به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا صفارزاده رئیس فدراسیون پهلوانی و زروخانه‌ای با حضور در خبرگزاری مهر به سوالاتی در خصوص اختلافات بین فدراسیون ملی و فدراسیون بینالمللی این رشته، ناشناخته بودن این ورزش برای جوانان، عدم ورود نوجوانان و زنان به سالن‌های این رشته، مشکلات مالی و ساخت وسازها پاسخ گفت. گفتگوی خبرگزاری مهر با صفارزاده را در زیر می خوانید:
در طرح جامع 700 میلیون تومانی نامی از ما برده نشده است!
صفارزاده در ابتدای صحبت‌های خود با بیان اینکه در 80 سال گذشته نسبت به این ورزش غفلت شده است، گفت: در این مدت بسیاری از بخش‌ها مانند رسانه ها، آموزش و پرورش، سازمان تربیت‌بدنی، آموزش عالی و نهادهای دولتی از این ورزش غفلت کردند. این غفلت تا به حدی بوده که در طرح جامع ورزشی که 700 میلیون تومان در آن هزینه شده، حتی یک کلمه از این رشته ورزشی نام برده نشده است.
احیای این ورزش با عزم ملی مهیا می‌شود
رئیس فدراسیون پهلوانی خاطرنشان کرد: مقام معظم رهبری مدتی پیش بر این مسئله تاکید کردند که این ورزش با فرهنگ ایران عجین است و باید بینالمللی شده، توسعه یافته و احیاء شود. شعار ما این است که احیای این رشته تنها با عزم ملی مهیا می‌شود و در این راه رسانه ها می‌توانند بیشترین کمک را به ما کنند. در شرایطی که این رشته، ورزش ملی کشورمان است باید رسانه ها به آن نگاه ویژه‌ای داشته باشد همان طور که رسانه‌های کشورهایی مانند ژاپن و کره به جودو و تکواندو توجه می‌کنند.
پهلوانی سومین ثبت جهانی ایران در یونسکو
وی با اشاره به ثبت جهانی این رشته، تصریح کرد: رشته پهلوانی و زورخانه‌ای سومین ثبت جهانی فرهنگی ایران بعد از نوروز و یلدا است. کار ثبت این رشته در یونسکو 4 سال زمان برد و کار پیچیده ای بر روی آن انجام شد. این رشته برای کشور ما نمادی از فرهنگ است و تنها ورزشی است که در یونسکو به ثبت رسیده است.
وی در خصوص اینکه " چه برنامه‌هایی برای روز ثبت این رشته دارید؟"، ادامه داد: ما تصمیم داریم هرسال در سالروز این ثبت جهانی جشن بزرگی را مانند نوروز بگیریم. پیشنها مشخص ما این است که با تشکیل یک ستاد ویژه با حضور رسانه‌ها، ادارات و بخش‌های مختلف، ویژه برنامه‌های مختلفی برای این روز یا حتی هفته در نظر گرفته شود.هرچند وظیفه ما برگزاری مسابقات بینالمللی نیست چون فدراسیون ملی هستیم اما این رشته جهانی است و بنا بر سیاست‌ها جا دارد در روز یونسکو یک رویداد بینالمللی برای آن تعریف شود. البته غیر از این روز در روز 17 شوال که روز "فرهنگ پهلوانی" است هم برنامه‌هایی خواهیم داشت.
تهمت ورزش بی‌سوادها به ما نمی‌چسبد
صفارزاده با تاکید براینکه این رشته متحول شده است، گفت: دیگر نمی‌‍توانند به رشته پهلوانی و زورخانه‌ای تهمت ورزش بی‌سوادها را بزنند چون این رشته هم اکنون وارد دانشگاه‌ها شده است. به نظر می‌آید این رشته جای این را دارد که به عنوان یک کتاب یا رشته ای تاریخی به دانشگاه وارد شود.
