سیفی‌آزاد:هنرمندان باید مسئول حقوقی آثار باشند

به گزارش خبرنگار مهر، یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر بارها و بارها بحث داغ محافل تئاتری بوده و واکنش‌های مختلفی را از طرف هنرمندان و اهالی تئاتر داشته بحث نظارت و ارزشیابی آثار نمایشی است. طی سال‌های گذشته هنرمندان بسیاری از شیوه فعالیت شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی گلایه کردند و اعتراضاتی را نسبت به این شورا ابراز داشتند. از طرفی مسئولان این شورا نیز دلایل خود را داشتند.

بسیاری از هنرمندان تئاتر از اعمال نظرهای سلیقه‌ای در بحث ممیزی آثار نمایشی گلایه داشتند و این امر بارها در رسانه‌های مختلف انعکاس پیدا کرد. البته در این بین همگی اعتراضات و گلایه‌ها نمی‌توانست به جا باشد ولی واقعیتی که نمی‌توان آن را نادیده گرفت آشنایی هنرمندان شناخته شده و حرفه‌ای تئاتر با قوانین و خطوط قرمز جامعه است. با در نظر گرفتن این نکات به نظر می‌رسد که مدیریت جدید تئاتر می‌تواند تجدید نظری در نوع فعالیت شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی داشته باشد. 

رحمان سیفی‌آزاد عضو هیئت مدیره انجمن هنرهای نمایشی ایران معتقد است باید به مسئولیت فردی در تئاتر ایران توجه شود. وی در این باره توضیح داد: در کشور ما کمترین بار حقوقی روی خالقان اثر وجود دارد و مسئولیتی را در قبال اثر هنری عهده‌دار نیستند. کارگردان و نمایشنامه نویسی که اثری را خلق می‌کند خطوط قرمز را می‌شناسد و باید مسئولیت فردی کاری که می‌کند را بپذیرد.

وی افزود: باید ساز و کار قانونی برای این کار ایجاد شود. در حال حاضر اگر تخلفی در زمان اجرای نمایشی رخ دهد رییس شورای نظارت و ارزشیابی باید جوابگو باشد در صورتیکه این خالق اثر است که باید جواب بدهد. زیرا ظرفیت‌های جامعه را می‌شناسد. قانون هم باید مسئولیت فردی را برای هنرمندان تئاتر تعیین کند. متأسفانه کمترین اهمیت در حال حاضر به مسئولیت فردی هنرمند داده می‌شود.

سیفی‌آزاد با اشاره به اینکه شورای نظارت و ارزشیابی می‌تواند بررسی کیفی آثار را مد نظر قرار دهد تأکید کرد: در جامعه هنری نباید به شورای نظارت و ارزشیابی به شکل ممیزی نگاه شود بلکه باید این شورا نظارت کیفی را مدنظر داشته باشد. باید قانون‌هایی در حوزه فرهنگ گذاشته شود تا افراد مسئولیت کارهای خود را داشته باشند. در آن زمان همه در کنار هم می‌توانند به رشد فرهنگی دست یابند.

عضو هیئت مدیره انجمن هنرهای نمایشی معتقد است زمانی می‌توان از هنرمندان درجه یک و صاحبنظر در تصمیمات شورا استفاده کرد که از آن‌ها خواسته نشود نگاه ممیزی نسبت به آثار داشته باشند. وی خاطرنشان کرد: لازمه اینکه از نگاه‌‌های سلیقه‌ای و برداشت‌های فردی جلوگیری شود بررسی و بازنگری قوانین توسط قانونگذار است. قانونگذار باید بسته به فضای فرهنگی کشور قوانین را بازنگری کند.