به گزارش خبرگزاری مهر، مقدار رطوبت جا به جا شده توسط یکی از این رودخانه های اتمسفری در طی یک روز برابر با مقدار آبی است که بتواند با ارتفاع 30 سانتیمتر منطقه ای برابر مریلند آمریکا را بپوشاند.
محققان قصد دارند با به پرواز در آوردن هواپیماهایی بدون سرنشین در میان این سیستم آب و هوایی عجیب طی توفانهای زمستانی به بهبود درک انسان از نحوه شکل گیری این رودها و عملکرد آنها در میان اتمسفر بپردازند، در عین حال با کمک این تحقیقات دانشمندان می توانند قابلیتهای هواپیماهای بدون سرنشین را در مطالعه بر روی چنین پدیده هایی درک کنند.
تنها بخش کوچکی از بخار آب موجود در رودخانه های اتمسفری زمین به برف و باران تبدیل می شوند. در حدود 20 یا 40 درصد از بخار آب موجود در یک رودخانه اتمسفری به سطح زمین رسیده و می توانند با تاثیرگذاری بر روی پدیده های طبیعی مانند سیل و توفان منجر به شکل گیری توفانهای بزرگی نظیر توفان کاترینا شوند.
طرح مطالعه بر روی رودخانه های اتمسفری اقیانوس آرام یا WISPAR از 11 فوریه آغاز شده و نتایج آن می تواند پیش بینی توفانهای زمستانی را بهبود ببخشد. از سویی دیگر دانشمندان امیدوارند روزی بتوانند کنترل ساحلی رودهای اتمسفری را به واقعیت تبدیل کنند.
در این ماموریت از هواپیماهای بدون سرنشین "گلوبال هاوک" سازمان ناسا استفاده خواهد شد، هواپیمایی که به حسگرهای پیشرفته ای از قبیل حسگر بخار آب و حسگرهای جدیدی که برای جمع آوری اطلاعاتی از قبیل درجه حرارت، شدت باد و دیگر اطلاعات آب و هوایی در میان اتمسفر، از هواپیما به اطراف پرتاب می شوند مجهز است.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، این هواپیماها پیش از این و طی فصل پیشین توفانهای زمستانی برای جمع آوری اطلاعات از میان توفانهای بزرگ مورد استفاده قرار گرفته بودند. این هواپیما می تواند برای بیش از 24 ساعت در ارتفاعاتی که پرواز در آن می تواند برای انسانها خطرساز باشد، پرواز کند.
نظر شما