دکتر بهرام امیر احمدیان در گفتگو با خبرنگار مهر درمورد انگیزههای وی در گرایش به رشته تخصصی خود گفت: انگیزههایی که مرا به سمت جغرافیای سیاسی و ژئوپولیتیک و بطور عمده مطالعات منطقهای کشاند شناخت مناطق و مردم و سیاستهای کشور بویژه کشورهای همسایه بود. اینها مرا به سمت این رشته سوق داد و تشویق به ادامه مطالعاتم در این رشته کرد. اینکه بتوانم در سیاست خارجی کشور مفید واقع شوم . چگونگی تعامل با همسایگان و مناسبات پیرامونی و افزایش و ارتقای سطح و جایگاه منطقهای کشور از دیگر انگیزههایم برای دنبال کردن این رشته بودهاند.
امیر احمدیان در مورد پرسشهای اصلی وی در رشته تخصصی خود نیز گفت: اینکه چرا رشتههای علمی را در دانشگاهها دایر میکنیم بدون اینکه فکری کرده باشیم برای کسانی که فارغ التحصیل در این رشتهها می‌شوند و اینکه کجا جذب خواهند شد از مسائل این حوزه است .
وی گفت: کشور منابع زیادی را صرف آموزش و پرورش رشتههای علمی میکند که به جهت نبود بخشهایی که آنان را جذب کند ناکارآمد می شوند . بنابراین پرسش اصلی من این است که چرا ما در برنامهریزیهایمان نسبت به آموزشهای تخصصی و عمومی برنامه ریزی نمیکنیم بدین صورت که بخش آموزش عالی ما باید به آن میزانی که بخش اجرایی به آن نیاز دارد نیروی انسانی مورد نیاز را تربیت کند.
امیراحمدیان یادآور شد: علاقمندان با انگیزههای بسیار عالی و آرمانی به رشتههای علمی مختلف میروند و در این رشتهها متخصص می‌شوند اما به جهت نیافتن امکان اشتغال در آن رشته مورد نظر هرز میروند و در بخشهای دیگری جذب می‌شوند.
وی افزود: طبیعی است که آنها به مرور کارآمدی خود را از دست می دهند و بهرهوری کم میشود. بنابراین هشداری برای مسئولان است که درباره این موضوع فکری کرده و تصمیمی بگیرند و با برنامهریزیهای و نیازسنجی به تربیت متخصص اقدام شود .
نظر شما