مختار ثقفی که در ربیع الاول سال 66 قمری بر ضددستگاه خلافت اموی قیام کرده و به پیروزی رسید و کوفه و بسیاری از شهرهای عراق را در سیطره خود گرفت، در صدد انتقام از قاتلان و جنایتکاران واقعه کربلا بر آمد و بسیاری از آنان را دستگیر و قصاص کرد تا تسلایی باشد بر قلوب شیعیان .
اما علاوه بر مخالفان و دشمنان داخلی، با دو جبهه خارجی نیز رویارویی داشت. از یک سو سپاهیان عبدالله بن زبیر از جنوب عراق وی را تحت فشار قرار داده و هراز گاهی با تهاجم سنگین خود روبرو می کردند و از سوی دیگر، نیروهای جنایت پیشه اموی از شمال و غرب عراق وی را مورد تهدید قرار می دادند.
عبیدالله بن زیاد که نقش اساسی و کلیدی در ماجرای کربلا و شهادت مظلومانه امام حسین(ع) و یارانش داشت، در آن زمان در شام به سر می برد و از سوی عبدالملک بن مروان (پنجمین خلیفه اموی) مأموریت یافت در ر‌أس سپاهی بزرگ قیام و حکومت انقلابی مختار را سرکوب کند .
مختار برای دفع تهاجم سپاهیان شامی، ابراهیم بن مالک اشتر نخعی را به شمال عراق اعزام کرد. در نبردی که میان دو سپاه درگرفت، عبیدالله توسط ابراهیم بن مالک اشتر کشته شد .
..........................................
تاریخ ابن خلدون، ج2، ص 53؛ ماهیت قیام مختار (رضوی اردکانی)، ص 511؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج2، ص 450
نظر شما