ممنوعیتهای متعصبانه؛ رویکرد تازه اروپا برای محدود کردن مسلمانان

به گزارش خبرنگار مهر، درحالی که بسیاری از کشورهای اروپایی که داعیه‌دار آزادی و دموکراسی هستند، برای حجاب مسلمانان در دانشگاه ها، مدارس و بسیاری از اماکن عمومی موانع متعددی فراهم کرده اند که مصداق روشن آن قانون منع حجاب سال 2004 فرانسه است.

البته فرانسه تنها کشوری اروپایی نیست که حجاب را ممنوع کرده این کشور به موجب قانونی نمادهای مذهبی از جمله حجاب را ممنوع کرده اما بسیاری از مدارس در کشورهای مختلف اروپایی به صورت غیر رسمی و بدون وجود قانون مشخص اقدام به اخراج دختران محجبه از مدارس کرده اند.

در ادامه روند ایجاد محدودیت و ممنوعیتهای دینی، این روزها پوشش صورت و یا همان روبنده و برقع واپسین موضوع بحثهای تبعیض آمیز دول غربی به ویژه اروپایی است.

شاید بتوان آغاز بحثها و مناقشات  درباره روبنده و برقع را به اظهارات نیکولا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه نسبت داد که گفته بود برقع در فرانسه جایی ندارد و در این کشور ما نمی توانیم بپذیریم که زنان پشت پوششی از زندگی اجتماعی جدا شده اند.

به دنبال اظهارات متعصابانه سارکوزی درباره برقع مجمع ملی فرانسه 32 نفر از قانونگذاران احزاب راست و چپ را برای بررسی راههای ممنوعیت در کشور منصوب کرد. این کمیسیون در ماه ژانویه گذشته به پارلمان توصیه کرد که برقع و روبنده با دلایل امنیتی باید در اماکن عمومی، ادارات و سیستم حمل و نقل عمومی ممنوع شود.

این درحالی است که به دنبال شکل گیری این بحث و گفتگوها کشورهایی چون ایتالیا، هلند، دانمارک و بلژیک نیز زمزمه های ممنوعیت برقع را آغاز کردند. به طوری که حزب محافظه کار دانمارک خواستار ممنوعیت پوشش برقع در اماکن عمومی شد و اظهار داشت این نوع پوشش طالبان است و به هیچ وجه اسلامی نیست.

مارا کارفاگنا وزیر تساوی ایتالیا گفت: درحال حاضر قانونی درحال بررسی است که استفاده از روبنده و برقع را که از نمادهای مذهبی به شمار نمی رود ممنوع خواهد کرد. من کاملا با ابتکار عمل فرانسه موافق هستم و تصور می کنم دیگر کشورهای اروپایی نیز باید به این سمت حرکت کنند.

در این میان برخی قانونگذاران و وزرای ایتالیایی هشدار دادند این ممنوعیت می تواند نتایج عکس دربر داشته باشد. رهبران مسلمان ایتالیا نیز اظهار داشته اند که انتخاب روبنده برعهده شخص مسلمان است، اما ممنوعیت آن می تواند نقص آزادیهای فردی باشد.

فرانکو فراتینی وزیر امور خارجه ایتالیا پیش از این گفته بود حجاب زنان باید به طور کامل ممنوع شود.

در آلمان نیز سیاستمداران بحث و رایزنی را درباره به کار بستن اقدامات مشابه فرانسه در کشور خود آغاز کرده اند و در رابطه با رویکرد متعصبانه خود تهدید به حقوق بشر را دستاویر کرده اند و برخی قانونگذاران مدعی ممنوعیت آن در مدارس، دانشگاه ها و مناطق دارای امنیت چون بانکها و فرودگاه ها شده اند.

بحثها و مناقشات تاجایی پیش رفت که برخی از همین کشورهای مدعی آزادی بیان، آزادی اندیشه و دموکراسی نقض قانون منع پوشش چهره زنان مسلمان را در صورت تصویب مساوی با زندانی شدن آنها دانستند.

کشور بلژیک نیز در صورت عدم سقوط دولت ائتلافی خود پنجشنبه 2 اردیبهشت ماه به ممنوعیت کامل روبنده و برقع رأی می داد و خود را به نخستین کشور اروپایی تبدیل می کرد که این پوشش را به طور کامل ممنوع کرده است.

حتی واکنشهای دیده بان حقوق بشر و موضع گیری محتاطانه مقامات کمیسیون اروپا به تصمیم بلژیک برای ممنوعیت کامل برقع و روبنده نیز رویکرد این مدعیان حقوق بشر را تغییر نداد.

از نگاه بیرونی واکنش بیش از حد این کشورها به مسئله پوشش صورت چه در غالب روبنده و چه در غالب برقع تلاش آنها برای پنهان کردن مشکلات جمعیت مسلمان خود را پشت یک قانون نشان می دهد. در حقیقت در سالهای اخیر فرآیند ادغام مسلمانان در جوامع اروپایی با موفقیتهایی همراه بوده است اما از سوی دیگر مناقشات بر سر ساخت مسجد، صدای اذان، ساخت مناره و موضوعات مربوط به مسلمانان را نیز نمی توان چندان بی رنگ و منفعل در نظر گرفت.

شکاف فرصتهای شغلی، آموزشی و مسکن برای بسیاری از مهاجران و فرزندان این مهاجران به ویژه مسلمانان به قدری عمیق است که مشاهده یک زن برقع پوش در خیابانهای و شهرهای کشور چون بلژیک چندان هم مسئله قابل تعمق و بحثی نیست.

گذشته از اینها، رشد اسلام هراسی و در عصری که نقش ادیان و مذاهب بیش از پیش مورد تصدیق قرار گرفته و به رسمیت شناخته شده در این کشور های اروپایی روند قابل توجهی را طی کرده و به رغم آن که خود این مسئله را تصدیق می کنند هنوز هم نمی خواهند این حقیقت را بپذیرند که اقداماتی چون ممنوع کردن برقع، منع ورود دانش آموزان و دانشجویان مسلمان به نهاد و مراکز آموزشی، تبلیغات رسانه ای و این قبیل اقدامات عامل رشد اسلام هراسی است در غیر این صورت بررسی ریشه ها و علل پدیده هراس بی مورد از اسلام بدون تغییر رویکردهای سیاسی نسبت به مسلمانان، نوع پوشش، نیایشگاه و التزامات آن برای مسلمانان مؤثر نخواهد بود.