مسوولان ، جانبازان را پر توقع مي پندارند

فداكاري و از جان گذشتگي درحفظ سرزمين مادري از جمله مفاهيمي است كه همواره در نزد تمامي جوامع انساني داراي ارزش و اعتبارخاصي بوده است و از همين روتوجه به مسائل و مشكلات جانبازان و توسعه توانمنديهاي آنان براي حضور موثر درجامعه در اولويت برنامه ها و فهرست هاي كاري قرار مسوولان قرار مي گيرد .

نگاه اسطوره گرايانه و ارزشيابانه به پديده جانباز در سطح جامعه از سوي برنامه ريزان فرهنگي از يك سو موجب افزايش روحيه تعامل اجتماعي ، تعلق خاطر به ميهن و اصالت بخشي به قوميت شده و از سوي ديگر موجب كاهش مولفه هاي سرخوردگي و انزواي اجتماعي به خصوص در ميان قشر جانبازان مي شود، زيرا به اعتقاد اكثر آنها عدم توجه فرهنگي جامعه و فراموش شدن مفهوم و ارزش جانبازي يكي از اصلي ترين مشكلات در حوزه رفتارهاي اجتماعي است.

اصغر عباديان يكي از جانبازان جنگ تحميلي در اين باره مي گويد: فراموش شدن روح جانبازي و به محاق رفتن جانباز از سوي جامعه مشكلي است كه تحمل آن براي يك جانباز سخت تر و جانكاه تر از نقص عضو ظاهري است.

وي مي گويد: وقتي جانباز مي بيند كه ارزشهاي جانبازي در جامعه كمرنگ مي شوند و توجه به مسائل و مشكلات جانبازان در سال فقط مختص به روز جانباز مي شود و حتي مسوولان نيز به اين امر توجهي نشان نمي دهند و از كنار آن براحتي عبور مي كنند، جانبازان به لحاظ روحي نيز بيمار مي شوند و آستانه تحمل خود را تحريك شده مي بينند.

به باور كارشناسان فرهنگي ، تغيير در سياست گذاريها و جهت گيريهاي كلي و رويكرد  به مسائل اقتصادي در دهه دوم انقلاب عامل ايجاد بستر گسست فرهنگي و كمرنگ شدن مفاهيم و ارزشهاي انقلاب در جامعه شده است.

ارزشهاي دفاع مقدس فراموش نشود

ولي الله شجاع پوريان نماينده مجلس هفتم در اين زمينه معقتد است : هر چند مفاهيم و ارزشهاي انقلابي در نهاد ناخود آگاه جامعه و باور نخبگان كشورهنوز از جايگاه خاص خود برخورداراست ، اما جهت گيريها وموقعيتهايي كه در دهه دوم انقلاب درتمام بحثها و سطوح مطرح شدند، باعث تغيير و جابجايي در اولويت هاي ذهني جامعه شده و موجبات غفلت جامعه را از ارزشهاي دفاع مقدس كه جانبازان تجسم عني آن هستند، فراهم كرده است.

وي با اشاره به اينكه جانبازان سرمايه هاي ملي ، فرهنگي جامعه هستند، مي افزايد : غفلت در توجه به مسائل جانبازان در دراز مدت مي تواند منجر به آسيب رسيدن به آنان شده و زمينه بدبيني و انفعال جامعه جانبازان را به همراه داشته باشد.

اين نماينده مجلس مي گويد : مسوولان بايد با ارايه راهكارهاي مناسب مانع از ايجاد غفلت ها و آسيب هاي بيشتر در اين بخش از جامعه شوند.

وي با بيان اينكه جامعه بايد هميشه خود را نسبت به جانبازان مسئول بداند، اظهار مي كند : متوليان اصلي امور فرهنگي جامعه و همچنين رسانه هاي جمعي بايد با برنامه ريزي هاي اصولي و كارشناسانه به تقويت روح و فرهنگ جانبازي در جامعه كمك كنند.

اما جداي از مسائل فرهنگي كه مهمترين مشكل جانبازان را در عرصه اجتماعي تشكيل مي دهد ، جانبازان در خصوص  مسائل اقتصادي و به خصوص در سه حوزه كار ، مسكن و درمان نيز با مشكلات بي شماري مواجه هستند.

