به گزارش خبرنگار مهر در زنجان، بنای معظّم و تاریخی سلطانیه از زمان‌های دور مورد توجه عموم سیّاحان و جهانگردان و علاقمندان به آثار تاریخی بوده و از دیرباز مورد بازدید آنها قرار گرفته و هریک به نوبه خود شرح مبسوطی درباره اوضاع این بنا نوشته‌اند. حافظ ابرو، از مورخان دوره تیموری درباره آن می‌گوید: «بنای بی نظیری است که مانند آن در اقصی نقاط دنیا وجود ندارد ».
بلندای این گنبد با هشت مأذنه آن به نحوی انتخاب شده تا در گسترش شهر گم نشود. در حقیقت این بنا، گذشته از عملکردهای واقعی که مورد توجه و مقصود سازنده آن بوده، به صورت یک برج نیز عمل می‌کرد زیرا که بنای رفیع گنبد سلطانیه تقریباً در وسط دشت بنا شده، از هر سو قابل رؤیت است .
بی شک این گنبد یک اثرِ منحصر به فرد و شاهکار هنرِ معماری است و در مقایسه با آثار مشابه، نقطه اوج موفقیت معماری را نشان می‌دهد .
گنبد عظیم سلطانیه بر فراز بنای هشت گوشه‌ای تعبیه شده است. بر روی هر کدام از جرزهای هشت گانه در بالا، آثار مناره‌هایی به قطر یک متر و به بلندای 3.5 متر که با زیباترین معرق کاری مزین شده‌اند، باقی است.
داخل این مناره‌ها پلکان مارپیچی به عرض 70 سانتی متر که به حول قطر 20 سانتی متر می‌پیچند طراحی شده است. این مناره‌ها فشار گنبد را عمودا خنثی می کنند. عقاید مختلفی در مورد انتخاب هشت ضلعی بنا، عنوان می‌شود.
عده‌ای این انتخاب را به دلیل ایستایی و استحکام بنا دانسته‌اند، برخی به آن نشانه‌های مذهبی و مقدس داده‌اند. آنچه مسلم است عدد هشت، نه مقدس است و نه دلیل مذهبی دارد. صرفاً انتخاب این طرح از روی محاسبات تجربی معماری و به خاطر مرکزیت و ایستایی و احتمالاً ایجاد ساعت آفتابی در نظر گرفته شده است و یا بیشتر جهت نشان دادن تزیینات و زیبایی بدنه گنبد در تمام طول روز است.
از نظر معماری، این مقبره تقلید از هیچ بنایی نیست بلکه اختراعی است برای ساختن بنایی به این بزرگی مرکب از برج هشت گوش و گنبد مکعب این بنای تاریخی دارای سه درِ ورودی بزرگ بوده است که امروز درِ ورودی اصلی آن بسته شده است
بنا دارای هشت پلکان مارپیچی و یا حلزونی است که در بین جرزها جای گرفته و به طبقات بالا و ایوان‌ها راه دارند. بر فراز چهار ایوان اصلی و بزرگ، چهار پنجره بزرگ قرار دارد که روشنایی داخل بنا را تأمین می‌کنند و همچنین از این پنجره‌ها جهت تشخیص زمان نیز استفاده می‌شده است .
یکی از خصوصیات اصلی و منحصر به فرد این گنبد دو جداره بودن آن است و لذا سن پائولزی دربارة آن می‌گوید: «به نظر من نمی‌توان در دنیا بنایی به این خصوصیات قبل از بنای سلطانیه پیدا کرد. از این رو اهمیت بنا در دنیا شایان ذکر است ».
در آخر می‌توان گفت بنایی که به این ترتیب آرایش یافته تأثیر عجیب یک ساختمان هوایی را به انسان می‌دهد. در بعضی از روزها، گنبد درخشان سلطانیه، بر روی پایه خاکی رنگ و مناره‌های درخشان ،چنان می‌نماید که در آسمان بال گشوده است.
این اثر زیبا و دل‌انگیز مولود هنری است که با ظرافت خاص، رنگِ لاجوردی حاشیه گنبد را با رنگ طبیعیِ آجر، انس داده و بیننده را به تمجید ذوق زینت‌گر معمار و هنر سازنده آن وا می‌دارد.
با ملاحظه دقیق این بنای عظیم به نظر می‌رسد که علاوه بر محل آرامگاه اصلی که شامل ساختمان مرکزی گنبد است و به نام تربت خانه شهرت دارد، بناهای دیگری در جنب آرامگاه ساخته شده بوده است.
این گنبد عظیم که یکی از بزرگ‌ترین گنبدهای تاریخی اسلام است، چندین بار مرمت شده است (در زمان صفویه و قاجاریه) و در حال حاضر هم تعمیرات اساسی آن ادامه دارد. سلطانیة بزرگِ دیروز و شهری که روزی قلب حکومت مغول در آنجا می‌زد و فرامین آنها از آنجا صادر می‌شد، قدرت و عظمت و شکوهی داشت که امروز از آن فقط گنبد فیروزه‌ای رنگ سلطانیه، آرام و استوار در آن دشت گسترده به یادگار نشسته است.
گنبد سلطانیه مقبرهٔ اُلجایتو است که در سال 702 تا 714 در شهر سلطانیه (پایتخت ایلخانیان) ساخته شد و از آثار مهم معماری اسلامی و ایرانی به شمار می‌رود.
این بنا مسجدی است بسیار زیبا از حیث معماری و تزیین و بزرگی در دنیا مشهور است.
این بنا در سال 2005 به عنوان یکی از آثار جهانی در فهرست یونسکو قرار گرفته است.
نظر شما