سال طلایی فراموش نشدنی برای تکواندو ایران/ چیدن میوه لیگ‌های منظم

به گزارش خبرنگار مهر، سیزده سال از زمانی که تکواندو ایران در رقابتهای جهانی موفق به کسب اولین مدال طلای خود شد می گذرد و در این مدت فراز و نشیب های زیادی را در این رشته المپیکی شاهد بودیم که سال 2010 را باید سال اوجگیری این رشته در کشورمان نامگذاری کنیم.

واپسین روزهای سال 88 بود که نوجوانان ایرانی در مکزیک دست به کاری بزرگ زدند و در رقابتهای قهرمانی جهان عنوان نخست را بالاتر از کره جنوبی کسب کردند. بعد از کسب سکوی قهرمانی آسیا در سال 2008 ، این دومین باری بود که تکواندو روی "شی هاپ چانگ" حریفان تنگ نظر کره ای را کنار زده و سکوی قهرمانی را تصاحب می کردند.

سال 89 برای تکواندو ایران، به عنوان یک سال سخت و پرترافیک پیش رو بود و قهرمانی نوجوانان نوید روزهای خوبی را می داد. وقتی تیم دوم ایران در عربستان با کسب هفت مدال رنگارنگ که پنج تای آن طلا بود در مسابقات غرب آسیا به عنوان نخست دست یافت همگان توانایی های رضا مهماندوست را بیش از گذشته باور کردند.

این باور نه بواسطه قهرمانی در عربستان که به واسطه تداوم حضور تکواندو ایران در راس تکواندو جهان برای اهالی تکواندو حاصل شد. تکواندو ایران در سالی که روزهای پایانی آن را سپری می کنیم 13 میدان رسمی جهانی و آسیایی را پیش رو داشت که 29 مدال طلا، 16 مدال نقره و 17 مدال برنز حاصل حضور در این میادین بود. کسب 5 عنوان قهرمانی در بخش تیمی، دو نایب قهرمانی و دو سومی از دیگر موفقیت هایی تکواندو بود.

بدون شک اهالی این رشته هیچگاه این سال را فراموش نخواهند کرد. رضا مهماندوست در ابتدای سال از کسب عنوان قهرمانی در همه رویدادهای رسمی خبر داده بود و به قول خود نیز عمل کرد.  رقابتهای غرب آسیا، نوزدهمین دوره رقابتهای قهرمانی آسیا و بیستمین دوره جام جهانی  رویدادهای رسمی بود که تیم ملی ایران در آن حضور یافت و موفق به کسب عنوان قهرمانی شده بود. اگر اولین دوره المپیک هنرهای رزمی موسوم به "کامبت گیمز"، قهرمانی دانشجویان آسیا و جهان را نیز به آن اضافه کنیم باید گفت تکواندو موفقیت های با ارزشی کسب کرده است.

درکسب این نتایج عوامل متعددی را می توان ذکر کرد که اولین و مهمترین آن برنامه ریزی دقیق فدراسیون و مدیریت افراد فنی در راس آن ذکر کرد. سید محمد پولادگر و حسن ذالقدر به عنوان مردان اصلی و تصمیم گیرندگان اول تکواندو به دلیل آنکه از جنس این رشته بود و سالها عمر خود را صرف کسب تجربه در این رشته کرده اند به خوبی می دانند چه می خواهند و چه راهی را باید بروند.

اما راس دیگر این موفقیت ها را باید کادر فنی جوان اما با تجربه تیم ملی معرفی کرد. کمتر رشته ورزشی است که تیم ملی آن را قهرمانان گذشته آن رشته هدایت کنند. رضا مهماندوست، مجید افلاکی و بیژن مغانلو خود عضو تیم ملی بوده و میدانهای بزرگ جهانی، آسیایی و المپیک ها را تجربه کرده و مدال کسب کرده اند. بدون شک این تیم هماهنگ که از سال 2007 سکان هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته به خوبی تجربیات و داشته های خود را جوانان و اعضای تیم ملی منتقل کردند.

