به گزارش خبرگزاری مهر، سحابی چشم گربه در حدود سه هزار سال نوری از زمین فاصله دارد اما سرنوشتی که گریبانگیرش شده است می تواند همان عاقبتی باشد که خورشید زمین در انتظار آن به سر می برد، سرنوشتی که در پنج میلیارد سال آینده خود را نمایان خواهد کرد.
زمانی که ستاره ای به لحظات پایانی عمر خود نزدیک می شود، به جرم سرخ غول پیکری تبدیل می شود که لایه خارجی آن به سمت خارج متلاشی شده و دایره های هم مرکزی را به وسعت چند میلیون کیلومتر به وجود می آورند. این انفجارها قلب تپنده ستاره را آشکار خواهد کرد. با این همه چگونگی شکل گرفتن گازهای آبی رنگی که در مرکز این تصویر دیده می شوند به خوبی شناخته نشده است.
یک ستاره در طول زندگی خود انرژی نوری اش را از واکنشهای گداختی هسته ای که از تبدیل هیدروژن به هلیوم در درون هسته ستاره به وجود می آید، تامین می کند. زمانی که ذخائر هیدروژن ستاره رو به اتمام می گذارد واکنشهای گداختی هسته ای درون ستاره ناپایدار شده و ستاره به تدریج به جرم غول پیکر سرخ رنگی تبدیل می شود.
با بزرگتر شدن ستاره واکنشهای گداخت هسته ای در قلب ستاره مختل شده و به واسطه انفجارهای تپش مانندی که در ستاره به وجود می آیند، کل ستاره به جرمی ناپایدار تبدیل خواهد شد. همچنین ابرهای درخشانی که در درون سحابی دیده می شوند به واسطه قرار گرفتن هسته ستاره در معرض اتمسفر یونیزه شده اطراف به وجود آمده اند.
سحابی چشم گربه یکی از اولین سحابی هایی است که تصویر آن توسط هابل به ثبت رسیده است و برای 10 هزار سال دیگر در مرحله سحابی بودن باقی خواهد ماند. هابل در سال 2004 نیز از این سحابی تصویری را به ثبت رسانده بود که مقایسه آن با تصویرهای جدیدتر می تواند به خوبی وسعت پیدا کردن ماده از هسته ستاره را نمایان کند.
بر اساس گزارش دیلی میل، سحابی های سیاره ای در توزیع ماده در سطح جهان نقش حیاتی به عهده دارند و در حالی که هلیوم و هیدروژن سازنده های اصلی فضا هستند، واکنشهای گداخت هسته ای منجر به تولید اتمهای کربن، نیتروژن و اکسیژن در لایه خارجی ستاره ها می شوند که در نهایت این اتمها به فضای خارج فوران می کنند.
نظر شما