اين نويسنده در گفت و گو با خبرنگار ادبي مهــر با بيان اين مطلب افزود : بايد نهادهاي فرهنگي به سراغ نويسندگاني بروند كه از نزديك شاهد جنگ بوده اند و خودشان در قالب يك رزمنده به جنگ رفته اند.
محمود گلابدره اي تصريح كرد : مي خواهم بدانم چه طور ممكن است نويسنده اي بتواند ازجنگ هشت ساله براي مردم بنويسد ، در صورتي كه خودش يك روز هم در جبهه ها حضور نداشته است؟! چنين كساني ممكن است چيزهايي هم بنويسند اما از نظر من نمي تواند با نوشته اي قياس شود كه محصول نگاه و مشاهده مستقيم است ، اين گونه آثار هيچ وقت " برجسته " نخواهند شد.
محمود گلابدره اي در بخش ديگري از صحبت هاي خود گفت : شايد هم الان كسي ديگر دلش نمي خواهد از جنگ بنويسيم ! ممكن است كه ديگر نخواهند به اين مسائل پرداخته شود ! شايد ...
اين نويسنده تصريح كرد : يك اثر جاودانه با موضوع پايداري در شرايطي خاص بايد خلق شود ، وقتي كسي نيست كه به مسائل و مشكلات جماعت نويسنده رسيدگي كند ، چطور مي توان از آنها انتظار داشت كه آثار قوي خلق كنند؟! در ثاني تمركز نويسنده در تاريخ جنگ و مشاهدات خود او از جنگ هم مهم است .
نظر شما