دكتر محمد حسين سرورالدين در گفت و گو با خبرنگار دانشگاهي "مهر"، افزود: اين بودجه و سرانه بسيار كم است به طوريكه براي خريد فقط دو مورد از تجهيزات مورد نياز دانشجويان دكتراي رشته اي مثل شيمي ، اين مقدار بودجه هزينه مي شود.
|
دانشگاه ها به دليل كمبود سرانه دانشجويان دكترا مجبورند دانشجويان بورسيه را پذيرش كنند بنابراين فقط دانشجوياني مي توانند وارد دوره هاي دكترا شوند كه از دانشگاه هاي مختلف بورسيه تحصيلي اخذ كرده باشند و فرصت تحصيل از جوانان و دانشجويان مستعدي كه موفق به دريافت بورسيه نشده اند گرفته مي شود و اين خلاف عدالت است. |
وي افزود : دوره تحصيلات تكميلي در ايران ايرادهاي فراواني دارد. در ايران شرط ورود به دوره دكترا داشتن مدرك كارشناسي ارشد است. دانشجويان كارشناسي ارشد پس از گذراندن 32 واحد كه تنها 8 واحد آن جنبه پژوهشي دارد مدرك كارشناسي ارشد را دريافت مي كنند. بنابراين بيشترين دوره تحصيل دانشجويان كارشناسي ارشد در كلاس درس و به مطالعه دروس تئوري مي گذرد. حال دانشجويي كه بيشترين زمان تحصيلش را به مطالعه دروس تئوري پرداخته است چه لزومي دارد كه در دوره دكترا نيز در كلاس هاي درس حضور يابد و كمتر به پژوهش و تحقيقات عملي بپردازد. در كشورهاي پيشرفته شرط ورود به دوره دكترا، داشتن مدرك كارشناسي ارشد نيست و دانشجويان دوره كارشناسي نيز درصورتي كه در اين دوره موفقيت هاي لازم را كسب كرده باشند مي توانند وارد دوره دكترا شوند. دوره دكترا در كشورهاي پيشرفته مثل انگلستان به طور كامل به پژوهش اختصاص مي يابد.
استاد شيمي تجزيه دانشگاه تبريز افزود: بسياري از دانشجويان كارشناسي ارشد پس از اخذ مدرك تحصيلي خود در دانشگاه هاي سراسر كشور به عنوان عضو هيئت علمي استخدام مي شوند. استخدام دانشجويان كارشناسي ارشد به عنوان عضو هيئت علمي و الزام حضور آنها در كلاس هاي درس تئوري در دوره دكترا به هيچ وجه با يكديگر جمع نمي شوند. چگونه امكان دارد دانشجويي كه هنوز به حضور در كلاس هاي درس نياز مبرم دارد به عنوان عضو هيئت علمي انتخاب شود. اگر نيازي هم به مطالعه باشد فارغ التحصيل كارشناسي ارشد حتما توانايي مطالعه آنها را دارد و اگر چنين توانايي را ندارد چرا اين فارغ التحصيلان به عضويت هيئت علمي دانشگاه ها در مي آيند.
دكتر محمد حسين سرورالدين در پايان تصريح كرد: مسئولان كمبود بودجه هاي پژوهشي را عامل اين ناهماهنگي و ناهمساني مي دانند. آنها معتقدند به جاي 4 يا 5 سال پژوهش و صرف هزينه هاي هنگفت پژوهشي مي توان دو يا سه سال فقط براي پژوهش دانشجويان دكترا در نظر گرفت تا در هزينه هاي دوره دكترا صرفه جويي شود. كاهش زمان هايي كه بايد به پژوهش و تحقيق پرداخته شود مسلما به عدم رشد توليد علم در كشور منجر خواهد شد.
استاد شيمي تجزيه دانشگاه تبريز كه عضو باشگاه پژوهشگران جوان نيز هست در ادامه افزود: بودجه هاي پژوهشي نيز درست مصرف نمي شوند با اينكه بودجه پژوهشي در كشور ما يك دهم بودجه پژوهشي در كشورهاي پيشرفته است اما با همين ميزان بودجه مي توان 5 برابر آنچه در حال حاضر از پژوهش ها حاصل مي شود، به دست آورد.
وي تصريح كرد: بسياري از پژوهش ها در كشور بارها تكرار مي شوند. يكي از مسئولان سازمان مديريت و برنامه ريزي كشور چندي پيش به 11 بار تكرار شدن يك پژوهش در 11 سازمان و ارگان مختلف اشاره كرد يعني اگر براي يك بار بررسي اين طرح پژوهشي يك ميليون تومان بودجه لازم بوده است، 11 برابر آن يعني 11 ميليون هزينه شده است. بودجه اي كه مي توانست براي اجراي چندين پروژه ديگر مصرف شود.
دكتر محمد حسين سرورالدين تصريح كرد: متاسفانه در كشور متولي پژوهش نداريم و مشكلات توزيع نامناسب بودجه نيز از همين جا ناشي مي شود.
نظر شما