انقلاب مصر؛ مطالبه همه یا هیچ

با آغاز تغییرات در حاکمیت مصر یعنی انحلال کابینه "احمد نظیف" نخست وزیر سابق این کشور و سپردن پست معاونت رئیس جمهوری به "عمر سلیمان" رئیس سازمان جاسوسی مصر، پستی که برای 30 سال بوده خالی مانده بود ، حکایت از آن دارد که حاکمیت درصدد کسب قدرت مانور است. به نظر می رسد طیفهایی از حاکمیت در مصر بر آن هستند تا با حفظ ساختار فعلی و یا حداکثر با حذف شخص حسنی مبارک و سپردن  امور به عمر سلیمان، زمینه را برای حفظ وضع موجود فراهم آورند.
 

به همین دلیل امروز روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونوت به این نکته اذعان کرد که اگر "عمر سلیمان" رئیس سازمان اطلاعات این کشور جای او را بگیرد این به نفع اسرائیل خواهد بود. اما به نظر می رسد اپوزیسیون به این قطعیت رسیده است که دیگر حاکمیت توان مقابله را ندارد و سپردن قدرت به دست نیروهایی که از سوی اسرائیل حمایت می شوند و صبغه نظامی دارند نتیجه بخش نیز نخواهد بود.
 

در این بین نکته دیگری نیز وجود دارد که کمی نگرانی هایی برای آمریکا و اسرائیلی ها به وجود آورده است. "ریچارد هاس" رئیس شورای روابط خارجی آمریکا در این باره می گوید: نگرانی آمریکا از این است که در مصر همان اتفاقی که 30 سال پیش در ایران رخ داده بروز کند.
 

وی می گوید: اگر آمریکا احساس کند که دیگر رژیم مبارک قابل حفظ نیست در آن زمان با دولت جدید همکاری خواهد کرد.

این در واقع راهبردی است که سیاستمداران واشنگتن سالهاست آن را دنبال کرده اند. ئتوریسین های واشنگتن همیشه در ادامه همکاری با همپیمانان خود به این نکته توجه داشتند که اگر رژیمهای همپیمان می توانند و قادر به ایجاد ثبات هستند از آن دفاع کنند در غیر این صورت زمینه را برای بقدرت رسیدن گروههای که می تواند ادامه همکاری با آنها میسر باشد فراهم آورند.
 

اکنون به نظر می رسد که آمریکا به دوام دیرپای رژیم مبارک دیگر امیدی ندارد و به این نکته نیز رسیده است که رژیم مبارک درخواستها از سوی دولت باراک اوباما برای اصلاحات بیشتر را نخواهد پذیرفت، زیرا که پذیرش این در خواست به منزله حذف خود با دست خود است.
 

با این اوضاع گروهها زمینه را برای دولت بعدی آماده می کنند و به نظر می رسد حامیان مبارک نیز به تدریج خود را آماده پذیرش دولتی می کنند که در آن کمترین آسیبی به رویکرد مصر در همنوایی با سیاستهای آمریکا برسد.
 

اما پرسشی که اینجا مطرح است مخالفین چگونه می توانند با جریانی مهم و ریشه دار به نام اخوان المسلمین با اندیشه های اسلامی کنار بیایند؟
 

این مهم را تحلیلگران اینگونه ارزیابی می کنند که توجه به سیاست و راهبرد "محافظه کاری" شدید اخوانی ها در طول چند دهه گذشته به ویژه در زمینه سیاست داخلی و رسمی با وجود مواضع تند حمایتی آنها در برابر مقاوت اسلامی به ویژه در بیانیه ها، این جریان هرگز رویکردی را که سبب برانگیخته شدن مخالفتها با رشد نفوذش در کشور خواهد شد در پیش نمی گیرد.