"خبرنگار کتاب" حمید باباوند منتشر شد

به گزارش خبرنگار مهر، این کتاب از پنج بخش تشکیل شده است. باباوند بعد از مقدمه در بخش دوم این کتاب با دکتر کاظم معتمدنژاد، دکتر یونس شکر خواه و مجیدرضائیان پیرامون شیوه خبرنگاری در حوزه ادبیات و کتاب گفت و گو کرده است.

اما در بخش سوم این کتاب نویسنده نگاهی به صنعت نشر در ایران داشته و اشاراتی به پیشینه حوزه نشر در ایران و برخی قوانین گنجانده شده در آن داشته است. در این بخش نویسنده توصیه هایی به کسانی که قرار است کتاب منتشر کنند، کرده است. اطلاع رسانی قبل از انتشار کتاب، اطلاع رسانی هم زمان با نشر کتاب ، جریان سازی بعد از توزیع کتاب و قوانین مربوط به نشرو انتشار کتاب از قسمت های قابل توجه این بخش است.

در بخش دیگر این کتاب باباوند ماحصل سفر به فرانسه و جلساتی که پیرامون سازمان دهی زنجیره کتاب و دیدار با اعضای اتحادیه نویسندگان را منعکس کرده است و توضیحاتی درباره شیوه نشر و تولید کتاب در فرانسه و قوانین و مقررات حاکم بر این حوزه داده است. چهارمین متن این بخش حاصل دیدار از مرکز توزیع سودیس وابسته به نشر گالیمار-بزرگترین ناشر فرانسه- در حومه پاریس است.

در بخش پایانی این کتاب نویسنده تجربیات خود را در بازدید از نمایشگاه کتاب فرانکفورت، بزرگترین نمایشگاه کتاب دنیا، به رشته ی تحریر در اورده است. او در سال 2007 از این نمایشگاه دیدن کرده و عکس های مختلفی از این نمایشگاه ارائه داده که در انتهای کتاب به چاپ رسیده است.

در بخشی از مقدمه این کتاب و از زبان نویسنده آن می خوانیم:

من خبرنگارم؛ خبرنگار کتاب!

این عنوان هم حکایتی شده است؛ انگار هیچ نبوده و از آسمان و به یک باره رشته‌ای ، رسته‌ای خلق شده است به نام خبرنگاری کتاب؛ که انگار هیچ احدی نمی داند و نمی‌دانسته و حالا گروهی جوانک از راه رسیده اند و برای خودشان دارد و دسته و دفتر و دستک راه انداخته اند که الا یا ایها الناس ماییم آنهایی که برای کتاب می نویسند.

در بخش دیگری از مقدمه باباوند درباره تفاوت میان خبرنگار کتاب و خبرنگار حوزه کتاب می نویسد: خبرنگار کتاب یا خبرنگار حوزه کتاب؛ آیا این دو واژه مترادف هستند؟ به نظرم باید کمی تفاوت قائل باشیم میان آن دو. روزنامه ها معمولا حوزه فرهنگی را پوشش می دهند و در حوزه فرهنگ خبرنگار کتاب، سینما و موسیقی و... دارند. خبرنگار از مجموعه اخبار و تحولات موضوع تحت نظارتش اطلاعات دارد و به هر گوشه آن که بخواهد سرک می کشد. مثلا وقتی با یک خبرنگار سینما رو به رو می شویم او هم زمان با منتقد و کارگردان و نویسنده و بازیگر و سینمادار و... رو به رو است. کسی هم فکر نمی کند باید این منابع خبری تفکیک کند یا برای هر کدام از این گروه ها متخصصی جداگانه تربیت کند و به کار بگیرد. شاید مهمترین دلیلش این است که همه این گروه ها با هم قرابت دارند، یک خبرنگار می تواند از کار همه آنها سر دربیاورد و با همه آنها کار کند. خبرنگار کتاب د ر روزنامه ها هم چنین وضعیتی دارد. باید با همه رو به رو شود و در همه کار دستی داشته باشد اما حوزه نشر با موضوع سینما متفاوت است. خبرنگار حوزه چاپ و نشر نمی تواند هم متخصص ماشین های چاپ و لیتوگرافی باشد و هم از دنیای ادبیات کودک و نوجوان به خوبی سر دربیاورد و در عین حال دم خور اهالی فلسفه باشد.

چرا کتاب می تواند صاحب حوزه باشد؟به نظرم سوال عجیبی نیست. رشته های تخصصی و گروه های فعال در حوزه کتاب زیاد است. کتاب  "خبرنگار کتاب" برای این پرسش پاسخ های خوبی فراهم کرده است.

"خبرنگار کتاب" با شمارگان 1000 نسخه و در 144 صفحه و با قیمت 3500 تومان منتشر شده است.