تپه های گردشگری گرگان زیرتیغ ساخت و ساز!

تصویب مصوبه ای مبنی بر تغییر کاربری در تپه هزار پیچ در سال جاری در شورای شهر گرگان، موجب واکنش طبیعت دوستان و دوستداران محیط زیست شد و علاوه بر این برخی از اعضای شورای شهر نیز با تصویب این مصوبه مخالفت کردند.

 

تعیین تکلیف برای تغییر کاربری اراضی تپه هزار پیچ و ساخت و ساز در آن به بررسی در کمیسیون ماده 5 موکول شد و با گذشت چند ماه از تصویب مصوبه اولیه شورای شهر گرگان، اظهار نظرهای مختلفی درباره تغییر کاربری و یا حفظ وضعیت موجود تپه هزار پیچ مطرح است.

درحال حاضر حدود هزار و 200 عضو اصلی شرکتهای تعاونی مسکن با شش هزار نفر که از 27 سال گذشته در منطقه هزار پیچ برای تهیه مسکن زمین خریداری کرده اند، منتظر تصمیم مسئولان امر برای رفع مشکلات فراروی هستند.

 

 

اکنون مسئله هزار پیچ به یکی از مسائل اساسی فراروی مسئولان شهری گرگان از جمله شورای شهر مبدل شده تا جایی که عضو شورای شهر گرگان، خواستار اتخاذ تدابیر لازم در کارگروه فنی کمیسیون ماده 5 برای رفع مشکلات این منطقه شد.
 

قانونمندی جرم تعاونی های هزار پیچ

علی کلاتی در نطق صحن علنی شورای شهر گرگان افزود: جرم شرکتهای تعاونی مسکن که در منطقه هزار پیچ زمین خریداری کرده اند، فقط رعایت قوانین و مقررات بوده که خواسته اند از این طریق صاحب سرپناهی شوند اما بعضی از این عزیزان به علت دوگانه برخورد کردن بعضی از مسئولین امر آرزوی خود را غیرقابل دسترس می بینند.

 

وی اظهار داشت: با توجه به مطالب مندرج در هفته نامه‌ها و وبلاگها و ایراد سخنرانی بعضی به اصطلاح صاحب‌نظران در جلسات مختلف رسمی و غیر رسمی در خصوص اراضی هزار پیچ ، بنده را مکلف کرده علاوه بر نطق پیش از دستور قبلی،   پاسخی منطقی برای تبیین واقعیت‌ها و درک دقیق‌تر مشکلات اعم از نیازمندیهای شهر و شهروندان، مسائل فنی ساخت‌و‌ساز ،مشکلات شهرداری و از همه مهمتر دفاع از مظلومیت و ظلمی که به هزار و 200 عضو شرکتهای تعاونی مسکن با جمعیتی تقریبی 5 تا 6 هزار نفر رفته ، بیان کنم.

 

آیا اعضای تعاونی مسکن هزار پیچ شهروندان گرگانی نیستند؟

 

کلاتی بیان داشت: سرنوشت و انتظار 27 ساله بیش از 5 تا 6 هزار انسان چشم براه که متاسفانه تعداد قابل توجهی از این جمع در قید حیات نیستند و پرچم ادامه دویدن و انتظار را به دست وارثان خود داده‌اند کماکان مشخص نیست.

 

وی خاطرنشان کرد: بنابراین لازم می‌بینم به این موضوع اشاره کنم که اهل قلم و داستان نویسان معتقد هستند که یک نویسنده زمانی می تواند سوز درد بریدن دست کشاورز را در زمان دروی شالی یا گندم بوسیله داس، قلم بزند که خود داس را برداشته و دست خود را بریده و درد را از درون احساس کند‌ تا بتواند از روی صداقت یک رمان واقعی را قلم بزند.

 

این عضو شورای شهر گرگان بیان داشت: روایت هزار پیچ در هزارپیچ که دست بر قضا اسم با مسمایی هم دارد ، دقیق و بسیار مناسب انتخاب و روی این منطقه نهاده شده ، از این حقیقت برخوردار است، کسی که در این جمع 1200 عضو نباشد نمی تواند به یک معنا درد انتظــار 27 ساله را درک کنند.

