ابوالمعالی در باخرز یا یکی از توابع آن متولد شد (586- 659 هجری) و در همانجا رشد کرد و مقدمات علوم را فرا گرفت سپس سفر آغاز کرد و در هرات نیشابور و بغداد نزد محدثان و فقهای بزرگی چون سهروردی، حصری و موصلی فقه و حدیث را فراگرفت . در بغداد نیز از ابن جوزی علم حدیث آموخت.
ابوالمعالی پس از آن به تصوف گرایش یافت و به خوارزم نزد شیخ نجم الدین کبری رفت . باخرزی نزد شیخ نجم الدین مراحل سیر و سلوک را طی کرد و پس از مدت کوتاهی خرقه خلافت گرفت و شیخ نجم الدین او را با القابی چون امام المعارف، شرف الاسلام، مقدم الطائفه می ستود و سپس رهسپار بخارا شد .
وی بدلیل جایگاهش مدتی به سعایت و حسادت برخی دشمنان گرفتار آمد و در سمرقند به زندان افتاد و چون آزاد شد باز به بخارا بازگشت و در همانجا درگذشت .
رساله در عشق، وصایا، شرح اسماء الحسنی، وقایع الخلوة برخی آثار وی هستند.
نظر شما