امیرحسین علم الهدی درباره مفهوم سینمای سیاسی در ایران به خبرنگار مهر گفت: به نظر من فیلم سیاسی در ایران به معنای کلاسیک وجود ندارد بلکه بیشتر سینماگران ما فیلم سیاسی را به معنای رویکرد هجو سیاست در نظر می گیرند. فیلم سیاسی در جهان ژانر بخصوصی به حساب می آید. این سینما باید در ذات خود وارد مسائل عمیق شود نه بیشتر به سطح بپردازد.
این کارشناس حوزه توزیع و نمایش ادامه داد: همان طور که مقام معظم رهبری فرمودند ما باید به سمت جذب حداکثر حرکت کنیم. ممکن است بعضی از نخبگان حوزه فرهنگ و هنر دیدگاههای خاصی درمورد سیاست داشته باشند. بنابراین اگر قرار است هنرمندان به سوی دیدگاههای متفاوت بروند ساخت فیلم با مضمون سیاسی امکان پذیر نیست. چون باید با دید عمیق و به دور از حاشیه در سینما از سیاست حرف زد.
وی افزود: به دلیل سطحی نگری و نگاه خارج ازعمقی که در سینمای سیاسی ما وجود دارد ساخت این آثار بیشتر باعث سوءتفاهم می شود. معتقدم سینماگران ما تا به صورت کامل با ابزار سیاست آشنا نشده اند نباید به سمت سینمای سیاسی بروند. هرگونه سطحی‌نگری در حوزه سینمای سیاسی باعث سوء تفاهم می شود و به دلیل اینکه ما فاقد زبان فاخر سیاست مخصوصا در حوزه فیلمنامه نویسی هستیم نمی توانیم در زمینه تولید آثار سیاسی موفق عمل کنیم.
امیرحسین علم‌الهدی خاطر نشان کرد: هر فیلمی در هر ژانری که تولید می‌شود اگر بر مبنای زبان سینمایی قوی و فیلمنامه درست و عمیق باشد می تواند موفق عمل کند. در ایران ادبیات سیاسی مناسب در حوزه فرهنگی وجود ندارد. از آنجایی که ذات سینما به ادبیات وابسته است باید ابتدا زبان ادبیات سیاسی قوی شود و پس از آن تحمل مسئولان سیاسی بالاتر رود تا بتوانیم در ژانر سینمای سیاسی فعالیت کنیم. در حال حاضر به دلیل کمبود تحمل و صبر سیاستمداران امکان تولید فیلم‌های سیاسی عمیق فراهم نمی‌شود.
نظر شما