 

وی با طرح این پرسش که آیا این 1200 نفر جزو شهروندان ما هستند؟ ادامه داد: این افراد چه حقی داشتند بیایند در اراضی هزار پیچ که خاک لسی دارد، زمین بخرند!، می‌خواستند بروند و از تپه ‌هایی که خاک بهتری دارد مثل سوپر سحر، دادگستری‌، تپه‌های امام‌رضا ، کوی مسئولین و . . . و یا تپه‌های دیگر شهر که مشرف به گلشهر است زمین خریداری کنند.

 

علی کلاتی گفت: اعضای تعاونیها حتما اشتباه کردند و در زمینهایی که از شیب طبیعی ملایم برخوردار است، زمین خریدند و این امر بعضی از مهندسین ما را با مشکل مواجه کرده و قادر نیستند برای ساخت و ساز آن  برنامه ریزی کنند و این شرکتها باید در ارتفاعات سوپر سحر و تپه‌های صدا و سیما و . . . که دارای شیبهای تند هستند، باید زمین می‌خریدند که برای ساخت و ساز آن حداقل 20 متری خاک برداری کنند تا عده‌ایی هم بازدن دیوارهای آن به نوایی برسند.

 

 

 

تپه های گرگان ساخت و ساز شده اند

 

وی افزود: برای چه شما 1200 نفر 27 سال پیش فکر نکردید که امروز شهر گرگان این همه دلسوز دارد  و فقط هزارپیچ  را مثل جان خود دوست دارند و حاضر نیستند در این منطقه خانه‌های مسکونی احداث شود، آن هم فقط در این منطقه نه سایر تپه‌های مشرف به شهر، زیرا خاکش به قول بعضی از عزیزان شل است و فقط برابر مطالعات مشاورین و متخصصین همین دلسوختگان به درد ساخت هتل متل چرخ و فلک 60 متری و استخرها بزرگ و . . . می‌خورد.

 

عضو شورای شهر گرگان اظهار داشت: واقعا چه پاسخی به این استدلالهای ارائه شده از طرف کسانی که خود را  اهل فن می دانند باید داد، آیا در خصوص سایر تپه‌های مشرف به شهر هم همین نظر را دارند؟ آیا نظریه‌ها پشتوانه علمی و فنی و توسعه‌ایی را در بر دارد؟ آیا واقعا با پیشرفت علم و فن و تکنولوژی و ابزارهای کار . . . اینگونه اظهار نظرهای غیر کارشناسی و غیرمسئولانه نسبت به شهر و برنامه‌های توسعه شهری و مشکلات شهروندان نباید مورد بررسی دقیق‌تر قرار گیرد و دست‌و دامن شهر و کانون مهندسین و . . .  از وجود اینگونه نظریه‌پردازان کوته بین و کوته نظر پاک شود.

 

کلاتی متذکر شد: آیا این عزیزان دلسوخته تاملی داشته‌اند و انگیزه موافقت شورای شهر و شهرداری را درک کرده اند که اینگونه خود را دلسوزتر از شهرداری و شورای شهر برای هزار پیـــچ می دانند و یا اینکه اساسا تعریف پروژه در سطح ملی را خوب درک نمی‌کنند یا نسبت به استطاعت مالی و بودجه شهرداری خودرا به بی اطلاعی می‌زنند، چطور شهرداری می‌تواند 8 سال کل فعالیتهای عمرانی خود را قطع کند و هر سال بخشی از املاک متعلق به این تعاونیها را بخرد و الباقی اراضی را هم که بودجه ندارد و متعلق به اشخاص حقیقی است از آنان به صورت هبه دریافت کند؟!  ‍

 

وی با بیان اینکه اعضای شورای اسلامی شهر گرگان و شهرداری در کنار مهندسان و دیگر مسئولان استان تمام همت خود را بکار بستند و از این پتانسیل که تنها پتانسیل باقی مانده به عنوان یک قطب گردشگری برای گرگان است حمایت و حراست کردند، افزود: در حالیکه ایـن اقدام در حد شورا و شهرداری نیست اما سهم دیگران دراجرای این پروژه ملی کجاست و پاسخگوی این جمعیت 5 تا 6 هزار نفری کیست؟ مگر اینها شهروندان ما و همشهریان شما نیستند.

 

وی افزود: وقتی شورای شهر و شهرداری هیچ حرکت اجرایی و عملیاتی از سایر دستگاه های ذیربط نمی بینند و همواره با آه و ناله جمع کثیری از اعضاء تعاونی های مستقر در این منطقه 27 سال و هر سال نا امید به حل مشکل به سال دیگر ، درخواستهای منطقی و قانونی خود را با سعه صدر پیگیری کرده اند مواجه هستند چه می توانند بکنند.

