جودو؛ شکست‌هایی که همه را نگران کرده است/ با یک گل خزان شد!

به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی جودو سال 89 را با ناکامی در رقابتهای تونس آغاز کرد. نتیجه ای ضعیف که انتقادات تندی را متوجه فدراسیون و کادر فنی تیم ملی کرد و پیامد آن هم کنارگذاشتن سید محمود میران سرمربی تیم ملی و روی کار آمدن دوباره محمدرضا حاج یوسف زاده بود.

مردی که در اتفاقات بیش از یک دهه اخیر جودو ایران تاثیر گذار بود با حفظ سمت مدیر فنی، سرمربی تیم ملی هم شد. روی کار آمدن یوسف زاده هم مرهمی بر زخم های کهنه جودو نشد و نتایج ضعیف در میدانهای بعدی از جمله رقابتهای جهانی توکیو در چند نوبت تکرار شد.

این نتایج ضعیف نشان داد که ورود حاج یوسف زاده  تنها تحولی در تیم ملی ایجاد نکرده و برعکس میران، جایگاه کادر فنی جدید متزلزل نشد. دور کردن تیم ملی از حواشی و بستن کانال های خبری فدراسیون راهکار جدیدی برای کسب نتیجه مطلوب در بازیهای آسیایی بود، رئیس سازمان تربیت بدنی هم در در مقایسه با رشته های موفق جوایز بیشتری به ملی پوشان و کادر فنی جودو قبل از اعزام پرداخت کرد تا بلکه انگیزه ها را برای کسب مدال افزایش دهد ولی این جودو مدال بگیر نبود که نبود!

دو مدال نقره و برنز با ارزش رودکی برای جودو ایران یک نکته مثبت و احائز اهمیت بود ولی نباید باعث آن شود که ضعف های جودو که به وضوح روی تاتامی گوانگجو به نمایش درآمد نادیده گرفته شود. بدون شک وقتی سرمربی تیم ملی نتایج ضعیف تاتامی جهانی توکیو را شکست تلقی نمی کند، دو مدال رودکی قطعا یک موفقیت بزرگ تعبیر خواهد شد.

آرش میراسماعیلی یکی از امیدهای جودو در گوانگجو عملکرد دور از انتظاری داشت و به مدالی نرسید

وقتی یک تیم در چند مسابقه پی در پی نتیجه نمی گیرد قطعا ایرادی در کار است که اولین گزینه برای برون رفت از چنین شرایطی تغییر کادر فنی است. متاسفانه دایره مربیان تیم ملی بسته است و مربیان سازنده در آن جایی ندارند.

وقتی خبرنگار مهر در نشست خبری از سرمربی تیم ملی سئوال کرد  که ایوب رستمی با کدام سابقه باید مربی تیم ملی شود نه به آن دلیل بود که رستمی با سوابقش جودوکاری نا آشناست، بلکه با احترم به توانایی های رستمی منظور آن بود که چرا از مربیان کارآمد و سازنده ای که در جودو ایران کم نیستند بهره نمی بریم؟ چرا باید دایره مربیان تیم را محدود کنیم و فقط عده ای خاص که با فدراسیون روابط خوبی دارند را به کار بگیریم؟!

اینکه پس از کسب نتایج ضعیف سخن از جذب مربیان خارجی و این آخری وعده کسب مدال المپیک از سوی رئیس فدراسیون داده می شود به نظر می رسد تنها برای برون رفت از بحران و خالی کردن فشار انتقادات باشد که باید عنوان کنیم برای نتایج ضعیف گوانگجو نتیجه بخش نخواهد بود.

در سالهای قبل مربیان خارجی زیادی به ایران آمده اند که تقریبا تمام آنها از نژاد چشم بادامی بودند. اینکه تکواندو می تواند از کره و یا ووشو از چین مربی طراز اول جذب کند و جودو نمی تواند از ژاپن مربی بگیرد یک بحث است و اینکه از مربیانی هم که تاکنون استخدام کرده ایم به درستی بهره نبردیم بحثی دیگر! اگر فدراسیون یک مربی کاربلد داخلی را با یک مربی تمرین دهنده خوب خارجی و یک مربی سازنده داخلی دیگر هماهنگ کند می توان امیدوار بود که جودو به لحاظ فنی تغییر مسیرداده و به واقعیت های خود که در گذشته آنها را به اثبات رسانده نزدیک شود.