موضوع ایجاد سپر دفاع موشکی ناتو در اروپا نیز از دیگر مسائلی بود که در نشست دکتر "ابرهارد اشنایدر" در مهر مورد بررسی قرار گرفت. وی در این باره گفت: سپر دفاع موشکی موضوعی است که در نشست اخیر ناتو در لیسبون مورد تاکید همه اعضا قرار گرفت و روسیه نیز اعلام کرد بنا بر شرایطی حاضر به مشارکت در این طرح و همکاری با ناتو است. این طرح بطور رسمی تهدیدی را مشخص نکرده و مدعی است که هدفش تحلیل اطلاعات مربوط به حملات احتمالی و دفاع از اروپا در برابر هرگونه تهدید خارجی است.
وی در مورد اینکه مشارکت روسیه در سپر موشکی ناتو تا چه حد می تواند بر روابط این کشور با همسایگانش و کشورهای منطقه تاثیر بگذارد خاطرنشان کرد: روابط روسیه و گرجستان دو سال پیش وارد بدترین حالت خود شد و دیگر بدتر از آن نخواهد شد. روابط مسکو و باکو و کشور دیگری در همسایگی روسیه نیز تاثیر چندانی از این طرح نمی پذیرد. در مورد تاثیر پذیری روابط ایران و روسیه نیز فعلا نمی توان نظری داد اما آنچه که مسلم است در سند امضا شده توسط اعضای ناتو در لیسبون هیچ نامی از کشورها من جمله ایران برده نشده است. مضاف بر اینکه مدودف در دیداری که پیش از نشست لیسبون با همتای ایرانی خود داشت، بار دیگر بر روابط دوستانه و همکاریهای کشورش با ایران تاکید کرد.
استاد دانشگاه زیگن آلمان دلیل مشارکت ترکیه در سپر موشکی را حضور این کشور در جمع اعضای ناتو دانسته و گفت: ترکیه در لیسبون این مسئله را روشن کرد که نباید نام ایران در طرح سپر موشکی ناتو بیاید و یا این سپر دفاعی علیه این کشور ایجاد شود. از سوی دیگر اگر ناتو قرار باشد چنین سپر موشکی ایجاد کند با هر نام و به هر بهانه ای، ترکیه نیز از آنجا که عضوی از این پیمان نظامی است، ناچار به پذیرش آن است، حال اینکه آیا این سپر موشکی در خاک ترکیه ایجاد می شود و یا اینکه آنکارا مشارکت فعال در آن خواهد داشت، موضوعی است که پاسخ دادن به آن در حال حاضر دشوار است.
وی در پاسخ به علت ابراز مواضع تند فرانسه علیه ایران در نشست لیسبون یادآور شد: نام ایران بدلیل مخالفت برخی کشورها از جمله ترکیه در سند ناتو آورده نشد. اما اینکه چرا برخی کشورها مانند فرانسه بر این امر اصرار داشتند شاید بدلیل مسائل داخلی خود آنها باشد. به هر حال این موضوع ارتباطی به مواضع کلی ناتو نداشته و اظهار نظری شخصی بوده است. من احتمال می دهم که شاید یکی از دلایل موضع گیری تند سارکوزی این باشد که فرانسه خود یکی از قدرتهای اتمی است و از اینکه کشوری مانند ایران به فناوری هسته ای دست پیدا کند نگران است.
کارشناس روابط روسیه و اروپا در ارتباط با ادعاهای غرب در مورد تهدید آمیز بودن فعالیتهای هسته ای ایران اظهار داشت: ایران در حال حاضر تهدیدی برای اروپا نیست اما کشورهای اروپایی احتمال می دهند که اگر ایران به موشکهایی با برد بالا دست یافته و توانایی تولید بمب هسته ای را نیز بیابد ممکن است به خطری بالقوه ای برای آنها تبدیل شود، این موضوع تنها از نظر تئوریک مطرح می شود و من فکر می کنم که چنین مسئله ای در عمل موضوعیت ندارد. اما به این سوال هم که چرا برخی در اروپا بدنبال مطرح کردن نام ایران بعنوان تهدیدی برای این اتحادیه هستند، نمی توان با قاطعیت پاسخ داد.
وی با مقایسه وضعیت و امکانات نظامی ایران و رژیم صهیونیستی افزود: باید بین چالشهای موجود، تنشها و تواناییها و نیز مقاصد و امکانات نظامی تفاوت قائل شد. امکانات نظامی به خودی خود نمی توانند خطرناک باشند اما اگر مقاصدی مخرب در پشت سیاست کشورها باشد، این امکانات بعنوان تهدید به شمار می روند. شاید به همین دلیل است که مسائل مربوط به ایران اینگونه بزرگنمایی می شود. در حالیکه هیچ اشاره ای به دیگر قدرتهای نظامی منطقه از جمله اسرائیل نمی شود. این به تصویری که از ایران در غرب وجود دارد نیز باز می گردد، باید گفت تعداد معدودی در غرب می توانند بدون توجه به این تصویر به تجزیه و تحلیل مسائل بپردازند.
دکتر اشنایدر تاکید کرد: من گمان نمی کنم که ایران بدنبال دستیابی به سلاح هسته ای باشد، این کشور همانطور که بارها اعلام کرده بدنبال غنی سازی اورانیوم به میزان مورد نیاز خود است و در این صورت دست از غنی سازی برمی دارد، اما نگرانی غرب این است که اگر ایران به چنین توانایی دست یابد که تا میزان معینی غنی سازی انجام داده و آن را متوقف کند، در این حالت در صورتی که نیاز به افزایش میزان غنی سازی برای ساخت بمب هسته ای احساس شود، آنگاه این کشور با سرعت بسیار بالایی می تواند اقدام به این کار کند، هر چند شواهد بسیاری وجود دارد که ایران خواستار انجام این کار نیست.
وی موضوع ایجاد یک سپر دفاع موشکی را به سالها پیش مربوط دانسته و گفت: آمریکاییها مدتها پیش بدنبال ایجاد چنین سپری بودند. در زمان "رونالد ریگان" آمریکا به فکر ایجاد چنین سپری برای محافظت از خود در برابر تهدیدهای شوروی افتاد و هدف آن ایجاد چتری دفاعی در برابر موشکهای شوروی بود، سیستمی پیچیده که ایجاد و نگهداری از آن نیازمند هزینه های هنگفتی بود و به همین دلیل از دستور کار خارج شد. در هر حال این طرح از مدتها قبل در ذهن سیاستمدارن آمریکایی وجود داشت و ایده ای جدید نیست و حالا با مطرح شدن تهدیدهای جدید، به طرحی در دست ناتو تبدیل شده است.
استاد دانشگاه زیگن آلمان در پایان خاطرنشان کرد: تصور نظامی بودن برنامه هسته ای ایران، مواضع ضد اسرائیلی این کشور و افزایش قابلیتهای نظامی و دفاعی سه عاملی است که موجب نگرانی غرب در مورد ایران شده است، با این حال اینها هیچگونه اقدام نظامی غرب علیه ایران را توجیه نمی کند و من فکر نمی کنم که چنین موضوعی در دستور کار کسی باشد.
نظر شما