این مسجد بین سالهای 1986 تا 1993 زمانی که مسجد حسن دوم در کازابلانکا مراکش و مسجد الحرام مکه و مسجد النبی مدینه تکمیل نشده بود بزرگترین مسجد جهان به شمال می رفت و در سال 1990 چهارمین مسجد بزرگ جهان بود.
مسجد فیصل در پاکستان به مسجد ملی تعبیر می شود که 5 هزار متر مربع است .
ارتفاع هرکدام از مناره های این مسجد به 80 متر می رسد که بلندترین مناره ها در میان مساجد جنوب آسیا محسوب می شوند.
سنگ بنای ساخت این مسجد در سال 1966 آغاز شد. در سال 1969 یک مسابقه بین المللی میان معماران 17 کشور برگزار و سرانجام پس از چهار روز تعمق و بررسی، یک معمار از کشور ترکیه برگزیده شد. کار ساخت این مسجد به طور رسمی از سال 1976 آغاز و در سال 1986 تکمیل شد.
در ابتدا طرح ساخت این مسجد که با معماریهای سنتی اسلامی متفاوت و فاقد ساختار گنبد سنتی است مورد انتقاد قرار گرفت اما بزرگی و وسعت این مسجد موجب شد بسیاری از این انتقادها در نهایت خاموش شوند.
چشم انداز هوایی مسجد فیصل خط افق اسلام آباد را تحت تسلط خود دارد. این مسجد در پایتخت و در منتهی علیه شمالی خیابان فیصل واقع و موجب شده این مسجد در شمالی ترین نقطه شهر و در دامنه تپه های مارگله و غربی ترین نقطه تپه های دامنه کوهستان هیمالیا واقع قرار گیرد.
وداک دلوکای ترک تبار معماری مسجد فیصل را برعهده داشته و برای این معماری جایزه معماری آغاخان را به خود اختصاص داد.
طراحی به نسبت نامتعارف این مسجد به نوعی خطوط معاصر را با نگاه سنتی با خیمه های اعراب ترکیب کرده و به آن چهار مناره افزوده است. برخلاف مساجد سنتی، مسجد فیصل فاقد گنبد است و مناره های آن به سبک مناره های مساجد ترکیه باریک و شبیه قلم ساخته شده است.
شبستان داخلی این مسجد دارای یک چلچلراغ بسیار بزرگ است و دیوارهای آن با موزاییکهای زینتی و خطاطیهای بسیار ظریف یک هنرمند پاکستانی تزئین شده است.
معماری این مسجد فاصله بسیاری با مساجد جنوب آسیا داشته و نمونه یکی از برجسته ترین معماریهای مدرن اسلامی در دنیا است.
نظر شما