به گزارش خبرنگار مهر در اراک، دورانی که در فرهنگ عامیانه ایران از آن به دوران" دختر خانه بودن" یاد می شود اغلب جزو راحت ترین دورانهایی است که زنان پیش از ازدواج می گذرانند اما وقتی این دوران طولانی می شود با مخاطراتی برای دختران همراه است که از آن طراوت و راحتی می کاهد.
"دختران بزرگسال" مقوله ای است که اگر نگوییم جدید است امری است که کثرت آن در سالهای اخیر به چشم می خورد و مورد گلایه خود دختران و اطرافیان آنان است، اما در این زمینه خاص به روستاها کمتر توجه شده و شاید کسی تصور نکند این موضوع به همان صورت در روستاها نیز مشهود است.
عکس تزئینی است
آموزه های دینی حاکی ست که کار جوهره آدمی است و انسان را از بزه دور می کند خواه آن انسان زن باشد یا مرد و این امر نشان از نیاز انسان به کار کردن برای داشتن زندگی سالم است، در شهرها اغلب دختران به خصوص آنها که در سن بالا هستند و هنوز ازدواج نکرده اند دارای شغل هستند، مقوله ای که دختران روستایی نیز توقع آنرا دارند اما در روستاها وقتی برای مردان کار نیست چگونه برای زنان کار باشد.
آنچه در مورد این دختران مشهود است این است که گذران زندگی برای دختران بزرگسال در شهرها آسانتر است تا در روستاها و عمده دلیل آن اشتغال دختران شهری است، موضوعی که کمتر آنها را نگران آینده می کند و این فرصتی که برای دختران روستایی کمتر پیش می آید.
تعدادی از دختران روستایی در گفتگو با خبرنگار مهر در اراک، با نشان دادن اشتیاق خود برای کار کردن و ایجاد فرصت های شغلی در خود روستا، کار را حلال بسیاری از مشکلات دانستند.
آنان با اشاره به اینکه، " تا آخرعمر نمی توان از منابع خانواده استفاده کرد" خاطر نشان کردند: بی توجهی به ایجاد فرصت های کاری برابر با دختران شهری نه جلوی تضییع حقوق آنان را می گیرد بلکه تبعات اجتماعی مخرب بیکاری را می کاهد.
سمیه یکی از دختران روستایی خمین در این خصوص به مهر گفت: اینجا هم مثل شهر شده، سن ازدواج بالا رفته و من در 28 سالگی هنوز ازدواج نکرده ام، از خانواده ام خجالت می کشم و در اولین فرصتی که پیش آید ازدواج می کنم تا از این شرمندگی خلاصی یابم.
وی افزود: هم اکنون خواستگاری دارم که 46 سال و دو فرزند دارد و من برای اینکه احساس می کنم سربار خانواده ام هستم تلاش می کنم خود را به این ازدواج ر اضی کنم.
سمیه در حالیکه چشمانش شرمسار از سخنانش بود، یادآور شد: هنرهای زیادی دارم اما همه آنها قاب دیوار و زینت خانه می شوند و من و دیگر دختران روستا نمی دانیم چگونه آنها را تبدیل به پول کنیم تا درآمد داشته باشیم و مجبور نشویم تن به ازدواجهای اجباری و ناخواسته بدهیم.
عکس تزئینی است
گرچه نبود اشتغال کافی برای دختران را باید در کم شدن علاقه آنان به برخی صنایع دستی، مانند فرش بافی دانست با این حال بی توجهی به این موضوع و پاک کردن صورت مسئله نمی تواند از بروز مشکلات جلوگیری کند.
به عقیده صاحب نظران جامعه شناسی، نبود اشتغال برای دختران نه تنها برای خود آنان مشکلاتی را ایجاد می کند بلکه تبعات منفی و ناگوار اجتماعی در پی دارد.
ایجاد اشتغال برای دختران روستایی چنان مهم است که یکی از مصوبات دور دوم سفر دولت به استان مرکزی را به خود اختصاص داد و فارغ از میزان پیشرفت این مصوبه خود به تنهایی نشان از اهمیت موضوع و شناخت مدیران دارد.