جوانان ما با این رشته بیگانه اند
وی با بیان اینکه جوانان ما نسبت به این رشته بیگانه‌اند، خاطرنشان کرد: در نظرسنجی‌ها 80 درصد گفته اند این رشته را نمی‌شناسیم. 15 درصد کم و 5 درصد تا حدی وسایل آن را نمی‌شناختند. باید شناسایی این رشته که به نوعی خدایی بوده و رنگ دینی دارد تبدیل به وظیفه شده و نسبت به این میراث ملی حساسیت نشان دهیم.
اختلافاتمان بافدراسیون جهانی پابرجاست
صفارزاده در ادامه در پاسخ به پرسش خبرنگار مهر در خصوص اینکه "سال گذشته اختلافات فدراسیون ملی و بین المللی شدت گرفت، حل این اختلاف نظرها به کجا رسیده است؟"، گفت: روند اختلافات به برگزاری چند جلسه در سازمان بازرسی و سازمان تربیت‌بدنی منجر شد. در سازمان بازرسی توافقنامه‌ای بین فدراسیون ملی و بینالمللی امضاء شد و حتی بعد از آن جلسه‌ای در زمان سعیدلو گذاشته شد و ریشه اختلافات دوباره مطرح و توافق نامه‌ای هم دوباره به امضاء طرفین رسید اما تا این زمان هیچ یک از بندهای این توافقنامه از سوی فدراسیون بینالمللی اجرا نشده است و در حقیقت به آن عمل نشد.
" مسئولین فدراسیون بینالمللی این رشته ایرانی هستند با این حساب ریشه اختلافات از کجا سرچشمه گرفت و در چه محورهایی بوده است؟"
وی در پاسخ به این پرسش خبرنگار مهر گفت: اختلافات نسبتا زیاد بود اما در مجموع با جمع بندی، توافق نامه‌ها در سه محور به امضاء طرفین رسید. اولین مشکل ما حول محور اساسنامه فدراسیون بینالمللی پهلوانی و زورخانه‌ای بود. این اساسنامه مشکلات حقوقی و ملی دارد که به هیچ عنوان قابل قبول نیستند. مسئولین ایرانی حاضر در این فدراسیون طوری این اساسنامه را نوشته‌اند که همیشه خودشان در این فدراسیون مسئولیت داشته باشند.
صفارزاده بیان کرد: یکی از مشکلات مقر دائمی فدراسیون بینالمللی است. مثلا در اساسنامه فدراسیون جهانی تکواندو آمده که همیشه مقر آن در سئول کره است. اما در اساسنامه رشته ملی ایران، مقر ورزش در تهران است و با رای اعضاء می‌توان مقر را به کشورهای دیگر انتقال داد. این یک اشکال بزرگ است زیرا اعضاء حاضر در این فدراسیون که همگی ایرانی نیستند. نماینده ایران تنها یک رای در این مجمع دارد در این صورت امکان دارد روزی مقر ورزش ملی ایران از تهران برود.
وی در ادامه با بیان اینکه طبق اساسنامه فدراسیون، هیچ فردی حتی رئیس جمهوری ایران هم نمی تواند از بیرون عضو این فدراسیون شود تصریح کرد: تنها افرادی می‌توانند عضو هیئت رئیسه شوند که جزء اعضا آن باشند. از آن طرف هیچ کدام از اعضاء نیازی به معرفی از کشوری ندارند. مثلا امیر حسینی که خود دبیرکل این فدراسیون است از فدراسیون ملی ایران نامه نگرفته و از هیچ کشوری هم معرفی نامه ندارد!
سهم ایران در فدراسیون بینالمللی کجاست؟
وی با انتقاد از اینکه این فدراسیون بینالمللی منابع مالی خود را از ایران تامین می‌کند، پس سهم ایران در این NGO چه خواهد شد، گفت: ما هیچ پستی در فدراسیون بینالمللی که روسای آن ایرانی هستند نداریم به نظر شما چه کسی محق‌تر از ماست. پس از اعتراضات به ما اعلام کردند که بیایید نایب رئیس آسیا شوید؛ نایب رئیسی که رئیس آن افغانستانی است. چطور می‌توانیم نایب رئیس فدراسیونی شویم که ورزش ملی خودمان است!
