به گزارش خبرنگار مهر در قم، مقام معظم رهبری در سفر اخیرشان همانند 15 سال قبل در سال 1374 به عقب ماندگی قم از لحاظ عمران و آبادانی اشاره کرده و مهمترین مشکل شهر قم را مشکل آب آشامیدنی دانستند و تصریح کردند: پس از انقلاب کار‌های فراوانی برای حل این مشکل انجام شده است اما مشلاتی نظیر آب شرب مردم قم هنوز به طور کامل حل نشده است.
همگان به خوبی آگاهند تمام کسانی که به قم از قدیم تشریف فرما می‌شدند در کنار خاطرات معنوی خاطره تلخی به نام آب شور یا تلخ یا هر اسمی که خودشان بر روی آن می‌گذاشتند با خود می‌بردند.
در زمان رژیم ستمشاهی چاه‌هایی در بستر رودخانه برای تأمین آب شرب قم حفر شد ولی مشکل را نه تنها حل نکرد بلکه بعضاً آلودگی را نیز به آنها اضافه نمود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به همت شهید زنده هفتم تیر شهید دکتر قندی و سپس دکتر غفوری‌فرد چندین حلقه چاه در جعفرآباد حفر و با ایجاد مخازن در سالاریه نزدیک به 70 درصد وضعیت آب شرب قم بهبود یافت.
ولی با افزایش جمعیت و شور شدن آب‌های جعفرآباد و وصل شدن دوباره چاه‌های داخل شهر مشکل به روز اول بازگشت، به حدی که با گزارشی که فرماندار وقت قم آقای خلیلیان از وضعیت آب آشامیدنی خدمت امام امت ارائه کرد؛ ایشان ضمن دستوری که به دولت برای ایجاد سد 15 خرداد و تأمین آب آشامیدنی کردند، آیت‌الله حاج شیخ حسن صانی را مأمور پیگیری تا حصول نتیجه آن نمودند.
به طور قطع می‌توان ادعا کرد معمار کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) تنها پروژه‌ای که به نام دستور احداث مستقیم آن را در دوران رهبری خود صادر کردند، احداث سد 15 خرداد برای تأمین آب آشامیدنی بود.
جالب اینجاست که نام این سد را نیز به خاطر علاقه‌ای که حضرت امام به شهدای 15 خرداد و این روز‌عظیم داشتند به نام 15 خرداد نامگذاری شد.
امروز خبرهای ناگواری از سد 15 خرداد به گوش می رسد
با اهتمام دولت وقت این سد با ذخیره 200 میلیون متر مکعب آب احداث و مورد بهره‌برداری قرار گرفته و کام مردم قم شیرین شد ولی این روز‌ها خبرهای ناگواری از سد 15 خرداد به گوش می‌رسد.
رئیس شرکت آب و فاضلاب قم که چندی پیش اعلام کرده بود آب سد 15 خرداد به اتمام رسیده و با پمپ، آب از این سد برداشت می‌شود با صراحت از وضعیت بحران سد 15 خرداد و شمارش معکوس بلا استفاده ماندن آن سخن گفته و تصریح کرده است: با توجه به این که حجم آب سد 15 خرداد به اتمام رسیده بود، باز هم آب را جیره‌بندی نکرده و توانستیم در همه ایام روز حتی در گرم‌ترین روز‌ها نیز آب را در شبکه داشته باشیم.
این جمله مهندس عبدالحمید توکلی به معنای این است که دوباره چاه‌های داخل شهر مورد استفاده قرار گرفته و وضعیت آب آشامیدنی قم به زمان 30 سال قبل و حتی پیش‌تر از آن بازگشته است. البته مردم قم از عنایت رهبر معظم انقلاب نسبت به تخصیص اعتبار برای سرعت بخشیدن به انتقال آب از سرشاخه دز مطلع هستند و از ایشان که همچون حضرت امام نگاه ویژه‌ای به شهر قم دارند، سپاسگزارند.
ولی نکته مهم که شاید مورد توجه قرار نمی‌گیرد اینجاست که همه می‌دانند که از بعد از پیروزی انقلاب حضرت امام(ره)، رهبر معظم انقلاب رؤسای جمهوری همه این دوره‌ها و تقریباً سران کشور توجه ویژه‌ای به شهر مقدس قم داشته‌اند و هیچ طرح و پروژه‌ای نبوده است که مردم قم بخواهند و سران کشور با آن مخالفت کنند ولی علت چیست که قم هنوز از یک عقب ماندگی مزمن رنج می‌برد و هر زمان که رهبر انقلاب یا دیگر سران کشور به قم می‌آیند، مشکلات تکراری را می‌شنوند.
