تالاری به دانشجویان تئاتر اختصاص می‌یابد

به گزارش خبرنگار مهر، جلسه هم‌اندیشی دانشگاهیان و هنرمندان در خصوص تئاتر دانشگاهی و بررسی تئاتر کشور دیروز سه‌شنبه 18 اسفند در تالار مولوی برگزار شد.

در این نشست که با حضور حسین پارسایی رئیس مرکز هنرهای نمایشی، دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی، دکتر رحمت امینی، علیرضا نادری، مجید سرسنگی، امیرحسین حریری دبیر جشنواره تئاتر دانشگاهی، حسین مسافرآستانه، حمید مظفری و جمع کثیری از دانشجویان و علاقمندان تئاتر برگزار شد، جایگاه تئاتر دانشگاهی و تعامل آن با تئاتر حرفه‌ای مورد ارزیابی قرار گرفت.

دکتر ناظرزاده کرمانی در بخشی از این مراسم درباره اهمیت تئاتر دانشگاهی گفت: در این باره هرچه تاکید کنیم مبالغه نکرده ایم چون به غیر از تئاتر دانشگاهی نمایش دیگری در ایران وجود ندارد. بیشتر هنرمندانی که در تئاتر حرفه‌ای کشور فعالیت می‌کنند از دانشگاههای هنری به این فضا راه یافته‌اند.

وی افزود: مشکل تئاتر دانشگاهی را باید بررسی کرد. افراد جامعه هنوز به اهمیت تئاتر دانشگاهی پی نبرده‌اند. باید به این آگاهی رسید که تئاتر جزئی از فرهنگ جامعه است و حیات معنوی دارد. مسئله دیگر حضور دانشجویانی در عرصه تئاتر است که از رهگذر تقدیر و یا بد حادثه به این هنر راه یافته‌اند.

این نویسنده و پژوهشگر تئاتر ادامه داد: دانشجویانی که علاقه به کار کردن در این عرصه را ندارند و به حاشیه تئاتر پناه می‌برند باعث بدبینی، بی علاقگی و از دست دادن انگیزه‌های دیگر دانشجویان می‌شوند. تا زمانی که برای ورود به دانشگاه ورقه امتحانی دانشجویان اهمیت دارد نمی‌توان به اعتلای تئاتر امیدوار بود.

مجید سرسنگی در ادامه این مراسم با بیان این نکته که جای خالی جلسات هم‌اندیشی احساس می‌شود گفت: متاسفم که امروز بخش قابل توجهی از معلمان تئاتر در اینجا حضور ندارند. تئاتر دانشگاهی نتوانسته به جایگاه واقعی خود دست یابد. با وجودی که بیشتر حرفه‌ای‌های این عرصه از دانشگاه وارد این فضا شده‌اند اما بین شخصی که مدرک دانشگاهی دارد و کسی که واقعا استانداردهای دانشگاهی بودن را رعایت کند تفاوت بسیاری وجود دارد.

وی گفت: برای تحرک تئاتر دانشگاهی و به دست آوردن جایگاه هدایت فکری و معنوی نقد و اندیشه ورزی باید تلاش کرد تا جایگاه تئاتر و گروههای نمایشی و پژوهشی به یکدیگر نزدیک شود. باید رابطه منطقی و آکادمیک بین گروهها به وجود بیاید. زمانی که طرح شورای تئاتر دانشگاهی مطرح شد مدیر گروههای دانشگاههای مختلف کنار هم جمع شدند و برای یک هم‌اندیشی در زمینه نمایش دانشگاهی به مشورت و تعامل پرداختند.

این کارشناس تئاتر ادامه داد: با حمایت مرکز هنرهای نمایشی قرار شد سالانه 200 میلیون تومان کمک هزینه به این شورا پرداخت شود و تالار مولوی برای اجراهای دانشجویی استفاده شود. همچنین زمینه‌هایی برای دانشجویان فراهم شود که بتوانند ٱثارشان را در کشورهای دیگر روی صحنه ببرند.

سرسنگی افزود: مشکلات مالی باعث شد این طرحها ناتمام بماند، به ثمر نرسد و این ایده‌ها عملی نشود. تئاتر دانشگاهی محور توسعه نمایش در کشور است و نباید به آن کم لطفی شود، دانشجویان نیز باید حقوق خود را از مسئولان مطالبه کنند.