15 هزار دختر روستایی چشم به راه ایجاد زمینه های اشتغال
بر اساس آمارهای موجود اکنون بیش از 15 هزار دختر بزرگسال تنها در روستاهای استان مرکزی زندگی می کنند.
بر اساس مطالعات صورت گرفته فقدان شغل مناسب و محل درآمد کافی برای هزاران نفر از دختران روستایی در سطح استان آسیب و بحرانهای جدی اجتماعی ایجاد کرده است.
تن دادن به ازدواج های ناخواسته، افزایش سن ازدواج، مهاجرت به مناطق حاشیه ای شهرهای بزرگ، بروز مشکلات روحی، روانی و عاطفی از جمله این مشکلات است.
طبق مصوبه دور دوم سفر دولت به استان مرکزی در سال 87 اداره کار و اموراجتماعی با همکاری استانداری و کمیته امداد موظف به ارائه و اجرای طرحی تحت عنوان اشتغالزایی دختران روستایی برای پیشگیری از این آسیبهای اجتماعی شدند.
اما با وجود گذشت دو سال از این مصوبه هنوز اقدام جدی در این زمینه صورت نگرفته است.
به جز دختران روستاهای استان مرکزی بیش از یک میلیون دختر در روستاهای کشور در معرض انواع آسیب ها از جمله، اجبار به ازدواج با افراد کهنسال و معتادان، بروز مشکلات اخلاقی و بهداشت روانی و ... هستند.
کمیته امداد پیشرو در طرح مسئله
در میان دستگاههای مدعی توجه به زنان و ایجاد اشتغال در جامعه، کمیته امداد امام استان مرکزی اولین ارگانی بود که بحث کثرت دختران بزرگسال و بیکار را مطرح کرد و به فکر چاره افتاد.
معاون اشتغال و خودکفایی این نهاد با بیان اینکه، کمیته امداد برای اولین بار در سطح استان با شناسایی آسیبهای مختلف اجتماعی اجرای طرح ایجاد اشتغال دختران روستایی را همزمان با سفر ریاست جمهوری مطرح نمود که مورد تصویب هیئت دولت قرار گرفت، گفت: در این راستا براساس نامه معاون اول رییس جمهور در شهریور ماه سال 87، سازمان کار و امور اجتماعی با همکاری کمیته امداد و استانداری مرکزی موظف به اجرای این طرح در استان مرکزی شدند.
محمد جلالی تصریح کرد: این نهاد با راه اندازی کارگروه اشتغال برای اجرای طرح اولیه، دو فرم پرسش نامه را جهت جمع آوری اطلاعات فردی دختران روستایی و وضعیت و شرایط روستاها طراحی نمود.
وی با بیان اینکه اجرای طرح اولیه در تعداد شش روستا و با شناسایی 650 نفر از دختران در معرض آسیب طی همان سال صورت گرفته است افزود: این روستاها از شهرستان های مختلف استان شامل روستای فشک از منطقه فراهان، وفس کمیجان، فرنق خمین، فر و حصار شازند، کرکان خنداب و تراز ناهید ساوه جهت اعزام گروههای تحقیقاتی انتخاب شدند.
وی با اشاره به اینکه دستگاه و ارگانی در استان برای اجرای این طرح کمکی به انداد نکرد افزود: این طرح تحقیقاتی طی سال گذشته به دفتر ریاست جمهوری ارسال شده و برای تکمیل نهایی آن بیش از 600 میلیون ریال اعتبار درخواست شده است.
اشتغال نیاز اول و حرف آخر
توجه به دختران بزرگسال به عنوان پاره ای از جامعه و توجه به توانمندی آنان در توسعه اشتغال گرچه در وهله اول امری اقتصادی است اما جستجو در آن اثبات می کند، ایجاد اشتغال می تواند از بروز بسیاری از تبعات اجتماعی منفی و ناخواسته جلوگیری کند تبعاتی که نه خوشایند دختران است و نه جامعه و می تواند آنان را از حقوق انسانی محروم کند.
نظر شما