به گزارش خبرگزاری مهر،"دیمیتری ترنین" درباره عضویت روسیه در ناتو می نویسد: بحث درباره پذیرش روسیه در ناتو در چارچوب گفتگو درباره پاسخ غرب به پیشنهاد دیمیتری مدودف رئیس جمهور روسیه در زمینه امنیت اروپایی شروع شد. مسأله عضویت روسیه اندیشه بسیار خوبی است که متأسفانه زمان تحقق آن گذشته است، آن هم دو بار. یکبار اوایل سال های 1990 بوریس یلتسین رئیس جمهور وقت روسیه طرفدار همگرایی گسترده روسیه با ساختارهای غربی بود که مهمترین آنها ناتو محسوب می‌‌شد. دیگری اوایل سال‌‌های 2000 ولادیمیر پوتین رئیس جمهور وقت روسیه برای همگرایی "تنگ‌تر" فدراسیون با ساختارهای امنیتی غرب تحت پرچم مبارزه با تروریسم اظهار آمادگی کرده بود، اما از آن زمان تا کنون اوضاع به چند دلیل تغییر کرده و عضویت را با موانع جدی روبرو ساخته است.
اولاً، جهت‌‌گیری همگرایانه سیاست روسیه که در طول سال‌‌های 1990 و نیمه اول سال‌‌های 2000 وجود داشت، از بین رفت. به جای آن، راهبرد استقلال کشور و مبارزه آن بر سر جای خود در جهان چند قطبی تقویت شد. دلیلی نیست که تغییرات جدی در طرز تفکر نخبگان روس در آینده نزدیک و روی آوردن آنها به اندیشه همگرایی را پیش بینی کنیم.
ثانیاً، باید این واقعیت را در نظر داشت که اختلاف نظرها در داخل ناتو حدود مشخصی دارد که از آن پا فراتر نمی‌گذارد. جنگ در‌عراق و عملیات جاری در افغانستان نشان می‌‌دهند که با وجود اینکه ایالات متحده رهبر بی چون و چرای ناتو باقی مانده است، کشورهای اروپایی عضو پیمان بیش از پیش با عنایت به منافع ملی و تعبیر خود از اوضاع جهانی رفتار می‌کنند. اگر فرض کنیم که روسیه هم یکی از متحدان باشد، این پیمان می‌‌تواند کارآمدی خود را از دست بدهد که در این شرایط ایالات متحده نسبت به آن بی‌علاقه خواهد شد.
ثالثاً، بدیهی است که الحاق فرضی روسیه به ناتو توسط پکن به عنوان مرحله پایانی احاطه ژئوپلتیکی چین توسط آمریکا و متحدانش تعبیر خواهد شد. در این شرایط روابط پکن- واشنگتن شدت یافته و تنش سابق به مرز روسیه و چین باز خواهد گشت. روابط ثابت دوستانه با چین که یکی از مهمترین دستاورد‌‌های سیاست خارجی کرملین بعد از فروپاشی شوروی است از بین خواهد رفت. آنچه که برای مسکو از همه بدتر است این است که عضویت آن در پیمان آتلانتیک شمالی باعث تقویت مرزهای شرقی فدراسیون روسیه نخواهد شد زیرا کسی در اروپا حاضر نیست از مرز روسیه و چین پاسداری کند.
بنابر‌این، اندیشه یکسره کردن مسأله امنیت اروپایی از طریق پذیرش روسیه و کشورهایی چون اوکراین، گرجستان، بلاروس و قزاقستان به ناتو، اندیشه‌ای غیر سازنده و بی‌ثمر به نظر می‌آید. در واقع چنین پیمانی هم اکنون وجود دارد که نام آن سازمان امنیت و همکاری اروپا است. این سازمان احتمالاً مفید است ولی نه ایالات متحده و اروپا به آن علاقه زیادی دارند و نه روسیه. ساخت "المثنی" شبیه این سازمان معنی ندارد.
مدیر دفتر مؤسسه کارنگی در مسکو در تحلیلی در مجله "کوریر" نوشت: اندیشه حل مسئله امنیت اروپایی از طریق پذیرش روسیه و کشورهایی چون اوکراین، گرجستان، بلاروس و قزاقستان به ناتو، اندیشه‌ای بی‌ثمر است.
کد خبر 1059851
نظر شما