اكبر عالمي: برنامه سرگرم كننده مي تواند پيام نداشته باشد

دكتر اكبر عالمي، كارشناس رسانه در خصوص جايگاه سرگرمي در برنامه هاي تلويزيوني، در گفت و گوي اختصاصي با خبرگزاري مهر ضمن بيان اين مطلب گفت:  اينكه يك برنامه تلويزيوني به قصد سرگرمي توليد شود اما قابليت ايجاد تحول ذهني در بيننده را هم داشته باشد يا مطلبي به دانستني هاي ما اضافه كند، بسيار مطلوب است. اما گاه يك هنرمند  براي ايجاد نشاط روحي، خنداندن يا سرگرمي اقدام به توليد يك اثر مي كند. براي نمونه يك عكاس براي ايجاد حس زيبايي در بيننده اش ممكن است از يك گل زنبق يا نرگس عكس بگيرد و به اين وسيله فقط بخواهد روح مخاطبش را تازه كند. اين مساله در مورد برنامه هاي تلويزيوني هم صدق مي كند. به عقيده من در توليد آثار تلويزيوني نبايد خودمان را مقيد كنيم به اينكه اگر اثري بيش از هر چيز وجه سرگرم كننده بودن آن مشخص است، از توليد يا پخش آن جلوگيري نماييم. يعني برنامه سرگرم كننده نبايد الزام به دادن پند و اندرز به بيننده داشته باشد.
وي در پاسخ به اينكه تمايل به داشتن اين انديشه امكان دارد  آثار تلويزيوني را به سمت نداشتن كيفيت سوق بدهد، يادآور شد:  ضعف كيفيت از آنجا ناشي مي شود كه يك برنامه سرگرم كننده از هدف اصلي خود دور شده است و بيننده به جاي اينكه از تماشاي برنامه لذت ببرد، احساس مي كند به او توهين شده است.  اين مطلب را مي توان در تمامي اركان توليد يك برنامه مشاهده كرد. حضور يك تهيه كننده بي سليقه و نابلد به اندازه يك گوينده يا بازيگر بي هنر مي تواند به افت كيفي يك برنامه منجر شود. وقتي اثر حتي در ظاهر و عناصر بصري نمي تواند با بيننده ارتباط برقرار كند چگونه مي تواند انتظار تاثيري مثبت و قابل توجه بر مخاطب را داشت. به عبارت ديگر، برنامه هايي كه به قصد سرگرمي ساخته مي شوند اما بيننده را به خود جلب نمي كنند، نسبت به اصول اوليه و اصلي يك برنامه سرگرم كننده تلويزيوني بي اطلاع هستند.  البته اين انتظار هم وجود ندارد كه همه برنامه هاي تلويزيوني بايد خوب و باكيفيت باشند، اما تلويزيون بايد اين سياست را پيگيري كند كه به تهيه كننده و ساير عوامل توليد بي سليقه و ناكارآم، ديگر كار ندهد و با آنها قرار داد امضا نشود. 
اين كارشناس  رسانه هاي ديداري و شنيداري  در پاسخ به اين سئوال كه آيا حجم برنامه هاي سرگرم كننده تلويزيون بايد افزايش پيدا كند يا ميزان آن كافي است؟ اشاره كرد:  من برنامه هاي تلويزيوني را تاكنون از اين منظر مطالعه نكرده ام. اما مساله بسيار مهم دراين زمينه اين است كه برنامه هاي تلويزيوني در ارايه مفهوم و محتوا چندان منطقي عمل نمي كنند و گنجاندن يك سري از مفاهيم به شكل مستقيم باعث شده است آثار تلويزيوني تا حدودي تكراري به نظر برسند. براي تجديد نظر و ايجاد شرايط بهتر در اين زمينه بايد آثاري توليد شوند كه محركي براي رشد انديشه و تفكر به شمار بروند تا از اين طريق خرد جامعه افزايش پيدا كند و رشد يابد. در اين راه تلويزيون بايد به سلاح ارزشيابي هنري و كيفي مسلح شود تا اين آثار مورد توجه انبوه مخاطبان قرار بگيرد.
عالمي درباره راه افزايش كيفيت برنامه هاي سرگرم كننده و خصوصيات يك برنامه ايده آل اظهار داشت:  اگر يك تهيه كننده كه هسته اصلي اثر به شمار مي رود، افرادي كارآمد و هوشمند را براي توليد يك برنامه تلويزيوني گرد هم بياورد، گام بزرگي در راه اين افزايش كيفيت برداشته مي شود.  تهيه كننده يك مجموعه تلويزيوني بايد جهان بيني  و نگاه داشته باشد و با آگاهي از نظر مخاطب به سمت توليد يك اثر خوب و قابل قبول گام بردارد. همه اينها در كنار داشتن تخصص و شناخت كافي از هنر و رسانه تلويزيون امكان پذير مي شود. اين چنين تهيه كننده و عوامل توليدي مي توانند اقدام به توليد يك اثر قابل توجه تلويزيوني كنند كه پراز نشاط و تحرك باشد و درعين حال ذهن بيننده را هم به خود جلب كند.