خريد دقايق زندگي ، با مبلغي گزاف

بغضش را فرو مي خورد و ادامه مي دهد : كساني كه بيمه تامين  اجتماعي هستند، 15 درصد از كل مبلغ را پرداخت مي كنند و بيمه شدگان خدمات درماني 30 درصد از كل مبلغ را بايد بپردازند. كه البته همين درصد ها هم مبلغ قابل توجهي مي شود و براي يك خانواده متوسط رو به پايين پرداخت ماهانه 42 هزار و يا 85 هزار تومان هم سخت است.

 آن سو تر زني كه راهي سفر است، براي گرفتن يك دوره دو ماه داروي دختر بيمارش بايد حتما تاييديه پزشك را بياورد. خسته و پريشان به ديوار تكيه مي دهد و سعي مي كند اشك هايش بيرون نريزد. دخترك با چشماني نگران به صورت مادرش نگاه مي كند، دست او را مي كشد و مي گويد: مامان تورو خدا بس كن. بيا بريم. اصلا من قرص نمي خورم.

براي فهميدن درد مردمي كه خودشان يا عزيزترين افراد خانواده شان درگير بيماري هاي صعب العلاجند  ، فقط كافي است چند دقيقه اي را در داروخانه هاي هلال احمر بگذراني. قيافه هايي مضطرب و نگران مي آيند با دفترچه اي كه در دست دارند براي بيشتر زنده ماندن عزيزانشان هر چه دارند مي دهند و تنها براي مدت كوتاهي دارو مي گيرند و باز بعد از گذشت چند هفته روز از نو،  روزي از نو.

براي خريدن آمپول "تاكسوتر" 80 ميلي گرم آمده است. اين دارو يكي از داروهاي شيمي درماني است كه البته بيشتر براي افرادي كه شيميايي شده اند استفاده مي شود. بيمار او شيميايي نيست اما به اين دارو نياز دارد. قيمت هر عدد از اين آمپول ها 572 هزار تومان است و او بايد 30 درصد آن را خودش پرداخت كند. اين دارو فقط براي جانبازان شيميايي كه بيمه باشند و برگه معرفي نامه از ستاد جانبازان به همراه داشته باشند رايگان است.

از ظاهرش پيداست كه آدم مرفهي نيست. وقتي از او مي پرسم پرداخت چنين مبلغي برايش سخت نيست، با لبخند تلخي مي گويد: چه كار مي توانم بكنم. اين دارو را براي پدرم مي خواهم. وضع مالي خوبي نداريم اما چاره اي ندارم . مي توانم شاهد زجر كشيدن پدرم باشم،  او براي خريدن داروي هاي شيمي درماني با كيفيت بهتر و مارك آمريكايي بايد 25 هزار تومان بيشتر بدهد، مي پذيرد. هر دو هفته يك بار 90 هزار تومان براي شيمي درماني!

كسي زمزمه مي كند: خدايا فقط سلامتي بده.

روي يكي از صندلي ها نشسته و آرام و بي صدا اشك مي ريزد، تنها دختر 23 ساله اش دچار سرطان حنجره شده است. او براي تهيه داروهاي شيمي درماني و انجام شيمي درماني دخترش مجبور است هر دو هفته يك بار از شهر رشت به تهران بيايد . هر بار 81 هزار تومان براي خريد داروهاي دخترش مي پردازد  ، ضمن اين كه از ماه بعد بايد داروهاي سازنده گلبولهاي سفيد را هم بخرد. آمپول "نئوپازين "كه هر عدد آن 40 هزار تومان قيمت دارد.

وي مي گويد: شوهرم بازنشسته است. دخترم سه ماه است كه به اين بيماري مبتلا شده و در طي اين سه ماه تمام هستي را كه شوهرم طي 30 سال خدمت جمع كرده بود از دست داديم. هزينه هاي درماني سرسام آور است ، تازه ما بيمه هستيم و اين همه پول مي دهيم واي به حال آنهايي كه بيمه نيستند.

رضا روحي براي خريد آمپول" اينترفرون" آمده است. پسر 10 ساله اش هپاتيت دارد. قيمت هر عدد از اين آمپول ها 6 هزار تومان است كه او بايد 30 درصد از كل هزينه دارو را خودش بپردازد.

براي خريد 20 عدد آمپول سازنده گلبول سفيد بايد 240 هزارتومان بدهد. يعني 30 درصد از كل مبلغ 800 هزار توماني آمپول ها. با تاسف سري تكان مي دهد و براي گرفتن تاييديه بيمه از داروخانه بيرون مي رود.

نبود داروهاي مورد نياز

 البته اين پايان ماجراي بيماران و تهيه دارو نيست.تنها مشكل بيماران قيمت هاي گزاف داروهاي مورد نياز آن ها نيست. مشكل بزرگتري كه گاه بر سر راه آن ها قرار مي گيرد، نبود داروهاي مورد نياز است.

مسئول پذيرش يكي از داروخانه هاي هلال احمر در اين رابطه مي گويد: گاهي پيش مي آيد كه برخي از داروها از يك هفته تا يك يا چند ماه ناياب مي شود. مثلا آمپول "ريبف" كه براي بيماران MS مورد استفاده قرار مي گيرد 2 ماه نبوده و تازه امروز به دست ما رسيده است. همچنين آمپول BCN2 كه يكي از داروهاي شيمي درماني است الان مدت 4 ماه است كه به ما داده نشده است. همين طور آمپول "ونوفل" كه براي كم خوني مورد استفاده قرار مي گيرد. مدت 3 ماه است كه تمام شده و هنوز سري جد يد به دست ما نرسيده است.

وي در همين رابطه مي افزايد: بعضي مواقع ما مشابه داروها را داريم و همين مشابه ها را به بيماران مي دهيم مثلا آمپول BCN2 كه چهار ماه است نيامده، مشابه دارد. اما آمپول هاي بيماري MS مشابه ندارد و بايد خود دارو مصرف شود.

كنار صندوق داروخانه ايستاده ام. اغلب كساني كه براي تهيه دارو مي آيند چهره اي آشفته و پريشان دارند. تاسف برانگيزتر از همه اين است كه روي اكثر كارت هاي خدمات درماني عكس كودكان و جوانان به چشم مي خورد.

در آستانه روز دارو سازي فقط بايد اميدوار باشيم تا علم داروسازي در كشورمان آنقدر پيشرفته شود كه ديگر مجبور نباشيم داروهاي مهم را از كشورهاي ديگر وارد كنيم و با مبالغي گزاف در اختيار مردم قرار دهيم. اي كاش در آينده اي نزديك بهترين مارك داروي شيمي درماني ايراني باشد، نه آمريكايي آن هم با 25 هزار تومان اختلاف قيمت با نوع استراليايي اش.

در راه بازگشت به محل كارم به اين سخن دبير انجمن داروسازان مي انديشم : " دارو در كشور ما ارزان است " !