خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه: دکتر ابراهیم فیاض در مقدمه این کتاب با عنوان کلان نگری و آینده نگری در مهندسی فرهنگ عمومی آورده است: کلان نگری مهمترین و مرکزی ترین نقطه مهندسی فرهنگی است چرا که فرهنگ گستره ای از گذشته به آینده دارد و به همین دلیل فرهنگ دارای موجودیتی سیال است، پس بایستی برای شناخت فرهنگ به گذشته برگشت. چرا که نود درصد فرهنگ در گذشته قرار دارد و زمان حال فقط قسمت کوچک در مقابل گذشته فرهنگ است.
مقدمه این کتاب می افزاید: اساسی ترین محور در بحث آینده نگری تخیل است وبه دنبال تخیل هنر و ادبیات وارد می شود. تمام بحثهای روز دنیا بحثهای هنری است. حتی فیلمها و سریالهایی که ساخته می شود از ابعاد همین مسئله است.
این کتاب دربرگیرنده پانزده فصل است. فصل اول این کتاب نگاه تمدنی به مهندسی فرهنگ عمومی ( فرهنگ آرمانی و مهندسی فرهنگ عمومی ) داشته است. در این فصل ساختار معرفتی تمدن فعلی جهان را مورد بحث قرار داده که خود به خود می تواند وضعیت آینده جهان را نشان دهد. نویسنده در این فصل تأکید کرده است که تبیین این که چه وضعیتی پیش خواهد آمد نقطه مرکزی مهندسی فرهنگ عمومی است.
فصل دوم به فرهنگ واقعی ایرانی ( محافظه کاری و فرهنگ عمومی) اختصاص یافته است. دکتر فیاض در فصل دوم این کتاب با اشاره با این که مردم به دنبال تثبیت وضع موجود هستند و از تغییر اوضاع احساس ناامنی می کنند اظهار داشته است که مردم از آنجا که خواهان آرامش هستند با تغییرات موافق نبوده و در مقابل هرکسی که بخواهد تغییرات وسیعی را ایجاد کند می ایستند.
پراکنش جغرافیایی جمعیت ( جغرافیای فرهنگی و فرهنگ عمومی) عنوان فصل سوم این کتاب است که به جهان شناسی پرداخته و ایران را به عنوان تکه کوچکی از این جهان و با توجه به مسائل داخلی بررسی کرده است.
حافظه تاریخی ایرانی ( نقش حوزه های علیمه در فرهنگ عمومی)، ارتباطات با جهان غرب ( نقش دانشگاه ها در فرهنگ عمومی)، نظام اجتماعی ایرانی ( معیشت و فرهنگ عمومی) ، الگوی اقتصادی ایرانی، الگوی سیاسی ایرانی، الگوی توسعه اقتصادی در ایران، انقلاب اسلامی ایران، ارتباطات میان فرهنگی جدید در ایران، مردم گرایی، مدرنیسم و ساده سازی معرفتی - ساختاری، فلسفه تحلیلی و ترکیبی، غریزه جنسی دیگر عناوینی است که نویسنده برای سایر فصول کتاب مهندسی فرهنگ عمومی انتخاب کرده است.
نظر شما