وی در کوفه متولد شد . نقل است پدر او در خردسالی ابویوسف درگذشت و تنگدستی باعث شد که ابویوسف به گازری(رختشویی)بپردازد. اما با وجود گذران سخت زندگی از هر فرصتی برای دانش آموزی استفاده می کرد .
ابویوسف از محضر بسیاری از فقهای نامدار وقت کسب علم کرد و در جوانی به خدمت ابوحنیفه پیوست و آنگونه که در تذکرةالاولیاء آمده نوزده سال در خدمت وی بود و سرانجام به فقه رأی گرای حنیفه گروید .
در زمان خلافت مهدی، هارون الرشید و هادی به مدت هجده سال قاضی القضات بغداد بود . او اولین کسی بود که این لقب را یافت . به همین علت به "ابویوسف قاضی" و قاضی القضاة مشهور شد .
ابویوسف لباس علما را از لباس عوام متمایز ساخت . او حافظ حدیث بود و در بیشتر زمینه ها از جمله ادب قاضی، بیع، حدود خراج، زکات، صید، ذباحه، فرایض، وصایا، وکالت کتاب نوشت .
ابویوسف در 69 سالگی در ربیع الثانی 182 در بغداد درگذشت و قبرش در بلده کاظمیه است .
او فقیهی سیستمدار بود که با تیزهوشی و زبردستی تمام از پیچیدگیهای فقهی برای رهانیدن خود و دیگران از تنگناها بهره می جست و با نفوذ سیاسی که در دستگاه عباسی داشت به منزله عاملی حساس در برخی پیشامدهای تاریخی ایفای نقش می کرد.
الخراج، الآثار، الفرائض، البیوع، الکوکالة و الوصایا برخی آثار چاپ شده ابویوسف قاضی هستند .
نظر شما