کشف زباله دان بزرگ پلاستیکی در اقیانوس اطلس

به گزارش خبرگزاری مهر، عظیم ترین توده زباله های پلاستیکی برای اولین بار در شمال اقیانوس اطلس به ثبت رسید. ابعاد این منطقه آلوده با ابعاد بزرگترین زباله دانی که در اقیانوس آرام شناسایی شده و نگرانی های زیادی را در رابطه با تاثیر زباله های پلاستیکی بر روی حیات وحش دریایی برانگیخته، رقابت می کند.

این زباله دان جدید مواد پلاستیکی که در منطقه ای در شرق برمودا کشف شده، متشکل از اجزائی پلاستیکی است که به سختی از چند میلیمتر بزرگترند. اما تمرکز آنها و سطحی از اقیانوس که توسط ای این زباله ها پوشیده شده است، موجب آشفتگی و نگرانی بیولوژیستهایی شده که در حال مطالعه بر روی این پدیده هستند.

دانشمندان طی دوره 22 ساله تحقیقات خود با استفاده از تورهای ریزی که به قایقهای تحقیقاتی متصل بود توانستند بیش از 64 هزار قطعه پلاستیکی را از میان 6 هزار و 100 منطقه جمع آوری کنند. بالاترین میزان تمرکز در عرض جغرافیایی نزدیک به آتلانتا، جورجیا (32 درجه شمالی) قرار داشته اما در حدود 500 مایل فراتر از خطوط شمالی و جنوبی این عرض جغرافیایی گسترده شده بود.

محققان انجمن مطالعات دریایی در "وودز هول" ماساچوست می گویند وسعت زباله دان اقیانوس اطلس تقریبا با زباله دانی که در اقیانوس آرام وجود دارد برابری می کند. با وجود نگرانی های زیادی که درباره زباله دان اقیانوس آرام وجود دارد، اطلاعات محدودی از آن در دست است و از این رو امکان مقایسه دقیق این دو پدیده نازیبا و آزاردهنده وجود ندارد.

به گفته دانشمندان این اولین باری است که امکان تعیین مرزهای شمالی و جنوبی منطقه آلوده در اقیانوس اطلس فراهم آمده است. حفره تورهای به کار گرفته شده برای جمع آوری زباله های پلاستیکی 0.3 میلیمتر بوده اند و از این رو تنها زباله های بزرگتر از این ابعاد درون تور به دام افتاده اند.

جنس بیشتر این مواد پلاستیکی پلی اتیلن یا پلی پروپیلن بوده است که جرم آنها کمتر از آب دریا بوده و در نزدیکی سطح آب شناور اند. با این همه امکان غرق شدن دیگر انواع ذرات پلاستیکی حجیم تر در اعماق دریاها وجود دارد.

بر اساس این مطالعات از سال 1986 تا کنون تمرکز ذرات پلاستیکی که توسط تورها جمع آوری شده اند، به شکلی شگفت انگیز ثابت باقی مانده است اما این نشانه ای به معنی قابل کنترل بودن این پدیده نیست.

بر اساس گزارش ایندیپندنت، ذرات کوچک پلاستیکی نسبت به ذرات بزرگ پلاستیکی حیات وحش و زیستگاه های دریایی را با تهدیدی جدی تر مواجه می کنند زیرا جاندارانی مانند مرغابی ها و لاک پشتهای دریایی این ذرات را به اشتباه می بلعند و واضح است که سیستم گوارشی ارگانیزمهای بیولوژیکی قدرت هضم کردن پلاستیک را ندارند.