به گزارش خبرگزاری مهر، در این نشست بهرام توکلی در مورد مخاطب آثارش گفت: نه من و نه خیلی از فیلمسازان در وضعیت کنونی سینمای ایران چشم‌اندازی نسبت به مخاطب نداریم، اما من در سه فیلم بلند خود سعی کردم نیت ذهنی خود را بسازم و به مخاطب نشان دهم.
وی ادامه داد: سینمای ایران دچار بحران مخاطب است و من هرگز به این بخش فکر نکرده‌ام فیلمی بسازم که بخشی از مخاطبان آن را بیینند و بخشی هم نبینند و مثل هر فیلمساز دیگری برای هر نفری که فیلم من را می‌بییند، قلبم می‌تپد.
بهرام توکلی در مورد میزان وفاداری به اقتباس و در مورد مرز بین ذهنیت و عینیت در فیلم گفت: یکی از راه‌های خروج سینمای ایران از بحران، روی آوردن به اقتباس است که در تمام دنیا از اقتباس بسیار استفاده می‌شود، اما در سینمای ایران هر سال یک یا دو فیلم از اقتباس استفاده می‌کند. من سعی کردم در اقتباس سینمایی از"باغ‌شیشه‌ای" تنسی ویلیامز تا حد امکان به اصل اثر وفادار باشم.
وی ادامه داد: درباره مرز بین عینیت و ذهنیت هم به نظر من بعضی مواقع این دو حوزه قابل تفکیک نیست و ترکیبی از روانشناسی و فلسفه همدیگر را تکمیل می‌کنند. اگر دقت کنید در رمان تنسی ویلیامزهم همین طور است. تا جایی که افراد بیمار سعی می‌کنند به رویا پناه ببرند، اسمش را می‌شود توهم گذاشت و در بحث روانشناسی با واژه‌ها دیگر به این مسائل اشاره می‌شود که در تخصص من نیست.
کارگردان"پرسه در مه" در مورد پایان فیلم گفت: پایان اجباری نبود و تناقض در دنیای غیر واقعی یا به نوعی تلخی و شیرینی موجود در آن، برایم جذاب بود. شخصیت‌ها با واقعیت منطبق نیستند و من ترجیح دادم که پرسوناژها در رویا بمانند، چرا که قشر فرودست جامعه احتیاج شدید به امرار معاش دارد. قصد من این نبود که بی‌خلاقیت کاراکترها را نشان دهم.
این نشست 25 اردیبهشت ماه ساعت22 با اهدا لوح تقدیر به بهرام توکلی به پایان رسید.
نظر شما