به گزارش خبرنگار مهر، هفته گذشته مردم استان آذربایجان غربی روزهای بسیار تلخی را پشت سر گذاشتند. در حالیکه برودت هوا مردم استان را به سمت بستن درهای و پنجره ها سوق می داد آنان برای تشییع پیکر بازماندگان سانحه سقوط هواپیمای بوئینگ به خیابانها آمدند و در میان حزن و اندوه بسیار عزیزانشان را به خاک سپردند.
ارومیه در عزای شهروندانش
این سانحه سانحه 78 کشته و 27 مجروح بر جای گذاشت، مجروحانی که یکی از آنان به خبرنگارمهر گفته بود" مرگ برایم از زندگی با این خاطره دهشتناک بهتر است" . سیل پیامهای تسلیت خطاب به مردم ارومیه و مسئولان آغاز شد و در هر کوی و برزن شهر مراسم یادبود و ختم دیده می شود.
خطر از بیخ گوش مسافران ساروی گذشت
در حالیکه ایران در شوک این جریان بود درست فردای آن روز تاسفبار یعنی روز 20 دی ماه پرواز ساری - بندرعباس پس از 4 و نیم ساعت تاخیر و تعویض هواپیما و سرگردانی مسافران در آخرین ساعات روز مجبور به فرود اضطراری در فرودگاه تهران شد.
مسافران این پرواز که در فرودگاه ساری نیز چندین ساعت معطل شده بودند، پس از نشستن در فرودگاه مهرآباد در حالیکه شماری از آنان دچار فشارهای عصبی و شوک شده بودند به نمازخانه های فرودگاه رفته و نماز شکر به جای آوردند چرا که خطر از بیخ گوششان گذشت. اما ماجرا به همین جا ختم نشد و باز هم با چند ساعت تاخیر دراولین ساعات بامداد این پرواز راهی ساری شد در حالیکه تعدادی از مسافران عطای هواپیما را به لقایش بخشیدند و راههای دیگری برای رسیدن به بندرعباس برگزیدند.
و البته سرگردانی 8 ساعت مسافران پرواز بندرعباس به ساری را نیز نباید از خاطر برد.
ادامه سخت گیری زمین و آسمان بر مردم ریگان با طوفان و زلزله
ادامه زلزله های کرمان از که روز 29 آذرماه در ریگان کرمان آغاز شده موجی از نگرانی در میان خانواده های کرمانی به خصوص در ریگان ایجاد کرده است. اولین زلزله سنگین که بالای 6 ریشتر بود چندین روستا را تا 100 درصد تخریب کرد و صدها نفر بی خانمان شدند.
اما بدتر از زلزله و اثرات روانی آن تحصیل هزاران دانش آموز ریگانی در فضای باز در سرمای خشک کویر است. مسئله ای که هموطنان کرمانی را آزرده و آنان را دست به دامن رسانه ها کرده است تا صدایشان به گوش مسئولان امر برسد.
اما زلزله ریگان تنها مشکل مردم این منطقه نیست چرا که طوفان هم هفته گذشته میهمان سفره آنان شد تا بیشتر عرصه بر آنها تنگ شود و دست به دعا بردارند تا آسمان و زمین بر آنها سخت نگیرد.
قطع صدها درخت در سنندج
قطع صدها درخت مثمر و غیرمثمر در یکی از پارکهای سنندج در هفته ای که گذشت اعتراض بسیاری از دوستداران طبیعت و حتی مسئولان شهری را به دنبال داشت. در این اقدام که با حکم قضایی و بدون هماهنگی شهرداری سنندج صورت گرفت اداره اوقاف که مالک زمینهای پارک یاد شده بود به دنبال پس گرفتن حق خود با حکم قضایی وارد عمل شد.
اقدامی که هر چند حق اوقاف بوده است اما می توانست با تعامل با مسئولان شهری آن را حل کرد و جلوی نابودی صدها درخت را گرفت.
بعض کویر هم ترکید/ بلاخره زمستان آمد
با نزدیک شدن به نیمه دوم دیماه هوا کم کم زمستانی شد تا مردم استانهای مختلف به خصوص آنها که کار کشاورزی و دامداری دارند خوشحال شوند. کار به آنجا رسید که بغض کویر هم ترکید و زمین تفتیده کویر در کرمان از آب باران سیراب شد.
در شهرهای مختلف کشور برف و بارندگی هر چند مشکلاتی ایجاد کرد اما مردم را شاد کرد و آنان را به شکرگذاری به درگان خداوند مقید. بسیاری از مردم به رغم برودت آزار دهنده هوا و مسائلی که در تردد ایجاد شده بود از اینکه آلودگی هوا کاهش یافت، بیماریها کمتر شدند و بلاخره زمستان آمد خوشحال شدند.
نمکیها در تنور هدفمندی یارانه ها برشته شدند
کسادی کسب و کار برخی مشاغل کاذب یکی از تبعات مثبت هدفمندی یارانه ها بود که در استانهای مختلف نمود پیدا کرد. در مشهد نمکیها در تنور هدفمندی یارانه ها برشته شدند و آنان که روزانه صدها کیلو نان خشک از شهروندان مشهدی می خریدند، میزان خریدشان به زیر 10 کیلو رساند و حتی برخی از آنها تصمیم گرفتند که دیگر نان خشکی بودن را رها کنند و شغل دیگری بیابند.
درددل بابای گلستانی با رئیس جمهور
درد دل بابای گلستانی با رئیس جمهور نیز از رویدادهای در خور توجه هفته گذشته بود. اقدامی که نشان از توجه دولتمردان به مردم و مسائل آنها دارد.
در این اقدام یک هموطن روستایی نامه ای به رئیس جمهور نوشت و در سومین سفر استانی به دست وی رساند. وی در نامه اش از آرزوی سفر مکه پدر مرحومش با رئیس جمهور سخن گفت بوده که همین امر سبب شد دکتر محمودی احمدی نژاد در تماس تلفنی پای درد دل این هموطن و خانواده اش بنشیند.
اقدامی که این خانواده را دچار حیرت کرد و فقط به شوق صحبت با رئیس جمهوری گفتند همین که صدایتان را شنیدم کافی است و تقاضایی ندارم و البته رئیس جمهور هم دستور داد مسائل آنان از طریق استانداری پیگیری شود.
نظر شما