست داشتن و دوست داشته شدن بود؛ از همین رو جای این بزرگ را در کنار خود همیشه خالی می بینم.

در ادامه نماهنگی از زندگی و آثار خاطره پروانه شامل گفتگو با این هنرمند و دوستان و یاران قدیمی اش پخش شد ؛ در این نماهنگ با هنرمندان مرتبط با خاطره در باره منش و شخصیت هنری او مصاحبه شده بود و همچنین صحبتهای خود خاطره پروانه نیز آمده بود.

پروانه کتابخوان و ادیب بود

پس از پخش نماهنگ مجری برنامه ، علیرضا پورامبد از ارفع اطرایی نوازنده سنتور دعوت کرد تا در خصوص آشنایی خود با خاطره پروانه صحبت کند.

اطرائی در این باره گفت : آشنایی من با خاطره به پنجاه و یک سال قبل یعنی سال 1337 و آغازهمکاری در تلویزیون ملی برمی گردد، در آن دوران همه ما جوان بودیم و سفرهای بسیاری برای برگزاری کنسرت به خارج از کشور رفتیم و خاطرات بسیاری با هم ساختیم و اخیرا هم به دلیل نزدیکی محل سکونت با یکدیگر ارتباط داشتیم .

وی در ادامه به ویژگی های خاطره پروانه اشار کرد و گفت : یکی از ویژگی ها وسعت صدای ایشان بود و تمام مقام های موسیقی ایرانی را با صدایی باز می خواند از سوی دیگر او بسیار اهل مطالعه بود و شعر را به خوبی می شناخت و می دانست که برای چه دستگاهی چه شعری را باید انتخاب کند و مهمتر اینکه اهل مطالعه بود و همه کتاب های روز را می خواند و من از این بزرگوار نکات بسیاری را هم در عرصه موسیقی و هم در زندگی آموختم .

اطرایی در پایان صحبت های خود به ویژگی اخلاقی خاطره پروانه اشاره کرد و گفت : این هنرمند انسانی بلند طبع و صبور بود ولی افسوس از دورانی که اوج اجرای این بزرگوار بود یعنی زمانی که با استاد دهلوی و استاد خوشدل کار می کرد هیچ اثری به یادگار نمانده است.

پروانه، شان موسیقی را حفظ می کرد

پس از پایان صحبت های این نوازنده سنتور افلیا پرتو به عنوان سرپرست گروه "یاران" درباره آشنایی و چگونگی همکاری این گروه با خاطره پروانه به روی صحنه رفت و گفت : در سال 1377 هنوز گروه موسیقی "یاران" شکل نگرفته بود و من طی صحبت های فراوانی که  با این هنرمند کردم از ایشان خواستم که سکوت 20 ساله خود را بشکند و برای بانوان اجرای برنامه داشته باشد خلاصه اینکه این خواننده دعوت مرا پذیرفت و گروه دو نفره ای شکل گرفت یک سال بعد خانم نوشین عقیقی نوازنده دف هم به جمع ما پیوست و ما سه نفر تحت گروه "یاران" برنامه های بسیاری را یا یکدیگر به روی صحنه بردیم این همکاری ادامه داشت تا اینکه به دنبال حادثه ای خانم پروانه مجبور شد از صحنه دور بماند و همین مسئله او را منزوی و خسته کرد.

این نوازنده پیانو در ادامه متذکر شد : ای کاش در دوران حیات ایشان بزرگداشتی برگزار می شد البته در سال 87 آقای روشن روان پیشنهاد برگزاری بزرگداشتی برای ایشان در تالار وحدت را دادند ولی حال خانم پروانه مساعد نبود ولی من موضوع را با خاطره درمیان گذاشتم و ایشان هم استقبال کرد و گفت که با صندلی چرخ دار هم به صحنه خواهد آمد خلاصه اینکه یک جلسه تمرین داشتیم و قرار شد یک هفته بطور جدی تمرین کنیم و درست زمانی که دو روز مانده به تمرین ایشان از دنیا رفتند و همه ما را داغ دار کردند .