رحمت امینی در ادامه این مراسم با تائید صحبتهای سرسنگی و ناظرزاده گفت: در این سالها ما حتی به آرمانهای مورد نظر در تئاتر دانشگاهی نزدیک هم نشده‌ایم چون رشد امکانات نسبت به سرعت ورود دانشجویان بسیار کم بوده است و این مسئله باعث به وجود آمدن چالش بین مسئولان می‌شود.

امینی گفت: من نقد منصفانه می‌کنم در این سالها حمایتهایی از جانب مسئولان برای بقای تئاتر دانشگاهی وجود داشته و هنوز هم حسین پارسایی اصرار به حمایت از ما دارد، تئاتر دانشگاهی نیاز به بودجه و دبیر ثابت دارد. اگر به تئاتر دانشگاهی توجه نشود تئاتر حرفه‌ای سقوط می‌کند. با مشورت و تعامل با مدیرگروههای دانشگاههای نمایشی در سطح کشور می‌توان به این مهم دست یافت.

علیرضا نادری نویسنده و کارگردان تئاتر گفت: دانشجویان تصور می‌کنند که ما پاسخگوی مشکلاتشان هستیم، اما مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد از حیطه مسئولیتهای مدیران مرکز هنرهای نمایشی هم خارج است. دانشجویان دوست دارند که مشکلاتشان را با مسئولان و استادان مطرح کنند اما نمی‌دانند مشکل تئاتر ما مشکل ایدئولوژیک است.

وی ادامه داد: مقایسه بودجه سازمانها و نهادهای مختلف با تئاتر نشان می‌دهد که نمایش چقدر برای مسئولان اهمیت دارد. تمام مشکلات تئاتر کشور محصول نداشتن یک فکر معطوف به توسعه است. مدیران و مسئولان نمایش کشور باید برنامه‌های توسعه یافته و برنامه‌ریزی شده‌ای برای اجرای آثار نمایشی در کشور داشته باشند.

مدیر مرکز هنرهای نمایشی در بخش دیگری از این جلسه و بعد از اعتراضهای دانشجویان به عملکرد مرکز هنرهای نمایشی نسبت به حمایت از تئاتر دانشگاهی گفت: زمانی که وارد مرکز شدم دوستان پیشنهاد کردند که شورایی زیر نظر مدیر گروههای دانشگاههای نمایش تشکیل شود تا مسئولیت تمام مسائل تئاتر دانشگاهی را برعهده بگیرد و مرکز نیز بر آنها نظارت کند.

پارسایی ادامه داد: من با کمال افتخار و فروتنی مبلغ 200 میلیون تومان از بودجه تئاتر را اختصاص به شورای دانشگاهی دادم، اما وقتی برنامه مدونی از سوی شورا به من ابلاغ نشد مرکز مجبور شد این بودجه را در راه دیگری خرج کند. هفت میلیارد تومان کل بودجه اختصاص به نمایش کشور است که این مبلغ برای 100 هزار نفر هنرمند و تئاتری در نظر گرفته شده به معنی این است که در یک سال تنها 70 هزار تومان به هر نفر تعلق می‌گیرد.

وی گفت:  تئاتر یک حرفه مشارکتی است و خرد جمعی پشت هر نظریه وجود دارد، من قصد ندارم ضعفهای خودم را توجیه کنم و آنها را پای کمبود بودجه بگذارم. در حوزه اختیار من نیست که بتوانم بودجه بیشتری برای ساخت سالن و تئاتر شهرستانها اختصاص دهم.

پارسایی افزود: برای سال 89 برنامه ای تنظیم شده که شورای دانشگاهی مجددا به فعالیتهای خود در جهت رفاه دانشجویان ادامه دهد و مرکز هنرهای نمایشی نیز تمام تلاش خود را می‌کند تا تالاری برای اجراهای دانشجویی اختصاص یابد به شرطی که هیچ کار حرفه‌ای در این سالن روی صحنه نرود و هنرمندان متعهد شوند که از دانشجویان در اجرای آثارشان استفاده کنند.

این مراسم با اعتراض و انتقاد دانشجویان نسبت به صحبتهای سخنرانان همراه بود وجلسه به این دلیل طولانی برگزار شد. بیشتر دانشجویان اعتقاد داشتند که به‌جای صحبتهای تکراری بهتر است مطالبات ومشکلات دانشجویان مطرح شود تا مسئولین پاسخگوی این مسائل باشند.