انتقاد یکی از رسالتهای هنر تئاتر است

به گزارش خبرنگار مهر، جلسه کانون نمایشنامه‌نویسان با موضوع نمایشنامه‌نویس و امنیت بعد از ظهر دوشنبه 13 اردیبهشت با حضور اعضای انجمن و اهالی نمایش در خانه هنرمندان برگزار شد.

در این نشست محمد یعقوبی یکی از اعضای این کانون با تاکید بر اینکه مطرح کردن چنین موضوعی امروز یکی از مهمترین دغدغه‌های نمایشنامه‌نویسان است، گفت: سالهای گذشته ما در مورد مواردی مثل حقوق شهروندی در جلسات کانون بحث و تبادل نظر می‌کردیم اما بعد از گذشت مدت کوتاهی به مساله امنیت شغلی رسیدیم.

وی ادامه داد: امنیت برای من نمایشنامه‌نویس چیست؟ ما در هنگام نوشتن باید احساس راحتی و آرامش داشته باشیم که متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد. امروز استفاده از واژه‌‌های سالمی چون ایثار و راستی برای من سخت شده چرا که با تکرار چنین واژه‌هایی و استفاده  بیش از اندازه معنای آنها  دگرگون شده است.

کارگردان نمایش "خشکسالی و دروغ" با اشاره به اینکه این عدم امنیت در زمینه نمایشنامه به ناشران هم سرایت کرده توضیح داد: گاهی اوقات علاوه بر اینکه ما خودمان دچار خودسانسوری می‌‌شویم، ناشران هم برای انتشار نمایشنامه‌ها قبل از اداره نظارت و ارزشیابی دست به ممیزی می‌برند. متاسفانه موضوع اصلی و مهمی چون فرهنگ را از یاد می‌بریم و به جای انجام دادن کار فرهنگی به این قبیل امور می‌پردازیم. در چنین محیطی هر کس می‌خواهد برای خودش احساس امنیت به وجود آورد و احتمالا این کار ناشران به همین دلیل است.

در ادامه این جلسه  محمد امیر یاراحمدی رئیس کانون نمایشنامه نویسان با اشاره به اینکه صداقت یکی از شاخص‌های اثر هنری است گفت: صداقت داشتن فضیلت نیست بلکه یک ضرورت فنی است. تمام جاذبه‌های هنری که باعث جذب عامه مردم می‌شود این است که هنرمندان در پیشگاه مردم به مسائلی که مطرح نشده‌اند اعتراف کنند. اگر این اتفاق نیفتد چطور می‌توانیم از مردم انتظار این را داشته باشیم که با هنرمند همراه شوند؟ از طرفی بیان صداقت ابزار خاص خودش را می‌خواهد که متاسفانه برای ما چنین ابزاری وجود ندارد و به همین خاطر است که دچار مشکل می‌شویم.

وی چاره‌جویی در مورد بحران نمایشنامه‌نویسی را ریشه‌دار دانست و خاطر نشان کرد: اگر قرار است ما بحران نمایشنامه‌نویسی در ایران را ارزیابی و برای رفع آن چاره‌جویی کنیم باید ببینیم این بحران از کجا و چه زمانی آغاز شده است. آنچه امروز میان مردم و هنرمندان ایجاد تنش کرده این است که ما لازمه تولید یک اثر هنری را از یاد برده ایم و ابزار لازم را در زمینه‌های اقصادی و فنی و روانی نداریم.

عباس جهانگیریان یکی دیگر از اعضای کانون با اشاره به حضور همسر اکبر رادی یاد او را گرامی داشت و پیشنهادهایی را برای سامان یافتن اوضاع نمایشنامه‌نویسی مطرح کرد: متاسفانه نمایشنامه‌هایی که نوشته و اجرا می‌شوند بعد از سی شب اجرا فراموش می‌شوند. همچنین معمولا آثار بزرگان نمایشنامه نویسی از بین رفته است. اگر مرکز هنرهای نمایشی و ناشران فکری برای چاپ این آثار کنند هم می‌توانیم در دسترس علاقمندان تئاتر در شهرستان‌ها قرار بدهیم و هم این که نمایشنامه‌ها می‌توانند بعد از چاپ به تمام نقاط دنیا سفر کنند و مورد استفاده کشورهای دیگر قرار بگیرند.

جهانگیریان گفت: پیشنهاد دوم من تصویری کردن این نمایشنامه‌ها است. ما با همکاری شبکه چهار می‌توانیم نمایشنامه‌هایی را که در اجرا با موفقیت رو به رو بودند، ضبط تلویزیونی کنیم که برای کارگردان سود مالی هم داشته باشد و طیف وسیعی از مخاطبان آن را ببینند.

وی با یادآوری اینکه طبق ماده 139 مجلس شورای اسلامی و مصوبه وزارت دارایی هیچ نمایشنامه نویسی نباید مالیات پرداخت کند گفت: ما هیچ وقت مشمول این ماده نشدیم، دلیلش هم این است که باید ثابت کنیم هنرمندیم و بعد از اینکه توانستیم ثابت کنیم باید نویسنده بودنمان را هم به اثبات برسانیم. اگر وزارت دارایی یک بار برای همیشه اعلام کند نویسندگان مشمول ماده 139 مجلس هستند دیگر هیچ ناشری به خود اجازه نمی‌دهد از نمایشنامه‌نویسان هزینه ای برای دریافت مالیات کم کند.