وی در پایان گفت : در گروه یاران ما سه نفر(نوشین عقیقی نوازنده دف،عضو سوم گروه یاران ) تجانس روحی و روانی بسیاری با هم داشتیم و به گفته پروانه ما سه نفر روی صحنه یک نفر بودیم و به خوبی با تماشاگر ارتباط برقرار می کردیم؛ در واقع خانم پروانه با خفظ شان هنر موسیقی سعی می کرد همه مخاطبان را راضی نگه دارد و در پایان باید بگویم که این هنرمند آداب صحنه را به خوبی می شناخت و به آثار اساتیدی چون ابوالحسن خان صبا، فرامرز پایور و عبدالله دوامی علاه داشت و آثار این اساتید را در اجراهای خود در جمع بانوان می خواند.

بخش بعدی برنامه به اجرای دو نوازی دف نوشین عقیقی و پیانو افلیا پرتو اختصاص داشت،دراین دو نوازی ابتدا عقیقی شعری قرائت کرد و در ادامه دو قطعه ریتمیک اجرا کردند.

صبا اقدس خاوری را خاطره پروانه کرد

استاد احمد ابراهیمی یکی دیگر از سخنرانان برنامه بود که به علت کهولت سن به سختی به روی صحنه آمد و درباره چگونگی آشنایی خود با خاطره پروانه گفت : این هنرمند از سال 1335 در رادیو اجرای برنامه داشت اما به احترام مادرش (پروانه) که او هم صدای خوشی داشت خود را معرفی نمی کرد تا اینکه استاد صبا نام "خاطره پروانه" را برای ایشان انتخاب کرد تا هم ادای دینی به مادر باشد و هم نام این هنرمند در عرصه موسیقی جاری شود .

وی در ادامه افزود: خاطره پروانه در سال 1336 به پیشنهاد استاد صبا به هنرهای زیبا آمد و همزمان با نزداستاد حسن راد مرد، بسیار آموخت و پس از آن پیش فرامرز پایور رفت و در طول زندگی خود شاگردان بسیاری تربیت کرد.

احمد ابراهیمی استاد پیشکسوت آواز موسیقی ایرانی پس از پایان صحبت های خود شعری از حافظ را برای جمع حاضر در سالن خواند که با استقبال مواجه شد و تشویق کردن های فراوان را به دنبال داشت.  

ناظری : از شور و نشاط پیرآواز درس گرفتم

درادامه این مراسم شهرام ناظری به دعوت مجری برنامه و تشویق فراوان علاقمندان به موسیقی ایرانی به روی صحنه رفت و ضمن خیر مقدم به حاضرین در سالن گفت : با وجود اینکه از برگزاری این برنامه دیر مطلع شدم اما برخود واجب دیدم که در مراسم بزرگداشت خانم پروانه که از هم صنف های من بود حضور بیابم، اماهرچه را که باید درباره این بانوی هنرمند گفته می شد اززبان اساتید و صاحبنظران شنیدیم ولی من همین لحظه را که در جمع شما هستم غنیمت می شمارم .

وی در ادامه افزود : من اساسا با برگزاری یادمان هایی از این دست مخالف هستم چراکه معتقدم در دوران حیات هنرمندان باید برای آنها بزرگداشت برگزار کرد و به آنها رسید اما متاسفانه چنین نمی شود؛ در این فضای دلسردی ودلمردگی من حال و هوای مناسبی نداشتم اما وقتی استاد ابراهیمی را در این سن و سال وبا این انرژی دراینجا دیدم درس گرفتم که در شرایط نامساعد هم می توان با انرژی کار کرد و خوشحالم که این مرد بزرگ همچنان با انگیزه و با نشاط در میان ما هستند.

شوالیه آواز موسیقی ایران پس از پایان صحبت های خود دو بیت شعر از مولانا با آواز خواند که با استقبال حاضرین در جمع مواجه شد.

پس از پایان صحبت های شهرام ناظری ، دکتر الهی قمشه ای به روی صحنه آمد و درخصوص رابطه ادبیات و شعر با هنر موسیقی سخن گفت . 

وی با تاکید بر نقش "مطرب" وارزش تولید طرب در طول تاریخ فرهنگ و هنر ایران گفت : راه رستگاری توجه داشتن انسانها به چیز است: زیبایی،دانایی و نیکویی ؛ هر کس در طول زندگی خویش به این سه نکته توجه کند هرگز پیر نمی شود و به سعادت و نیک بختی ابدی می رسد.

بخش پایانی این مراسم هم به اجرای آثاری از قدما که خانم پروانه به آنها علاقه داشته اختصاص یافت؛ این برنامه با حضور چهارخواننده از شاگردان این هنرمند همراه با گروه "یاران" اجرا شد.