به گزارش خبرنگار مهر، اسد الله شعبانی شاعر و نویسنده کودک و نوجوان درباره وضعیت فعلی شعر آئینی و مذهبی در کشور گفت: متاسفانه شرایط به گونه ای است که آثار ادبی و هنری سفارشی شده اند. به شعرا می گویند شعر بگویید و جایزه بگیرید. در حالی که شاعر توانایی چون شهریار "همای رحمت" را بدون چشمداشت و طمع مادی سروده است.
وی افزود: در آن زمان حتی شهریار را به سرودن چنین اشعاری تشویق هم نکردند و شهریار " همای رحمت" را در شرایطی گفت که به راحتی می توانست شعر لاله زاری بگوید و از منافع مالی این گونه آثار استفاده کند.
این شاعر با بیان این که همه هنرها آئینی و مذهبی هستند گفت: به نظرم شعر آئینی و غیر آئینی اصلا وجود ندارد. نمی توان هنر را تفکیک بندی کرد. یک نوع هنر وجود دارد و آن هم هنر آئینی است چون در دنیا موضوع غیر آئینی وجود ندارد.
وی گفت: شهریار در "همای رحمت" فقط شعر گفته است و کار دیگری نکرده است. این شعر مذهبی یا آئینی نیست بلکه یک شعر است. او شخصیت امام علی (ع) را توصیف کرده و بدون تکلف حرف دلش را زده است. در اشعار مولانا هم شاهد همین موضوع هستیم. اگر این اشعار به دل می نشیند به دلیل این است که از عمق وجود شاعر جوشیده است.
شعبانی گفت: با توجه به شعر "علی بود" مولوی، تفاوت این شعر را با اشعار امروزی می بینیم، چون شاعر حقیقتاًعقیده اش را در شعر بیان کرده و مخاطب را به وجد می آورد.
این نویسنده در ادامه با انتقاد از برخی شعرای جوان گفت: جوانانی که شعر می گویند دو دسته هستند، یا با اعتقاد قلبی شعر می‌گویند و یا شعر می سازند. شعر ساخته شده شاید نظم محکم و منسجمی داشته باشد ولی چون اعتقادی درون آن نهفته نیست، ارزشی ندارد. این شعر به عقیده من شعر کوششی است که موضوع را جلو شاعر بگذارند و بگویند شعر بگو!
شعبانی با بیان این که شعر کوششی از نوآوری بی بهره است، گفت: اشعار شعرای فعلی را زیاد دنیال نمی کنم و شعر کهن را بیشتر می پسندم. شعر سعدی و حافظ دریایی از اندیشه و عقیده است که از لحاظ کیفیت هنوز حرف اول را می زند. به علاوه شعر برای داشتن ارزش ادبی نیازمند خیال انگیزی و اعجاز است که این عناصر در شعر قدما دیده می شود.
وی گفت: به اعتقاد من اگرشاعر یا هنرمندی بخواهد از قبل دین نان بخورد حرام است و این حرکت را توهین به باور مردم می‌دانم. شعر یا هر اثر هنری دیگر باید از درون شاعر یا هنرمند بجوشد.
نظر شما