راهبرد معیوب آمریکا در قبال پاکستان

به گزارش خبرگزاری مهر، نیوزویک در مطلب خود می نویسد : مسائل پاکستان و افغانستان به حدی به هم مرتبط هستند که اغلب از این دو کشور با یک نام "افپاک" یاد می شود.

دو کشوری که یکی از آنها سلاح هسته ای دارد و دیگری نه، یکی دارای 175 میلیون جمعیت با تولید ناخالص داخلی 166 میلیارد دلاری است ودیگری با 28 میلیون جمعیت که کمتر از 30 درصد مردم آن سواد دارند و اقتصاد آن اگر تجارت مواد مخدر آن را در نظر نگیریم به بیش از 13 میلیارد دلار نمی رسد. دو کشوری که یکی بهشتی امن برای القاعده محسوب می شود و دیگری پذایرای 100 هزار نیروی آمریکایی برای ریشه کن کردن القاعده است.

در ادامه این مطلب آمده است: اکنون این موضوع که پاکستان یک مرکز استراتژیک در بحران افغانستان است طرفداران زیادی را در میان کارشناسان دارد.

به نوشته این هفته نامه، اولین کسی که خواستار آن شد تا از واژه "افپاک" استفاده شود جیمز جونز، مشاور سابق امنیت ملی آمریکا بود که در ابتدا با این پیشنهاد مخالفت شده و عنوان کردند که مطرح کردن این واژه ممکن است باعث شکل گرفتن این تفکر شود که پاکستان مشکل اصلی است و نه افغانستان و آمریکا نمی خواهد متحدان خود در پاکستان را ناراحت کند.

این هفته نامه در ادامه به سیاست چماق و هویج آمریکا در قبال پاکستان اشاره کرده و می نویسد : در روابط آمریکا با پاکستان، هویج بر چماق ارجحیت دارد و این به آن دلیل است که آمریکا چماق های بسیار کمی در برابر اسلام آباد دارد. برای مثال آمریکا بدون سوال و جواب از پرویز مشرف حمایت می کرد و این در حالی بود که اسلام آباد همکاری مناسبی با واشنگتن در مبارزه با طالبان نداشت.

نیوزویک در ادامه به دوران پس از مشرف اشاره کرده و می نویسد : پس از مشرف یک دولت مردمی در پاکستان به روی کار آمد و آمریکا هفت میلیارد و 500 میلیون دلار به این دولت کمک کرد اما این کمک ها نتیجه زیادی برای واشنگتن در پی نداشت.

هر چند اقدام دولت پاکستان در مبارزه با شبه نظامیان در وزیرستان و دره سوات ستودنی بود اما با این وجود اسلام آباد هنوز اقدامی برای ریشه کن کردن "شبکه حقانی" که یکی از اصلی ترین مشکلات موجود در افغانستان به دلیل فعالیت همین گروه است انجام نداده و زمانی که آمریکا از وجود دشمن مشترک حرف می زند "آصف علی زرداری" رئیس جمهور پاکستان نیز مرتبا از همسر خود بی نظیر بوتو یاد کرده و خود را قربانی تروریست می داند.

این هفته نامه در ادامه به تحولات هفته گذشته و حمله به تانکرهای حامل سوخت ناتو اشاره کرده و می نویسد : اتفاقات هفته گذشته در پاکستان نشان می دهد که آمریکا هنوز به چشم دوست به پاکستان نگاه می کند. پس از آنکه پاکستان مسیر ارتباطی خود با افغانستان را مسدود کرد بیش از 100 تانکر حامل سوخت ناتو در پاکستان سوختند و هیچ اتفاقی در ارتباط آمریکا با پاکستان رخ نداد.

به نوشته این هفته نامه، در تاریخ 4 اکتبر دولت اوباما گزارشی را به کنگره آمریکا ارائه کرد که در آن آمده بود: ارتش پاکستان هنوز از شرکت در اقداماتی که آنها را مستقیما در برابر القاعده در شمال وزیرستان و یا طالبان افغانستان قرار می دهد پرهیز می کنند. ارتش پاکستان مدت زمان زیادی است که شبکه حقانی را تحمل می کند و این در حالی است که این شبکه مسئول بسیاری از حملات رخ داده در افغانستان محسوب می شود. گروه های دیگری نظیر "شورای کویته" که خود ملا عمر شخصا رهبری آن را بر عهده دارد جزو "سیاست بیمه گری" اسلام آباد محسوب می شوند و این به آن معناست که هر گاه آمریکا دست از حمایت های خود از اسلام آباد بردارد این گروه ها بر اساس منافع پاکستان عمل خواهند کرد.