در این بین تفکرات مهماندوست به عنوان سرمربی تیم ملی را باید راز پیشرفت و موفقیت های اخیر دانست. مردی که از تیم ملی کنار گذاشته شده بود و در آستانه عقدقرارداد با هلندی ها بود، به یکباره با نظر شخص رئیس فدراسیون در ایران ماند و پیش از رقابتهای گزینشی المپیک در سال 2007  سرمربی تیم ملی شد.

این مربی جوان که به جوانگرایی اعتقاد خاصی دارد و به توانمندی نفرات بیش از هر چیز دیگری توجه دارد مقابل انتقادات فراوان به خوبی ایستادگی کرد و آهسته آهسته نیروی جوانی را به تیم ملی تزریق کرد تا آنکه به بهترین ترکیب دست یافته و موفقیت های اخیر را به دست آورد.

لیگ های تکواندو را باید ضلع سوم دلایل موفقیت های تکواندو دانست ، لیگی که در تمامی رده های سنی با نظم خاصی برگزار شد و با حضور تمامی پتانسیل تکواندو ایران شرایط یک لیگ حرفه ای که پایه های پیشرفت تکواندو را استحکام می بخشد را داراست.

اوج موفقیت های تکواندو را باید درخشش در  بازیهای آسیایی عنوان کرد. میدانی که تیم ایران 9 مدال رنگارنگ کسب کرد که سه  مدال آن طلا بود. تکواندو ایران از شش دوره حضور قبلی خود در هر دوره تنها یک مدال طلا کسب کرده بود که در این دوره نصر، معتمد و کرمی با سه مدال طلا عنوان قهرمانی تیمی پسران را به ایران هدیه کردند.

اما در بخش بانوان نیز تکواندو ایران مرز گذر از تجربه اندوزی را به خوبی طی کرد و توانست با کسب  5 طلا ، سه نقره و هفت برنز سال موققیت آمیزی را پشت سر بگذارد. در واقع اهالی تکواندو از این پس شنیدن واژگانی چون کم تجربگی را برای نتیجه نگرفتن نخواهد پذیرفت.

در میان تکواندوکاران نیز از محمد باقری معمتد که در طول چهار سال گذشته روند رو به رشدی داشته و در همین سال 89 سه مدال طلا از قهرمانی آسیا ، جام جهانی و بازیهای آسیایی سال طلایی را پشت سر گذاشت. در کنار او باید از یوسف کرمی نام برد که با دو طلا و یک نقره  سرگروه مقتدری برای تیم ملی نشان داد. این را باید از بخت های نخست حضور در المپیک نام برد.

تکواندو ایران در بخش داوری هم سال خوبی را پشت سرگذاشت. حضور جمشید سهرابی، محمد امین نامجو و حسینعلی نظری در بازیهای آسیایی و انتخاب شش داور ایرانی برای حضور در کلاس هماهنگی المپیک از موفقیت های بخش داوری ایران محسوب می شد.

اما  تکواندو سال 90 نیز رویدادهای سخت و فشرده ای پیش رو خواهد داشت. رقابتهای قهرمانی جهان در روزهای ابتدایی اردیبهشت مهمترین رویداد سال 90 است. بدون شک کشورهای مختلف و کارشناسان تکواندو جهان بعد از تماشای اقتدار تکواندو ایران در آسیا و جام جهانی ، در انتظار دوئل ایران و کره روی "شی هاپ چانگ" جهانی هستند.

بعد از این رقابتهاست که باید باید شاهد برگزاری رقابتهای انتخابی المپیک در باکو باشیم. رقابتهایی که تکلیف نفرات المپیکی را مشخص می کند  و مهماندوست در تلاش است تا در همان رقابتهای جهانی کار کسب سهمیه را تمام کند.

در پایان ذکر این نکته ضروری است  که تکواندو  در حال تبدیل شدن به قطب اول  است  و این مهم تنها با یکدلی و تلاش مربیان سازنده  که در گوشه گوشه ایران بی منت تلاش می کنند به دست آمده و فدراسیون باید برای استفاده از این مربیان سازنده بیشتر تلاش کند.