پرسپولیس تیمی بی‌ستاره و خاموش/ هواداران برای چه کسی هورا بکشند

به گزارش خبرنگار مهر، پرسپولیس که در سال های اخیر به "محله برو بیا" تبدیل شده، هرگز در حد نام این تیم نبوده و هرگاه هم کورسوهای امید، چشم و دل هواداران این تیم را روشن کرده، تندباد بی تدبیری این شعله امیدواری را خاموش کرده تا هوادار این تیم روی خوش نبیند.

پرسپولیس به عنوان پرافتخارترین تیم ایران و البته پرطرفدارترین، هرگز از ظرفیت های واقعی خود که همانان پشتوانه عظیم مردمی است بهره لازم را نبرده و آنقدر فرصت سوزی کرده که امروز بیم آن می رود چندی بعد "نه از تاک نشانی باقی بماند و نه از تاک نشان."

تماشاگران پرسپولیس که زمانی شور و حال خاصی به ورزشگاه آزادی می دادند امروز نه آن تیم دوست داشتنی وجود دارد که برایش به ورزشگاه بروند و نه ستاره ای که برایش هورا بکشند. پرسپولیس بزرگ دهه های گذشته، امروز به تیمی بی ستاره و خاموش بدل شده که حتی ظرفیت آن را دارد طی دو هفته، هفت گل دریافت کند. تماشاگران قدیمی پرسپولیس چنین روزهایی را به یاد ندارند اما امروز، اینگونه شکست ها رفته رفته می رود تا به امری عادی برای آنها تبدیل شود. اما براستی چطور شد که پرسپولیس به این روز افتاد؟

یکی از اصلی ترین دلایل افول پرسپولیس، از دست دادن بازیکنانی بود که حضورشان در این تیم غنیمتی بوده اما بی تدبیری مدیران وقت، منجر به از کف رفتن آنها شده است. اکنون که به سال های نه چندان دور نظر می افکنیم، به سیاهه بلندی از بازیکنان برمی خوریم که امروز در عضویت تیم های دیگر هستند.

نگاهی به این فهرست بلندبالا که در این سال ها از پرسپولیس جدا شده اند، جز آه و افسوس برای هوادار این تیم به همراه ندارد. روبرت ساها، الونگ الونگ، ایوان پترویچ، هوار ملا محمد، محسن خلیلی، نبی الله باقری ها، فرزاد آشوبی، محمد نصرتی، ابراهیم توره، کریم باقری، میثاق معمارزاده و... بازیکنانی هستند که بسادگی از کف پرسپولیس رفتند و یا کنار گذاشته شدند.

سرآلکس فرگوسن که به یک مربی خودکامه شهرت دارد، در خصوص ماجرای تمدید نکردن قرارداد وین رونی ، غرور خود را زیر پا گذاشت تا سرانجام این بازیکن را راضی به تمدید قرارداد کرد. این مربی و البته مدیریت باشگاه می دانند که یک بازیکن خوب چقدر برای تیم اهمیت دارد و بسادگی او را از دست نمی دهند.

بارسلونا اگر امروز بهترین تیم جهان است برای اینکه مجموعه ای از بازیکنان بیشتر از 5 سال است که در کنار هم بازی می کنند و چشم بسته همدیگر را پیدا می کنند. اما امروز هرکسی در پرسپولیس بر سر کار می آید، بازیکنانی که مورد نظرش نیست را کنار می گذارد و از آنجایی که حضورش در این تیم پرطرفدار تداومی هم ندارد، با حضور کادر جدید، دوباره روز از نو و روزی از نو.

اما ای کاش موضوع بی تدبیری مدیران پرسپولیس فقط به بازیکنان ختم می شد. در این چند سال مربیان بنامی هم در این باشگاه حضور پیدا کردند اما معلوم نشد چه بر سر آنها آمد. آری هان که در زمان حضور کوتاه مدت خود توانست تیم بحران زده پرسپولیس را به دیدار نهایی جام حذفی برساند، معلوم نشد چرا و به چه دلیل از این تیم جدا شد.

مصطفی دنیزلی، دیگر مربی بنام پرسپولیس بود که پس از جدایی از این تیم در سال 2008 موفق شد تیم بشیکتاش را در میان بزرگانی چون گالاتاسرای و فنرباغچه به عنوان قهرمانی لیگ ترکیه برساند. وینگادا در این تیم موفق نبود اما روز دوشنبه موفق شد اف سی سئول را به عنوان قهرمانی لیگ کره جنوبی برساند.

زلاتکو کرانیکار که سابقه مربیگری تیم کرواسی را در کارنامه دارد، از پرسپولیس کنار گذاشته می شود اما امروز مربیگری تیم ملی فوتبال مونته نگرو را در کارنامه دارد. آیا توطئه ای در کار است تا این مربیان در پرسپولیس حضور نداشته نباشند؟

براستی مشکل از کجاست؟ کدام تیم در ایران و یا حتی در جهان، اینگونه بازیکن و مربی از دست می دهد؟ وقتی با فوتبال می توان به بهشت رفت چون می توان دل میلیون ها هوادار را شاد کرد باید به این مهم هم توجه کرد که با فوتبال به دوزخ هم می توان رفت چون می‌توان با بی تدبیری دل میلیون ها هوادار را شکست.