فقدان نگاه مديريتي در عرصه مسائل اقتصادي كه در طول سالهاي گذشته به بيش از 300 هزار نفر جانباز اعمال شده است ، امروز اين افراد را درمعرض انواع مشكلات اقتصادي و معيشتي قرار داده تا جايي كه هم اكنون براساس داده هاي آماري  باسرانه كمتر از يك ميليون  و پانصد هزار ريال در ماه  سهم جانبازان در برخورداري از سطح مطلوب زندگي به ميزان زيادي كاهش يافته است.

مشكلات حاد جسماني و اختلال در روند طبيعي فعاليت جسماني باعث ايجاد حس عدم تامين آينده و مبهم بودن وضعيت زندگي نزد اين افراد مي شود.

معصومه زارعي همسر يكي از جانبازان جنگ تحميلي با اشاره به مشكلات جانبازان مي گويد: همسر من مدتهاست كه به دليل جراحاتي كه به او وارد شده ، قادر به انجام كار نيست و اين موضوع باعث ايجاد مشكلات اقتصادي فراواني براي ما شده است تا جايي كه ناچار شده ام براي تامين مخارج زندگي و همچنين مسائل و مشكلات درماني همسرم در خارج از خانه به كار بپردازم.

اين همسر جانباز با ناكافي دانستن مستمري جانبازي همسرش مي افزايد : ميزان مستمري جانبازي در سطح بسيار پاييني  قرار دارد و تكافوي  نياز جانبازان و خانواده آنها را نمي دهد.

فرشيد غريب نژاد يكي از جانبازان دوران مبارزه با رژيم ستم شاهي نيز در اين باره معتقد است : مسوولان بايد بدانند كه جانبازان ،  نگاه و توجه خاصي را مي طلبند.

عملكرد سازمان امور جانبازان ، قابل دفاع نيست

غريب نژاد  با انتقاد از عملكرد سازمان امور جانبازان مي گويد: در تمام دنيا ، حتي براي جانبازاني كه در راه كشور گشايي ها و دست اندازيها معلول شده اند، اهميت و نگاه خاصي را قائل هستند و آنها را به عنوان چهره هاي ملي محسوب مي كنند، اما در ايران تمام تلاش سازمانهاي متولي جانبازان دست رد زدن بر سينه جانبازان و كاهش درصدهاي جانبازي آنان به هر بهانه اي است.

اين جانباز قطع نخاعي مي گويد: جانبازان براي گرفتن مستمري جانبازي ، جانباز نشده اند. آنان هدف متعالي تري را تعقيب كرده اند و اساسا به دنبال آنچيزي كه برخي مسوولان به دست آورده اند ، نيستند.

اين جانباز با بي توقع دانستن جانبازان نسبت به جامعه مي افزايد: جانبازان ، چندان توقعي از جامعه ندارند و فقط خواهان رضاي خدا ، مقاومت درتحمل درد و جايي براي زندگي هستند.

اين مشكلات درحالي از سوي جانبازان مطرح مي شود  كه نصرت الله كاشاني رييس سازمان امور جانبازان معتقد است : فعاليت هاي بي شماري در جهت بهبود شرايط جانبازان در كشور انجام شده است.

اين مقام مسوول در سازمان جانبازان با خوب توصيف كردن وضعيت اين قشر از جامعه نسبت به سالهاي گذشته مي گويد: در تمام جانبازاني كه قبل از سال 79 يا بيشتر از ميزان 25 درصد جانباز شناخته شده اند درحال حاضر يا شاغل هستند و يا در صورت عدم اشتغال حداقل حقوق  نظام هماهنگ پرداخت حقوق كاركنان دولت را دريافت مي كنند .

