دکتر مهدی دهباشی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد این سؤال که اگر فرافلسفه را پژوهشی در مبانی و معانی و اهداف و محدودیتهای فلسفه بدانیم، آیا می توانیم قائل به جدایی فرافلسفه از فلسفه باشیم، گفت: بطور کلی فرافلسفه از درون خود فلسفه بیرون می آید و بحث و تحلیل خود معانی، اصطلاحات و مفاهیمی است که در فلسفه متداول بوده و مورد تشکیک قرار گرفته است. بدین جهت فرافلسفه جدای از فلسفه نیست و تفاوتی با خود فلسفه ندارد . بلکه برخی از خود فلسفه در طول تاریخ فلسفه کم و بیش این حالات ظهور و بروز پیدا می کند و در این دوره ظهور و بروزش بیشتر از گذشته بوده است.
این استاد فلسفه دانشگاه اصفهان در مورد این سؤال که آیا قرن بیستم را می توان شکوفاترین قرن در زمینه فهم مبادی و محدودیتهای فلسفه دانست . آیا فلسفه قرن بیستم عمدتاً فرافلسفه است، اظهار داشت: به نظر می رسد در فلسفه در هر دوره ای با توجه بر پیشرفتهای علمی، سؤالات و مسائل و روابط جدیدی برایش مطرح شده که خود به خود طرح مسائل جدید از قبال پیشرفتهای علمی ، تفکرات فلسفی را از سبک سنتی به روشهای جدید می کشاند و از این حالت ما استنباط می کنیم که یک فرافلسفه ای در کنار فلسفه وجود پیدا می کند.
این محقق و پژوهشگر تصریح کرد: به هر صورت فلسفه مانند یک کاروانی است که آن کاروان در حال پیشرفت است و وجود و مقتضیات زمان پیشرفتهای علمی، تحولات گوناگون، انقلابات احتمالی اینها همه انگیزه ای برای مسائل جدید می شوند و از طریق همین مسائل جدید است که ما تصور مکتب فرافلسفی را به ذهنمان خطور می دهیم و این امر همیشه در کنار فلسفه بوده است و مباحث فرافلسفی مستقل و منفک از فلسفه نخواهد بود منتها شدت و ضعف دارد.
نظر شما