غرب نمی تواند دنیا را بر اساس خواسته های خود بسازد

به گزارش خبرگزاری مهر، نشریه "دی سایت" در تحلیلی نوشت : غرب باید به روند خود فریبی که در پیش گرفته است پایان دهد. مداخله غرب در امور داخلی کشورها ابزاری برای پیشبرد سیاستهای قدرتی آنهاست.

نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: حدود دو دهه است که کشورهای غربی خود را در آن سوی مرزهایشان به خصوص در آفریقا و آسیا به بهانه بازسازی دولتهای ناپایدار در این کشورها درگیر کرده اند. به زعم کشورهای غربی هدف ساختن دولتها در این کشورها باید به این بلوک در مبارزه با نقض حقوق بشر، کشتارهای ملی، هجوم پناهندگان و از حادثه 11 سپتامبر 2001 همچنین تروریسم بین المللی کمک کند.

در ادامه این مطلب آمده است : از نظر غرب دلیل همه این مسائل در بی کفایتی و ضعف و شکنندگی دولتهای این کشورهاست. البته نتیجه هدف غرب در بازسازی دولتها در آنسوی مرزها به نظر خوب نمی آید.

نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: ایده ساختن دولتها و مداخله در امور دیگر کشورها  که غرب خود را به آن مشغول کرده است این تصور را در پی دارد که دولتها تنها مرجع صلاحیت هستند که می توانند در طولانی مدت جامعه ای صلح آمیز را سازماندهی کنند. به این ترتیب جامعه بین المللی فرض را بر این گذاشته است که عملا هیچ حرکتی در دنیا وجود ندارد که توسط یک دولت کنترل نشود.

به این ترتیب از نظر غرب جایی که این کنترلها ضعیف است یا وجود ندارد باید از روند بازسازی دولتها در این مناطق به عنوان ابزاری استفاده و شرایط را مدیریت کرد. این در حالی است که دولتهای ناپایدار باید بتوانند در پایان خود رفاه و امنیت در کشورشان را تامین کنند.

نویسنده در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد: زمانی که یک مداخله در امور سایر کشورها شروع می شوداغلب از نظر مداخله کننده به عنوان شروع یک دوران جدید دیده می شود. اما این برای مردم کشورهایی که دخالت در امور داخلیشان صورت گرفته است این طور نیست. این مداخله ها به ندرت با مناسبات اجتماعی واقعی در این کشورها منطبق است.

دی سایت در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد: در مداخله های غرب در امور دیگر کشورها معمولا بازسازی یک واحد حکومتی بر اساس یک معیار بین المللی در نظر گرفته می شود که برای کشور مربوطه کمتر قابل درک است. سیاست بازسازی دولتها با واقعیات اجتماعی منطبق نیستند.

نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: مداخله در امور دیگر کشورها غیر مسئولانه و بی فکرانه است به این دلیل که در این روند تلاش می شود شرایط یک ملت بدون در نظر گرفتن نظرات و ارزیابی های آنها بهبود یابد.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است : به این ترتیب سیاست مداخله (غرب) در امور دیگر کشورها تنها به عنوان یک بی مسئولیتی و بی فکری می تواند توصیف شود. سازمانهایی از جمله ناتو و اتحادیه اروپا چنین روندی را در پیش گرفته اند . آنها بناهای دولتهایی را در کشورهای مد نظر خود بازسازی می کنند که  این دولتها نمی توانند رضایت ملتهایشان را جلب کنند.

نویسنده در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد: تا وقتی که دخالت های غرب در امور دیگر کشورها گرایشهای اجتماعی این کشورها را با قدرت و پول تحت نفوذ خود قرار می دهند در اصل از استقلال سیاسی در این کشورها جلوگیری شده و ارزشهایی از قبیل دموکراسی و استقلال نقض می شود.

به این ترتیب غرب باید در سیاست خود مبنی بر دخالت در امور افغانستان  نیز بازنگری کند. اگر سیاست بازسازی دولت در افغانستان به مفهوم واگذاری قیومیت سیاسی به مردم این کشور است باید این موضوع آشکار شود.

نویسنده در پایان خاطر نشان کرد: جوامع غربی باید دست از فریب دادن و گول زدن خود بردارند و بفهمند که آنها نمی توانند با ابزار تکنولوژیک دنیا را بر اساس الگوهای مد نظر خود بسازند.