كاشاني در تشريح چگونگي تعلق درصدهاي جانبازي كه يكي از عمده ترين مشكلات جانبازان با اين سازمان است ، مي گويد: در سال 1368 با تشكيل بنياد مستضعفان و جانبازان وجدايي امور جانبازان از بنياد شهيد ، تمامي درصدهاي جانبازي به دليل آنكه بر مبناي مقررات و آيين نامه اجرايي خاصي تنظيم نشده بود، از سوي بنياد جانبازان باطل اعلام شده و درصدهاي جديد بر اساس راي كميسيون پزشكي  براي جانبازان تعيين گرديد.

اين مقام مسوول با رد ادعاي جانبازان در خصوص كاهش درصدهاي جانبازي مي گويد: ملاك تخصيص درصدهاي جانبازي تا قبل از سال 82 به جانبازان همان درصدهاي سال 68 بوده است و اگر جانبازي در طول اين مدت به كميسيون مراجعه مي كرد و كميسيون درصد كمتري را براي اوتعيين مي كرد به دليل وجود طرح ابقاي درصدهاي جانبازي ، همان درصد سال 68 همچنان ملاك ارزيابي قرار مي گرفت.

كاشاني بي آنكه به دليل بر چيده شدن طرح ابقاي درصدهاي جانبازي از سال 82 به بعد بپردازد ، مي افزايد : ازسال 82 با برچيده شدن طرح ابقا ، ملاك ارزيابي جانبازان  بر اساس وضعيت موجود آنها  خواهد شد.

رييس سازمان امور جانبازان در خصوص مشكل مسكن جانبازان ضمن اشاره به اينكه 53 درصد از كل جانبازان تحت پوشش اين سازمان فاقد مسكن هستند، مي افزايد: تلاش براي حل مشكل مسكن جانبازان در راس برنامه هاي سازمان قرار دارد و از سال 84 طرح مسكن دار شدن جانبازان فاقد مسكن دردست اقدام قرارخواهد گرفت.

مشكلات درماني جانبازان

اما جداي از مسائل معيشتي ، جانبازان به لحاظ مسائل درماني نيز با مشكلات خاصي درگيرهستند. تنوع و گستردگي در طيف صدمات و لطمات جسمي - رواني كه در ميان اين افراد ديده مي شود ، لزوم پيگيري بر تلاش و توجه ويژه اي را بيش از ساير گروههاي اجتماعي در جهت درمان بخشي به دنبال  مي طلبد.

عباس ستاري يكي از جانبازان جنگ تحميلي در تشريح وضعيت خود و مشكلات درماني جانبازان مي گويد: تجميع امكانات و مراكز درماني مخصوص جانبازان در شهرهاي بزرگ و به طور خاص تهران ، جانبازان را جهت پيگيري اموردرماني و رفت و آمد  با مشكلات زيادي روبه رو كرده است.

يكي ديگر از جانبازاني كه از ناحيه پا دچار قطع عضو شده است ، نيز با اشاره به كمبود وسايل كمك درماني مي گويد: جانبازان قطع عضو شده ، براي دريافت امكانات ترميمي و پروتزهاي درماني با مشكلات زيادي روبه رو هستند.

اين جانباز در ادامه با انتقاد از كيفيت نازل پروتزهاي  ساخت داخل ، مي افزايد: پروتزهايي كه سازمان جانبازان در اختيار ما قرار مي دهد ، عمدتا داراي كيفيت پاييني هستند و به سرعت مستعمل  مي شوند و ما بايد بناچار جهت تهيه پروتزهاي كيفيت دار به بازار آزاد مراجعه كنيم.

اما اين گفته ها در حالي بيان مي شود كه نصرت الله كاشاني رييس سازمان امور جانبازان اين گفته ها را  ادعايي بيشتر نمي داند. كاشاني در اين خصوص معتقد است هيچ محدوديتي براي جانبازان  در بهره گيري از امكانات درماني وجود ندارد و درادامه نيز مي افزايد فقط جانبازاني كه در شهرستانها مورد معالجه قرار نگيرند به شهرهاي بزرگ تر و از جمله تهران ارجاع مي شوند.

با تمام اين حرفها به نظر مي رسدهمچنان ساير مشكلات بر سر جانبازان سنگيني مي كند و عزم جدي تمام مسوولان را براي حل مشكلات جانبازان طلب مي كند.