ما با آنهايي كار داريم كه رهرو عشقند

سرويس دفاع مقدس خبرگزاري "مهر" - اكنون كه 3 سال از شهادت مجيد پازوكي در قتلگاه  فكه مي گذرد، با مروري كوتاه بر زندگي اش به دنبال آنيم كه بدانيم او چه داشت كه لايق شهادت شد و ما چه چيز نداريم كه در اسارت دنيا مانده ايم.

روز اول فروردين ماه سال 1346 خداوند عيدي خانواده پازوكي را پسري به نام مجيد قرار داد كه عطر حضورش اهالي خانه پلاك 6 كوچه بزرگمهر در خيابان خاوران را سرمست كرد.

هر سال كه شكوفه هاي بهار با باز شدنشان گذر ايام را نويد مي دادند ، مجيد هم بزرگتر مي شد تا اين كه مجيد با همكلاسي هاي كلاس اولي اش با نيمكت هاي مدرسه آشنا گشت.

از همان اول گويا در رگهايش خون انقلابي جوشش داشت چرا كه با اوج گرفتن مبارزات مردمي ، اونيز مبارزي كوچك نام گرفت و در روز 17شهريور مجيد چون ژاله اي بر شاخه درخت قيام مردمي نشست.

انقلاب كه پيروز شد مجيد يازده ساله براي ديدن امام سر از پا نشناخته و به مدرسه رفاه رفت تا معشوقش را زيارت كند و اين آغاز ورق خوردن دفتر عشق سربازي حضرت روح الله بود.

مجيد پازوكي بعدها به عضويت بسيج درآمد و براي گذراندن دوره آموزشي در سال 1361 رنگ و بوي جبهه گرفت و زخم هاي تنش دفتر خاطراتي از رزم بي امانش گرديد.

يك بار از ناحيه دست راست مصدوم شد ، بار ديگر از ناحيه شكم و وضعيت جسمي اش اصلا خوب نبود ولي او همه چيز را به شوخي مي گرفت  و درد را با خنده پذيرايي مي كرد.

پس از پايان جنگ در سال 1369، منطقه كردستان، كاني مانگا و پنجوين حضور مجيد پازوكي را به خاطر سپردند و دفاع همچنان براي او ادامه داشت و اين سرباز خميني ، با بيش از هفتاد ماه حضور در جبهه ها و شركت در بيست عمليات ، جبهه را آوردگاه عشق خود كرده بود.

مجيد در سال 70 در برابر سنت نبوي سر تعظيم فرود آورده و پس از آن ، دو پسر به نام هاي علي و مرتضي را از خود به يادگار گذاشت.

وي در سال 1371 با آغاز كار تفحص لشكر 27محمدرسول الله (ص) در خيل جستجوگران نور در منطقه جنوب مشغول جستجوي گلهاي گمگشته و فرزندان عاشورايي ايران شد و در اين راه سختي ها و مرارت هاي بسياري را به جان خريد تا اين كه پس از شهادت يار ديرينه اش علي محمودوند، در برگريزان روزگار ، او در استقبال وصال يار بهاري شد و هفدهم مهر ماه سال 1380 دعاي سرهنگ جانباز مجيد پازوكي در فكه مستجاب شد و اونيز به خيل ياران شهيدش پيوست.

اما او رهرو عشق بود و عشق خود را اين چنين در قسمت هايي از دست نوشته اش كه بعد از شهادت " نامه اي به خدا " نام گرفت، نگاشته است:

با سلام به بلنداي آفتاب و گرماي محبت عشق؛ عشق به همه خوبي ها ، به مهدي (عج) آن ماه پنهان و خميني روح بلند خدا كه پدري خوب بود و بر خامنه اي رهبر صابران بعد از پيامبر (ص).

يا زهرا ؛ فداي مظلوميت شويت اميرالمومنين و لب عطشان حسين(ع) . اي مادر حسن و اي جده سادات ، اي حوض كوثر، اي فرياد رس عباس در كربلا ، ادركني ادركني ادركني ؛ الساعه الساعه الساعه ؛  العجل العجل العجل.

به حق خون علي اصغر و آه زينب ؛ به خون چشم مهدي در يوم عاشورا، خدايا هر چه از شهرت فرار كردم ، شهرت به سراغم آمد.

آيا كسي كه از كاروان شهدا جامانده، لياقت سربلند كردن دارد؟ كسي كه در درياي معنويت جنگ مردود شده ، ديگر روي عرض اندام دارد كه بيايد و خاطره بگويد؟ 

اي امام زمان عزيز، تو را قسم به خون دوستان شهيد ، از ما بگذر كه تقصير كرديم.

اي پدر بزرگ ملت، مرا ببخش كه كمكاري كردم و شايسته سربازي تو نبودم....

والسلام- غلام ونوكر بچه هاي فاطمه(س)، مجيد پازوكي

واينك 3 سال است كه انتظار مجيد پازوكي به پايان رسيده است اما انتظار مادران مفقودالاثرها همچنان باقيست...