رئیس فدراسیون ورزشهای پهلوانی و زورخانه‌ای، ندادن مسائل فنی به فدراسیون ملی را دومین موضوع اختلاف این توافق نامه خواند و گفت: این فدراسیون ملی ایران است که باید کارهای فنی را برعهده گرفته و از آداب و آئین این ورزش دفاع کند. با این حساب نمی‌توان بحث فنی یک مسابقه بینالمللی را برعهده یک خارجی بگذاریم که هیچ شناختی از رشته ملی ایران ندارد.
وی رعایت حد و مرز و حقوق فدراسیون ملی را در فدراسیون بینالمللی سومین شرط گذاشته شده در توافق نامه ذکر کرد و ادامه داد: درحالیکه فدراسیون بینالمللی این رشته در ایران است حقوق قانونی و عرفی ما زیر پا گذاشته می‌شود. مثال این می‌ماند که فیفا بخواهد داوری را از ایران به مسابقاتی دعوت کند و نامه‌ای به ما نزند. در همین سال گذشته 33 داور مربی و مرشد ایرانی بدون اطلاع ما به مسابقات و میادین بینالمللی رفته‌اند آن هم بدون دریافت مجوز شورای برون مرزی. این اعزام‌ها عرفی دارد و اگر اتفاقی برای این نمایندگان ایران بیفتد چه کسی پاسخگو خواهد بود.
هیچ کس پیگیر حل اختلافات نیست
رئیس فدراسیون پهلوانی و زورخانه ای با بیان اینکه ایران و ایرانی دراین فدراسیون باهم فرق می‌کنند، گفت: برای حل اختلافات این توافق نامه سه ماه مهلت قانونی گذاشتند که این مهلت مدتهاست تمام شده است اماهیچ کس نیست که پیگیر حل اختلافات و اجرای این توافقات بشود. حرف که زده نشده، در زیر این توافق نامه‌ها امضاء شده است و حالا باید پاسخگو باشند. سازمان بازرسی هم باید پاسخگوی این امضاء‌ها باشد که چرا به تعهدات آن عمل نشده است. به طور قطع ادامه این روند برای مسائل بینالمللی این ورزش و نام ایران بد است. این حکمیت دو بار بین ما انجام شده اما پاسخی دریافت نکرده‌ایم.
سیاست فدراسیون بینالمللی شترمرغی است!
صفارزاده در ادامه گفتگویش با خبرنگاران مهر تاکید کرد: قطعا دنبال مطالبات امضاء شده در این توافق نامه‌ها هستیم. نمی‌دانیم اگر زورمان نرسد چه کار باید بکنیم. آنها مدعی هستند که خودمان فدراسیون بینالمللی هستیم و کاری به ایران نداریم. سیاست آنها شترمرغی است. وقتی پول می‌خواهند، از مجلس و هرجایی پول می‌گیرند، وقتی می‌گوئیم حقوق کشورمان چه می‌شود، می‌گویند نمی‌توانیم کاری کنیم. با این شرایط باید به چه کسی شکایت ببریم؟ فدراسیونی که عضو فدراسیون‌های بینالمللی نیست و در هیچ قالبی نمی‌گنجد هیچ کس از مجامع بینالمللی ورزش پاسخگوی آن نیست. ما از مسئولین گله‌مند نیستیم اما هیچ کس نیست که این‌ها را به بازخواست بکشاند. ما از این شرایط گله مند نیستیم، اما در این شرایط اگر شما جای ما بودید چه می‌کردید؟
با تابلو و پرچم بالا بردن که نمی‌توان این ورزش را جهانی کرد!
