غیر عملی بودن خروج جمعیت از تهران/ پایتخت چیزی به عنوان حریم ندارد

حمزه شکیب در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: جمعیت بالا برای شهرهای بزرگ و پایتخت یک مسئله اجتناب ناپذیربوده و این مشکل تنها تهران نیست و اغلب شهرهای بزرگ دنیا مانند توکیو نیز با این مسئله مواجه هستند.

وی با اشاره به این که شهرها یک بخش محدوده و یک حریم دارند، اظهار داشت: واقعیت تهران به گونه ای است که محدوده فعلی تهران حداکثر محدوده ای است که می تواند داشته باشد و بر اساس محدوده ضوابط شهرسازی نیز شعاع حریم باید سه برابر شعاع محدوده باشد، این در حالی است که حریم شهر تهران تقریبا از بین رفته و چیزی به عنوان حریم نداریم.

شکیب تصریح کرد: هم اکنون محدوده شهر تهران و شهرهای مجاور بر هم منطبق شده و شرایط تهران شرایط خاصی از لحاظ موقعیت جغرافیایی بوده و ظرفیت آن محدود است.

وی با بیان این که موقعیت قرارگیری روی منطقه لرزه خیر شرایط خاصی را برای تهران ایجاد کرده است، ادامه داد: تهران جذابیتهایی پیدا کرده که برخی از آنها کاذب است و باعث شده تا قشرهای مختلف کشور جذب این شهر شوند و از قشر کارگر تا قشر دانشگاهی و تحصیلکرده به این شهر مهاجرت کنند.

این عضو شورای شهر تاکید کرد: شرایط تهران به گونه ای است که همه به مشکلات زندگی در آن واقف هستند اما همه مشکلات را تحمل کرده و معمولا این مهاجرت را انجام می دهند و حضور خود در تهران را نقطه عطفی می دانند.

وی با تاکید بر این که باید طرحی تهیه شود تا بر اساس آن توزیع نرمال جمعیتی در کشور داشته باشیم، افزود: باید فرآیند توزیع ثروت و دانش، مراکز سیاسی، مراکز فرهنگی، مراکز دانشگاهی، توزیع مراکز نرم افزاری، مراکز پزشکی، حتی مدارس آموزش و پرورش و کارهای نرم افزاری و سخت افزاری به گونه ای باشد که جمعیت به صورت یکنواخت توزیع شود.

به گفته وی، هم اکنون 80 درصد مراکز و ظرفیتها مانند اغلب دانشگاههای خوب، دبیرستانهای نمونه و مراکز پرشکی خوب در تهران قرار دارند.

شکیب با بیان این که تعدیل جمعیتی تهران اقدامی زمانبر است، گفت: باید برنامه ریزی انجام شود و تدبیری اندیشیده شود که به همه زوایا توجه شده و در یک افق به این هدف برسیم و در مرحله اول سعی کنیم جمعیت تهران را ثابت نگه داریم و بعد از مدتی یک درصدی قابل قبولی از جمعیت را متعادل کنیم تا شوک منفی نیز به جامعه وارد نشود.

وی تصریح کرد: برای تعادل جمعیتی تهران باید برخورد مدبرانه ای با مسئله داشته باشیم و نمی توان این مشکل را احساسی حل کرد.

به گفته وی، برای خروج جمعیت از تهران باید ابزارها را ابتدا فراهم کنیم تا این اتفاق بیافتد اگر این ابزارها فراهم نشود موقتی خواهد بود و یا ممکن است نتجیه منفی داشته باشد.

وی در ارتباط با نتایج منفی اجرای بدون برنامه طرح خروج جمعیت از تهران گفت: مثلا در شهری که زلزله ای رخ داده است اگر دولت بدون برنامه اقدام به توزیع تسهیلات مالی بدون برنامه کند بسیاری از مردم برای استفاده از این تسهیلات به این شهر می روند و مثلا جمعیت 120 هزار نفر آن شهر که بر اثر کشته شدن 30 هزار نفر آن به 90 هزار نفر رسیده با این اقدام دوباره به 120 هزار نفر می رسد.