در بخش دیگری از نشست بررسی روابط ایران و ونزوئلا "احمد سبحانی" مدیرکل آمریکای جنوبی وزارت خارجه در تشریح علل گسترش همکاریهای دو جانبه و نزدیکی مواضع سیاسی تهران و کاراکاس در موضوعات بین المللی گفت: مواضع دو کشور در سالهای اخیر بسیار به هم نزدیک شده است، این در حالی است که ما از نظر جغرافیایی با هم فاصله داریم، با این حال این نزدیکی در مواضع سیاسی ما را به همسایه هایی سیاسی تبدیل کرده است. در عین حال گسترش روابط ما با ونزوئلا به روابط سیاسی محدود نبوده و شامل تمامی زمینه ها می شود، بطوری که ما در طول تاریخ با توجه به اینکه رابطه ما با آمریکا قدمتی بیش از 100 سال دارد، چنین میزانی از همکاری را با هیچ یک از کشورهای این منطقه نداشته ایم. از سوی دیگر ما امروز در مجامع بین المللی شاهد این هستیم که نمایندگان ایران و ونزوئلا در مورد مسائل بین المللی یک رای واحد دارند و گویا بین دو کشور پیمانهای نانوشته ای برای حمایت از مواضع یکدیگر وجود دارد.
ایران جزو صادرکنندگان فناوری به ونزوئلا است
وی این میزان از همکاریها و نزدیکی مواضع را نشان از وجود روابط راهبردی ایران و ونزوئلا دانسته و افزود: ما بیشترین مناسبات را با ونزوئلا در بخش اقتصاد داریم، هر چند این میزان از همکاریها بسیار قابل توجه است، اما اهمیت خود این روابط از میزان و حجم آن بسیار بیشتر است، چرا که ما برای نخستین بار برای صادرات وارد آمریکای لاتین شده ایم و جالب اینجاست که ما تنها محصول به این منطقه صادر نمی کنیم بلکه صادرات ما شامل فناوری نیز که سطح بالاتری از صادرات است، می شود. این تجربه به قدری تجربه خوبی بوده که ما توانسته ایم بسیار موفق تر از کشورهایی که سالها تجربه حضور در این منطقه را دارند، ظاهر شویم. برای مثال شرکتهای خصوصی ایران در زمینه پروژه های خانه سازی ونزوئلا خوش درخشیده اند. این کشور نیاز به ساخت حدود 1.5 میلیون واحد مسکونی داشته که برای انجام آن شرکتهای خارجی زیادی مشارکت کرده اند، اما شرکتهای ایرانی در این میان با ساختن مدرن ترین، شیک ترین و ارزان ترین خانه ها وجهه خوبی از خود به نمایش گذاشته اند. آنها تا کنون 10 هزار خانه تحویل داده اند و 7 هزار واحد دیگر در دست ساخت دارند، که این نشان از سرعت عمل بالای این شرکتها دارد.
سبحانی با ذکر مثالهایی از موفقیتهای دیگر ایران در ونزوئلا خبر داد و اظهار داشت: در مورد ماشینهای لبنیات تجربه ما به سالهای پس از انقلاب بازمی گردد و پیش از آن خودمان نیز وارد کننده بودیم، اما امروز دوش به دوش رقبای بزرگ توانسته ایم وارد این میدان شده و کیفیت بهتری را نیز ارائه دهیم. با این کار ما همچنین توانسته ایم انحصارطلبی قدرتهای اقتصادی را در ونزوئلا بشکنیم. برای مثال کارخانه آرد شاید از لحاظ تکنولوژی چندان به چشم نیاید ولی با توجه به اینکه قوت غالب مردم ونزوئلا نوعی نان با آرد ذرت نیم پخته است و ماشین آلات پخت این نان تا کنون تنها توسط دو کارخانه در اروپا تولید می شده، اهمیت این موضوع روشن می شود. از این رو این کارخانه ها هر زمان که می خواستند قیمتها را بالابرده و تولیداتشان را کاهش می دادند، اکنون با شکسته شدن این انحصار، اهمیت کار اقتصادی ما در کنار کار سیاسی مان به خوبی روشن شده است. به همین دلیل است که ونزوئلا برای سرمایه گذاری نظر به ایران دارد، این کشور در حال حاضر سرمایه گذاری 700 میلیون دلاری در عسلویه را در دستور کار دارد که در آینده نزدیک این میزان به 1.5 میلیارد دلار خواهد رسید.