وی با بیان اینکه با این دعواها ما دیگر عضو فدراسیون بینالمللی پهلوانی و زورخانه‌ای نیستیم، گفت: این فدراسیون اسما 50 عضو دارد اما اگر نام آنها را بپرسید به 20 کشور هم نمی‌رسد. در بیشتر مسابقات جهانی آنها کمتر از 13 کشور حضور دارند. همه آمارهای آنها کذب است؛ 10 کشور در مسابقاتشان می‌آید اعلام می‌کنند 25 کشور . پرچم‌هایی که بالا می‌رود هم غیر قانونی است. در شرایطی که در مسابقات شرکت نکرده‌ایم تابلوی ما در افتتاحیه رژه رفته است! حتی تابلوی کشورهایی که داور هم دارند در مسابقه رژه می‌روند. با بالابردن پرچم و تابلو و رژه رفتن آنها که نمی‌توان ورزش جهانی کرد!
" با این حساب فدراسیون ملی پهلوانی و زورخانه ای در هیچ میدان بینالمللی شرکت نمی‌کند و فدراسیون بین المللی را به رسمیت نمی شناسد؟" ، وی در پاسخ به این پرسش گفت: ما در مقطعی با آنها همکاری کرده‌ایم اما الان عضو فدراسیون جهانی نیستیم. خوشبختانه مثل برخی از فدراسیون‌ها نیستیم که مطالبات بینالمللی مان براساس حضورمان در مسابقات باشد. البته این طور نیست که مسابقه نرفته باشیم اما مسابقات آنها را به رسمیت نمی‌شناسیم چون سطح فنی آنها پائین و در حد یک استان است و اگر در آینده هم با ما همکاری نکنند در مسابقاتشان شرکت نخواهیم کرد. تیم‌هایی هم که می‌آیند تبلیغاتی راهی مسابقات می‌شوند. البته ما اعزام‌هایی را برای آشنایی با این رشته تاریخی به صورت مجزا انجام داده ایم که بحث آنها فرق دارد.
ورزش چند هزار ساله در مصادره سه نفر است
وی با تاکید بر اینکه برای حل این مسئله باید سازمان تربیت‌بدنی وارد شده و تصمیم بگیرد، گفت: حل این مسئله تنها به ما برنمی‌گردد، این مشکل ورزش ماست. مهرعلیزاده، سجادی و امیرحسینی سه نفری هستند که هم اکنون فدراسیون بین المللی را اداره می‌کنند. این ورزش چند هزارساله هم اکنون در مصادره این 3 نفر و در جیب آنهاست، مگر ورزش ملی شخصی است؟
با مدیریت تابلویی نمی‌توان کار کرد
صفارزاده د ادامه گفتگویش با خبرنگاران مهر در خصوص اینکه آیا کشورهایی هستند که در حدواندازه ایران باشند، گفت: برخی از کشورها مانند کشورهای همسایه شمالی ایران و عراق به ما نزدیک شده‌اند اما باز هم به ما نمی‌رسند. این رشته در افغانستان با یک زورخانه که خودمان زده‌ایم راه اندازی شده و آذربایجان با وجود عضویت بینالمللی این رشته را ندارد. این که کشورها استقبال کمی از این رشته دارند تنها به دلیل مدیریت بد آن است با مدیریت تابلویی که نمی‌توان کار کرد. الان هم با وجود اینکه این فدراسیون سالهاست راه افتاده باز هم مشکل دارد و کسی نیست که از آنها بازخواست کند و باز هم آبکی کارها انجام می‌شود.
" اسفند‌ماه 89 خبری مبنی بر سرپرستی محمدرضا طالقانی(رئیس پیشین فدراسیون کشتی) در فدراسیون پهلوانی و زورخانه ای منتشر شد اما این اتفاق نیفتاد، ماجرای این حکم چه بود؟"
صفارزاده با تشریح ماجرای انتشار این خبر خاطرنشان کرد: ماجرا از این قرار بود که سازمان تربیت‌بدنی هیچ حکمی امضا نکرد و سایت سازمان هم این خبر را اعلام نکرد. این خبر دسیسه‌ای بود که دوستان بین‌المللی‌مان در فدراسیون پهلوانی چیده بودند. طالقانی از این ماجراها فاصله داشت و دستخوش این دسیسه شد. آنها می‌خواستند بدین ترتیب صورت مسئله را پاک کنند. ما خبر داشتیم که از 6 ماه پیش جلساتی در فدراسیون بینالمللی برای پاک کردن صورت مسئله برگزار می‌شود و در نهایت هم این خبر رسانه‌ای اعلام شد تا همه را در کار انجام شده قرار دهند. البته ظاهرا امیر حسینی چندین بار به خانه طالقانی رفته تا وی را مجاب به قبول این مسئولیت کند. کجای دنیا این طور رئیس فدراسیونی را تغییر می‌دهند. این مشکلات به نوعی بیماری است و ما به جای اینکه بیماری را علاج کنیم صورت مسئله را پاک می‌کنیم. معتقدم شاید اگر مهرعلیزاده در این فدراسیون وقت می‌گذاشت این اتفاقات نمی‌افتاد و شاهد به کار بردن تجارب امیرحسینی برای حل نشدن مشکلات این رشته نبودیم!
