"جوش زدن" به یاد غربت سیدالشهداء

به گزارش خبرنگار مهر در رفسنجان، با فرا رسیدن صبح روز عاشورا، اهالی روستای هرمزآباد با جمع شدن در جلوی مسجد جامع این روستا، آماده می شوند که با پای پیاده به سمت مسجد قدیمی این روستا بروند.

آنها در حالی که شعار "روز عاشوراست امروز...کربلا غوغاست امروز" را با سوز سر می دهند سینه زنان به سمت مسجد روانه می شوند.

معمولا جوش زدن را بزرگترها و ریش سفیدان روستا انجام می دهند اما چند سالی می شود که جوانان نیز همراه با بزرگترها در این عزاداری سهیم می شوند.

جوش زدن قدمتی چندین ساله در روستای هرمزآباد دارد، روحانیت این منطقه در این باره می گوید: از 55 سال قبل روستای هرمزآباد مرکز روستاهای منطقه برای عزاداری بود، جوش زدن معنای از خود بی خود شدن در سوگ حسین(ع) را در فرهنگ عزاداری این منطقه دارد.

یکی از ریش سفیدان این روستا، سید عبدالعظیم خردمند قدمت جوش زدن را در هرمزآباد بیش از پنج دهه و شاید بیشتر عنوان می کند و ادامه می دهد: جوش زدن در واقع بی تابی کردن در عزای امام حسین(ع) و از ابتکارات پیشینیان این منطقه است که یادآور عاشورای سال 61 هجری است.

اهالی این روستا پس از وارد شدن به مسجد و قرائت نماز تحیت مسجد، در حیاط مسجد، حلقه بزرگی تشکیل داده و در مرکز حلقه نوحه سرای جوش و "شده" قرار می گیرد.

"شده" نیز از اسباب عزای مردم این منطقه است که شامل چوبی است که رأس آن مدور بوده و پارچه های سبز و رنگی به همراه یک آئینه روی آن پوشیده می شود و در استقبال از هیئات عزاداری منطقه از آن استفاده می شود.

کسانی که جوش می زنند باید کفشهای خود را از پا دربیاورند و نحوه جوش به این شکل است که عزاداران با یک دست کناری خود را گرفته و با دست دیگر سینه می زنند، همراه با سینه زدن به نشانه بی تابی، پای خود را کمی بالا می آورند.

نوحه سرا اشعار مخصوصی را می سراید که "نوحه تو جوش" نامیده می شود از جمله این نوحه ها می توان به "بر سینه زند هر که هوادار حسین است/خون گریه کند هر که هواخواه حسین است" و "در کرب و بلا کشته شدن شأن حسین است/این کار حسین است و محبان حسین است".

در انتهای جوش زدن، حلقه بزرگ به حلقه های کوچکتر تقسیم شده و هر یک از حلقه ها با سر دادن ذکر "یا حسین" جوش زدن خود را خاتمه می دهند.

روحانیت این منطقه با ذکر این نکته که با تشویق، ترغیب و تأیید این عزاداری سعی دارد رسوم گذشتگان به نیکی حفظ شود، اضافه می کند: این ابتکار و خلاقیتی بوده که گذشتگان به یادگار گذاشته اند و ما باید ان را حفظ کنیم چرا که ما هر چه داریم از گذشتگان است.