بسیاری بر این باورند که اغلب مشکلات قم اگر به سرانجام درست نمی‌رسد به علت مشکل مدیریتی است البته مقصود این نیست که کسی را مقصر، ضعیف یا قوی معرفی شود.
سد 15 خرداد که گفته می‌شود به علت خشکسالی آب آن به اتمام رسیده است طی 10 سال گذشته میزان بارندگی بالادست سد از متوسط بلندمدت بارندگی این منطقه بیشتر بوده است حتی در سال گذشته نیز میزان بارندگی از میزان متوسط بالاتر بوده است ولی روز به روز دبی ورودی آب به سد 15 خرداد کاهش و به صفر رسیده است.
حتی در فصلهای بارندگی نیز بعضاً سد 15 خرداد ورودی نداشته است. این بیان حکایت از آن دارد که در بالادست سد اقداماتی انجام گرفته است که مغایر با فلسفه و سرمایه‌گذاری این سد انجام شده است.
در سفر رهبر معظم انقلاب در سال 1374 ، برای این که مشکلات قم به طور ریشه‌ای حل شود ، معظم له اعلام کردند جایگاه قم بایستی در ساختار سیاسی و مدیریتی کشور افزایش پیدا کرده و به استان تبدیل شود.
خبری که جشن و سروری در شهر قم برپا کرد. ولی همین اقدام مؤثر و کارگشا به خاطر نوع برخورد مدیریتی با استان شدن قم به نظر نگارنده به یک تهدید تبدیل شد تا یک فرصت.
با تک شهر کردن استان قم عملاً مسیر به انحراف کشیده شده به طوری که مرحوم حجت‌الاسلام ایرانی، نماینده وقت قم از استان قم به عنوان «شیر بی یال و دم و اشکم» نام می‌برد.
به تحقیق اگر در زمان استان شدن قم برای این استان حوزه حیاتی تعریف می‌شد و مرکز آب آشامیدنی شهر قم در حوزه دیگری قرار نمی‌گرفت و همان روز دلیجان و برخی نقاط دیگر جزء استان قم تعریف می‌شد (دلیجان زمانی یکی از بخش‌های این شهر بود وقتی به اراک ملحق شد، پس از جدایی آن را در استان مرکزی جاگذاشت) امروز ما با مشکل سد 15 خرداد روبه‌رو نبودیم.
امروز نیز که موضوع انتقال آب از سرشاخه‌های دز به قم در دست احداث است همین موضوع موجب نگرانی دلسوزان است لذا تجدید نظر در مسئله تک شهر شدن استان قم و تعریف حوزه‌های حیاتی برای این استان یکی از حلقه‌های گمشده در عقب ماندگی پس از استان شدن است.
احداث منوریل طرحی با مخالفان زیاد
علاوه بر مسائل فوق، به رغم تاکیدات فراوان مسئولان بلندپایه راجع به معماری اسلامی شهر قم، امروز می‌خواهند از کنار حرم مطهر منوریلی رد کنند که مغایر با همه مؤلفه‌های معماری در این‌گونه فضا‌های شهری به ویژه اماکن متبرکه است و در عین حال اشخاص نمی توانند نظر مخالف خود را ابراز دارند.
در حال حاضر سئوالات متعددی برای این امر مطرح است که از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد که میزان مسافری که این منوریل منتقل می‌کند چه تعداد است و آیا این میزان مسافر را نمی توان با چند دستگاه اتوبوس از داخل رودخانه انجام داد؟ در عین حال اگر افرادی با این طرح مخالفت کنند با آنها مقابله می شود و هم اکنون اغلب مهندسان قم در این خصوص به رغم مخالفت سکوت کرده‌اند و مدیران مربوطه بدون اینکه به مردم بگویند چرا و به چه دلیل این مسیر را انتخاب کرده‌اند و چرا مسیر خط مترو که مسیر کلیدی برای تردد شهری قم است حذف شده است؟ فقط به فکر احداث سریع منوریل هستند که ضرورت آن بسیار اندک است.
با این وجود مطالب آخر تکمله‌ای بود به درد اصلی دلسوزان شهر و کسانی که نمی‌خواهند شاهد این خبر باشند که چند روز دیگر گفته شود سد 15 خرداد از حیز انتفاع افتاد.
در حالی که ایجاد مدیریت واحد در زمینه بهره‌وری آب در این منطقه و آسیب‌شناسی و رفع آسیب‌ها می‌تواند دوباره سد 15 خرداد را به یک سد شکوفا و پرآب تبدیل کند.
نظر شما