زمان ریاستم تمام شده
وی که پنجمین رئیس این فدراسیون است، با بیان اینکه مجمع ما مانند مجامع دیگر فدراسیون هاست، ادامه داد: زمان چهارساله ریاست من سال گذشته تمام شده و ثبت نام کاندیداها انجام شده است. مهمترین رقبای من سجادی (رئیس پیشین این فدراسیون) و امیر حسینی(دبیر کل فدراسیون بینالمللی پهلوانی) است. طالقانی هم اگر می‌خواست بیاید باید ثبت نام می‌کرد. من حتی بعد از مهلت قانونی‌ام به سازمان رفتم و خواستم تا فرد بهتری را جای من بگذارند اما گفتند بمانم و کار کنم.
سهم ورزش ملی از بودجه تربیت بدنی ناچیز است
سهم بودجه فدراسیون ملی ایران از اعتبارات سازمان تربیت بدنی به چه میزان است؟ وی در پاسخ به این پرسش گفت: سهم اعتبارات ما در سال گذشته بسیار ناچیز و در شان فدراسیون ملی نبود. هرچند بودجه ما یک میلیارد و100 میلیون تومان بوده اما در نهایت تنها 18 درصد این مبلغ را گرفتیم و اگر اعتباراتی را که خارج از این موضوع دریافت کردیم را کنار آن بگذاریم به رقمی کمتر از 50 درصد می‌رسیم.
ورزش ملی ایران باید یارانه دریافت کند
"پس با این حساب چطور برنامه‌های خود را اجرا می‌کنید؟"، صفارزاده در این خصوص خاطرنشان کرد: با کم شدن اعتبارات فعالیت‌هایمان را کم می‌کنیم. اگر می‌توانستیم اسپانسر بگیریم خوب بود اما ورزش ما رشته خاصی است و نمی‌توانیم دنبال درآمد‌زایی رفته یا هر اسپانسری را برای آن پیدا کنیم. زورخانه مکان مقدسی است و نمی‌توانیم هر تبلیغاتی را درآن بزنیم. در کنار آن برخی از اسپانسرها به ورزش ما که می‌رسند، پول نمی‌دهند. واقعا فدراسیون ما در این بحث مشکل دارد. فدراسیون ملی که نباید دنبال پول باشد آن وقت فدراسیون ورزشهای وارداتی در بحث بودجه و اعتبارات و اسپانسر مشکل نداشته باشند. معتقدم ورزش ملی کشور باید یارانه دریافت کند تا بتواند فعالیت‌های خود را بدون دغدغه دنبال کند.
زورخانه‌هایی باقدمت 100 ساله تخریب می‌شد!
رئیس فدراسیون پهلوانی و زورخانه‌ای با انتقاد از اینکه تا چند سال پیش هر هفته یک زورخانه تعطیل می‌شد و حتی زورخانه هایی با قدمت 100 ساله را خراب کردند، گفت: خوشبختانه طی چند سال اخیر حتی یک زورخانه هم خراب نشده و حتی این اماکن ساخت و ساز و ترمیم شده‌اند. با ساخت 300 زورخانه تقریبا به اندازه تمام زورخانه هایی که در کشور داریم، به تعداد آنها افزوده شده است. خوشبختانه از دوران رکود خارج شده ایم و این رشته رونق گرفته اما کافی نیست. باید به جایی برسیم که در هر محله ای یک زورخانه داشته باشیم، مانند یزد که به نورم نهایی رسیده ایم.
