به گزارش خبرنگار مهر، سیصد و پنجمین نشست هفته کانون ادبیات ایران در قالب بررسی مجموعه شعر "چسبی به نام زخم" سروده سید احمد حسینی با حضور سید ضیاءالدین شفیعی، علی آبان و مهرنوش قربانعلی دیروز دوشنبه 20 دی از ساعت 17 تا 19 در کانون ادبیات ایران برگزار شد.
علی آبان شاعر و منتقد ادبی در این برنامه درباره مجموعه غزل مورد بررسی گفت: نامی که کتاب دارد موجب درنگ خواننده می‌شود. این انتخاب دقت وظرافت و خروج از نرم و هنجار را نشان می‌دهد. امروز فلاسفه شعر را جدی تر گرفته‌اند تا از این مقوله بیشتر به اهداف خود برسند.
غربت غزل به خاطر عظمت آن است
این منتقد گفت: شعر را می توان خبر ناگهانی دانست و شعر امروز مصداق این توصیف است. قالب غزل، غریب واقع شده است. البته این غربت به دلیل عظمت کار است. این موضوع درباره انسانها نیز صادق است؛ انسان هرچه بزرگتر باشد غریب‌تر و تنها تر می‌شود.
شاعر مجموعه "پنج شنبه ها با تو" گفت: امروز اقبال شاعران جوان نسبت به قالب غزل کم شده است. یکی از دلایل این امر این است که تا اسم غزل را می‌شنویم سریع به یاد حافظ، سعدی، مولوی و... می‌افتیم اما باید توجه کرد این شاعران غزلسرایان عصر خود بودند و امروز نیز غزلسرایان بسیار خوبی داریم. غزل عموما دست و پا گیر است و سرودن آن مشکل است. البته شاید سرودن شعر سپید واقعی سخت تر از غزل باشد.
آبان افزود: به هر صورت این دوره، دوره آشفتگی است. همانطور که پیش‌بینی می‌شد در دوران مدرن به خودخوری افتادیم و همه چیز با سرعت پیش می‌رود. غزل سید احمد حسینی ممکن است 10 سال دیگر فراموش شود. یکی از دلایل این موضوع این است که ما از عینیات خود بهره می‌بریم و این عینیات محدود، عمر شعر را کم می‌کند.
وی با اشاره به رویکرد شاعر این مجموعه گفت: واقعا چه کسی پشت این اشعار نشسته است؟ به نظر من کسی پشت این غزلیات نشسته است که در عین آرامش با خود در کلنجار است. شاعر این مجموعه هنوز به ثبات و استقلال اندیشه و زبان نرسیده است. البته هنوز هم چنین توقعی از حسینی نمی‌رود.
شعر جوششی نیست، کوششی است
سراینده مجموعه "ساعت نه و ربع به عقربه آویخته می‌شوم" ادامه داد: دلبستگی شاعر به سروده هایش قابل تقدیر است و تلاش او برای ایجاد ساختار مشهود است. حسینی بسیار تلاشگرانه به کار نگاه کرده است. شعر جوششی نیست و کوششی است بنابراین اگر در چاپهای بعدی کتاب جای واژه ها تغییر کند نباید به شاعر خرده گرفت.
این شاعر درباره جلوه های گرافیکی این کتاب گفت: به نظرم این کار دست کم گرفتن خواننده است و مانند این است که در غزل از ویرگول و علائم نگارشی استفاده کنیم. به نظر بهتر بود از این علائم گرافیکی استفاده نشود. بکارگیری وزنها در اشعار مجموعه " چسبی به نام زخم" مناسب و بجاست ولی در چند بخش مجموعه، وزن اشعار دچار لغزش شده است.
آبان در پایان گفت: زبان شاعر در این مجموعه تلفیقی از زبان آزمایش پس داده قرن سوم و زبان امروزی است. حسینی از این نظر 70 درصد موفق بوده و خوب عمل کرده است اما در 30 درصد باقی ضعفهایی در بکارگیری این زبان مشاهده می‌شود.
نظر شما