 

علی کلاتی با طرح این پرسش که منطقه گردشگری را با چه هزینه ای می توان حفظ کرد، بیان داشت:  آیا با هزینه ی جان انسانها یا با هزینه گرفتن آسایش و آرامش از انسانهایی که بیش از 27 سال چشم انتظارند و تاکنون از همه مسئولان از استانداران گرفته تا فرمانداران و . . . جز تصـویب طرحها و ... چیز دیگری عاید آنها نشده، می توان منطقه گردشگری را حفظ کرد.

 

وی خاطرنشان کرد: امروز دیگر نقاط شهری که از آن ذکر نام شد اگر چشم اندازی بهتر از هزارپیچ نداشته باشد بدتر هم ندارد چطور بعضی از مهندسین از ساخت و ساز در این تپه ها مشرف به شهر اعتراض نمی کنند و با اشتیاق و هزینه های گزاف طراحی می کنند و نظارت بر خاک این مناطق چه پایداری بهتر از هزارپیچ دارد و این تناقض در گفتار و عمل در جهت جزء یک اظهار وجود و نقشه های گسل در شهر گرگان از مسیر شرق و غرب از منطقه قلعه حسن به طور ضعیف شروع و چین خوردگی های  آن به سمت جنوب منطقه ناهارخوران و زیارت افــــزایش می ـابـد، در حالی که بعضی از این مهنــــدسین بیشترین حجم ساخت و ساز را در این منطقه دارند  و یا نظارت می کنند  و حتی از ساخت و ساز در شیب های بسیار تند زیارت هم دریغ نمی کنند.

 

وی به بحث ترافیک در منطقه هزار پیچ اشاره و اضافه کرد: آیا منطقه هزار پیچ از منطقه ناهارخــــوران ، النگ دره پرترافیک تر است یا از محل فعلی استقرار سازمان نظام مهندسی که فاقد پارکینگ و پایان کار است،  ترافیک آن کمتر است؟

 

وی عنوان کرد:  آیا هزینه آن خیابانهای 30 متری ضلع شرق گلشهر ، 25 متری شهریور بیشتر است و  آیا ساخت و ساز بنا در منطقه هزار پیچ، خطرش به لحاظ زیست محیطی از اراضی ضلع جنوب شهر گرگان بیشتر است و آیا هزینه انتقال تاسیسات از انتقال تاسیسات در تپه های داخل شهر مثل سوپر سحر، دادگستری، صداوسیما، امام رضا (ع)و ... بیشتر است.

 

 

علی کلاتی افزود: بعضی از تعاونیهای منطقه هزارپیچ نه تنها اینکه موافقت کمیسیون ماده 5 را دارند بلکه پروانه ساختمانی نیز اخذ کرده اند و آماده سازی هم انجام داده اند.

  

عضو شورای شهر گرگان، خواهان رفع مشکل تعاونی های منطقه هزار پیچ شد و گفت: اگر مسئولان این حجم از مراجعات را از طرف این شهروندان به محل های کارشان داشتند زودتر از شورا و شهرداری در خصوص پیشنهاد و تغییر کاربری بخشی از اراضی هزارپیچ دست بکار می شدند.

 

وی گفت: در این گیر و دار اصحاب جراید هم خیالشان راحت باشد چون دیگر هزارپیچ یک گام تا ورطه ساخت و ساز پیش نمی رود، بلکـــه ایــن شهروندان هستند که با جمعیتی بالغ بر شش هزار نفر که اغلب با 27 سال انتظار ، یک گام تا نابودی پیش می روند و در پیچ و تاب باقی می مانند و با این وعده های توخالی ، طنابی بر گردن هزار پیچ نیست بلکه بر گردن اعضای هشت تعاونی است که چوب قانونمندی خود را می خورند که با مجوز مسئولین وقت این اراضی را به امید سرپناه دار شدن خریداری کرده اند و بیش از 27 سال صبورانه و با امید به حل مشکل خود به انتظار نشسته اند به امید روزی که همواره واقعیتها را به احساس و مدینه فاضله ترجیح دهیم.  

 

کاش در چنین مواقعی بودجه ای سوی دولت به برخی شهرستانها پرداخت می شد تا شهرداری مجبور نبود برای حل مشکلات مردم از منابع طبیعی بگذرد و حال نیز تا دیر نشده بهتر است فکری اساسی در این زمینه از سوی مسئولان کشوری اندیشیده شود.