مشکل ساخت و ساز نداریم
وی عمده ساخت و سازهای این رشته را با مشارکت نهادها دانست و گفت: در مجموع سه منبع برای ساخت و ساز زورخانه در کشور در اختیار ما بوده است. به غیر از شرکت تجهیز که عمدتا زورخانه‌های بزرگ را ساخته است، برخی از ساخت و سازها با مشارکت استاندار و شهردارها انجام شده است. البته در سفر سوم هیئت دولت هم با نگاه فرهنگی به توسعه زورخانه‌ها تاکید شد و مصوبات زیادی برای آن ابلاغ شده است. به دنبال این مسئله ما برای اولین بار، سه تیپ زورخانه را طراحی کردیم که در بخش گود، سقف و برخی ملزومات استانداردهایی برای آن تعریف شد.
رئیس فدراسیون پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای خاطرنشان کرد: به تازگی وزارت کشور تمام شهرداران خود را موظف به ساخت زورخانه کرده است. به طوریکه در قبال هر 100 هزار نفر یک زورخانه باید تاسیس شود. هر چند روستاهای بزرگ هم باید یک زورخانه داشته باشند. دانشگاه‌ها هم به تازگی وارد این مسئله شده‌اند و هم اکنون صاحب 16 سالن هستند. ما امیدواریم روزی به جایی برسیم که همان طور که در هر محله یک مسجد داریم یک زورخانه هم داشته باشیم.
مادران نیایند نسل آینده به زورخانه نمی‌آید
وی در پاسخ به پرسش خبرنگار مهر در خصوص اینکه آیا سیاستی برای حضور بانوان در سالن‌های این رشته ورزشی دارید یا نه؟" ، گفت: ما به این نتیجه رسیده‌ایم که اگر مادران جامعه با این رشته ورزشی آشنا نباشند، نسل آینده به زورخانه نمی آید. ما حضور بانوان را در سالن‌های ورزشی این رشته ضروری می‌دانیم و به همین دلیل هم ترتیبی دادیم تا مادران همراه با بچه‌های خود در سالن مسابقات خردسالان و نونهالان حاضر شوند.
صفارزاده ی با بیان اینکه ما مشکلات زیادی را برای اجرای این طرح پشت سرگذاشته‌ایم، خاطرنشان کرد: پیش از این حضور بانوان و حتی فرزندان خردسال و نونهال در زورخانه عرف نبود و سخت گیری‌های زیادی در این خصوص انجام می‌شد. ما برای ورود خردسالان و زنان به زورخانه جنگ و دعوا داشتیم. معتقدم شاید یکی از دلایلی که نسل جدید نسبت به این رشته نا آشناست همین مسئله است. در شرایطی که درعلم روز جهان، بچه‌ها رشته ورزشی خود را در کودکی انتخاب می‌کنند ورود بچه های 15 ساله به سالن بسیار دیر است و کاربردی برای ما ندارد.
وی در پایان با بیان اینکه در ابتدای برنامه‌ریزی چهارسال گذشته 70 سرفصل را برای توسعه این رشته تدوین کرده‌ایم، گفت: در راستای اجرای این سرفصل ها هم اکنون سه لیگ قهرمانی داریم. 100 هزار نفر در این رشته رتبه‌بندی شده‌اند و با کار کارشناسی امتیازات آنها در قالب یک آئین‌نامه تنظیم شده است. ترویج این رشته جزو مصوبات فرهنگی کشور بوده و در چشم انداز 20 ساله هم آمده است. حتی برای رسیدن به نقطه ایده آل20 نهاد کشور ملزم به اجرای قوانین نظام فرهنگی کشور در این خصوص شده اند. تنها مشکل ما این روزها، حل اختلافات با فدراسیون بینالمللی است که امیدواریم بزودی حل شود.
---------------------------------
نظر شما