روابط فرهنگی قابل توجهی داریم
سفیر پیشین ایران در کاراکاس این مسائل را نشانگر رو به گسترش بودن روابط دو کشور در تمامی زمینه ها دانسته و تاکید کرد: اینها روابط ما در بخشهای سیاسی و اقتصادی بودند، اما ما روابط فرهنگی رو به گسترشی نیز با این کشور داریم. نامگذاری خیابانی به نام تهران در بهترین نقطه کاراکاس، در خیابانی که در یک سوی آن سازمان تربیت بدنی و در سوی دیگر یک دانشگاه مهم ونزوئلا قرار دارد، و در نقطه مقابل وجود خیابانی به نام "سیمون بولیوار" در تهران، بخشی از این مناسبات فرهنگی است. از سوی دیگر ما شاهد ساخت مجسمه حکیم خیام در کنار مزار سیمون بولیوار در ونزوئلا و مجسمه سیمون بولیوار در تهران هستیم. انتشار کتاب زندگینامه امام خمینی (ره) به زبان اسپانیایی توسط وزارت خارجه ونزوئلا و ترجمه کتابهای دیگری از ادبیات فارسی توسط شرکت نفت این کشور و انجام اقدامات مشابه از سوی ایران بخش دیگری از این همکاریها است. سفارت ونزوئلا در ایران نیز فعالیتهای فرهنگی گسترده ای دارد. در حال حاضر پخش فیلمهای ایرانی در شبکه های تلویزیونی ونزوئلا با زیرنویس اسپانیایی مخاطبان زیادی را جذب کرده و این شبکه ها را بر آن داشته که در گام بعدی سریالهای ایرانی را با دوبله اسپانیایی پخش کنند. ما به قدری مخاطب در آمریکای لاتین داریم که رسانه های ما از جمله اینکه صدا و سیمای ایران نیز به فکر راه اندازی زبان اسپانیایی افتاده اند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به نقش دولتمردان ونزوئلایی درگسترش روابط این کشور با کشورهای جهان به "علی رودریگز" وزیر پیشین نفت و رئیس سابق اوپک اشاره کرده و از او بعنوان مرد بحرانهای ونزوئلا نام برد، چرا که در هر جایی که بحرانی وجود داشته در وزارت نفت، در وزارت خارجه و اکنون نیز در وزارت انرژی ونزوئلا، این سیاستمدار حضور داشته و به حل بحران کمک کرده است. با این حال به اعتقاد وی "هوگو چاوز" رئیس جمهوری ونزوئلا موثرترین فرد در گسترش این روابط بوده است. زمانی که چاوز بر سر کار آمد قیمت نفت در پایین ترین حالت خود قرار داشت، اما چاوز با سفرهای متعدد خود به تمامی کشورهای اوپک و جمع کردن سران این کشورها بر سر یک میز که برای دومین بار در تاریخ این سازمان روی داد، توانست اجماعی عمومی برای افزایش بهای نفت بوجود آورد و از این نظر می توان گفت که تمامی این کشورها بالا رفتن بهای نفت را که حاصل اتحاد دوباره اعضای آن بود، مدیون وی هستند.
اوباما ناتوان از شناخت ونزوئلا بود
سبحانی طرح شعار تغییر از سوی اوباما در آمریکا را عاملی دانست که خیلی از کشورها از جمله ونزوئلا را به ایجاد تغییر در سیاستهای واشنگتن امیدوار کرد. به گفته وی چاوز در ماههای نخست روی کار آمدن اوباما کتابی را به وی داده و گفت که برای شناخت بهتر ونزوئلا آن را بخواند، با این وجود اوباما هرگز موفق به شناخت ونزوئلا نشد و به همین دلیل هیچگاه روابط دو کشور بهبود نیافت. این در حالی است که همواره در دوران دمکراتها شدت تحریمهای آمریکا علیه کشورهای جهان و بویژه منطقه آمریکای لاتین افزایش می یابد. به همین دلیل روابط کاراکاس-واشنگتن در زمان اوباما هیچ تغییری نکرد. این موضوعی بود که دیگر کشورهای جهان نیز با آن روبرو شدند. از سوی دیگر مواضع مشترک ایران و ونزوئلا در قبال سیاستهای آمریکا به عاملی برای نزدیکی بیشتر این دو کشور تبدیل شده و دفاع آنها در برابر سلطه جوییهای آمریکا دوستی شان را مستحکم تر کرده است.
وی حمایتهای کشورهای آمریکا لاتین از برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را نیز در همین راستا ارزیابی کرده و خاطرنشان کرد: اقداماتی نظیر حمایت کشورهای گروه آلبا از برنامه هسته ای ایران، تاثیری روانی در حوزه بین الملل دارد، آمریکا و همپیمانانش مدعی اند که جامعه جهانی مخالف فعالیتهای هسته ای ایران است، حال آنکه حمایتهای سازمانهای بین المللی مانند جنبش عدم تعهد، سازمان کنفرانس اسلامی و گروه آلبا خلاف این ادعاها را ثابت می کند. از سوی دیگر ما در مقابل بحث تحریم بحث جانشینی را مطرح می کنیم. جالب است بدانید بسیاری از موادی که ما ار اروپا وارد می کنیم از کشورهای آمریکای لاتین به اروپا می رود و اکنون اگر فروش این مواد به ایران شامل تحریم شود، ما سراغ منابع اصلی آن در آمریکای لاتین که از جمله همین کشورهای آلبا هستند می رویم.
ادامه دارد....
نظر شما